Αριστερή Στροφή

Για τους δρόμους αναφέρομαι. Μην το παρεξηγήσει και το πολιτικοποιήσει κανένας. Όχι δηλαδή πως θα ήταν κακό κάτι τέτοιο, αλλά απλά να ξεκαθαρίζω τα πράγματα απ' την αρχή. Για το τι γίνεται όταν (όπως έχω γράψει και παλιότερα) στρίβει κάποιος αριστερά. Επιτρέπεται; Γενικά και στις περισσότερες περιπτώσεις ναι. Υπάρχου εξαιρέσεις; Πολλές. Και πρέπει να προσέχεις ιδιαίτερα για να μην έχεις πρόβλημα! Στον ένα και κάτι χρόνο που πέρασε είχα διάφορες εμπειρίες, πρόσεξα κάποια πράγματα καλύτερα κλπ μέχρι που μια εμπειρία με έπεισε πως το πράγμα θέλει ακόμα παραπάνω ψάξιμο. Αλλά για να μη μακρηγορώ άλλο και να μην μιλάω με γρίφους, ας πάμε στο ψητό.

Ντόναουβερτ, Θρησκευτικό!

Η "πίσω" πύλη της τειχισμένης πόλης

Γιατί έδωσα τον χαρακτηρισμό "θρησκευτικό" στο Ντόναουβερτ στο σημερινό σημείωμα; Γιατί σήμερα θα ασχοληθώ με τις (δυο) εκκλησίες του. Εντάξει, θα δούμε και μερικά άλλα μέρη του, αλλά το κυρίως πιάτο θα είναι οι εκκλησίες, από μέσα κι απ' έξω. Δεν ξέρω γιατί, αλλά τις βρήκα εντυπωσιακές.

Ντόναουβερτ, η Πόλη

Άποψη του καινούριου δημαρχείου. Τίποτα το ιδιαίτερο θα έλεγα, εκτός απ' τις καμπάνες που δίνουν συναυλία δυο φορές τη μέρα.

Το Ντόναουβερτ ανήκει στην περιοχή της Βαυαρίας που στα Ελληνικά αποδίδεται ως Σουηβία, αλλά που δύσκολα μπορεί να το βρει κάποιος έτσι, στα Γερμανικά είναι Σβάμπεν (Schwaben) και οι Έλληνες της Γερμανίας τους κατοίκους τους λένε Σβάμπηδες. Η περιοχή τους επεκτείνεται και στο γειτονικό κρατίδιο της Βάδης Βυρτεμβέργης, έτσι μικρή σχέση καταγωγής έχουν με τους Βαυαρούς. Ίσα ίσα, έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά, τα δικά τους φαγητά. Να αναφέρω επί τη ευκαιρία ότι το κρατίδιο της Βαυαρίας περιλαμβάνει την καθεαυτό Βαυαρία (χωρισμένη σε 2 διοικητικές ενότητες αλλά δεν έχει σημασία) την Φρανκονία (στο βόρειο κομμάτι, εκεί που είναι η Νυρεμβέργη) και τμήμα της Σουηβίας (στα δυτικά με πρωτεύουσα το Άουγκσμπουργκ). Υπάρχει και το Άνω Παλατινάτο ως διοικητική υποδιαίρεση.

Ντόναουβερτ, τα Ποτάμια

Το Ντόναουβερτ (Donauwörth) είναι μια μικρή (για τα Γερμανικά δεδομένα) πόλη 20 χιλιάδων κατοίκων περίπου. Είναι κτισμένη στη συμβολή του Δούναβη με τον παραπόταμό του Βέρνιτς (Wörnitz - κι άλλοι παραπόταμοι συμβάλουν στην ευρύτερη περιοχή, αλλά μιλάμε για τον πιο σημαντικό). Βρίσκεται εκεί πολλούς αιώνες τώρα (υπάρχουν σημάδια απ' το 500 περίπου, πολύ παλιά για τα δεδομένα της Γερμανίας) και μιας και είναι μικρή και άσημη (τρόπος του λέγειν αφού εδώ έχουν διαδραματιστεί αρκετά ιστορικά γεγονότα) μάλλον δεν πρέπει να την πείραξαν ιδιαίτερα οι βομβαρδισμοί του Β' παγκοσμίου πολέμου. Είναι χτισμένη πάνω στη λεγόμενη "Ρομαντική Οδό" αλλά δεν ήταν αυτός ο λόγος που μου κίνησε την περιέργεια να την επισκεφθώ. Πέρυσι τέτοια εποχή το τρένο της επιστροφής δεν πέρναγε απ' την Ουλμ αλλά έκανε παράκαμψη και περνάγαμε απ' το Ντόναουβερτ και φτάναμε από βόρεια στο Άουγκσμπουργκ. Δεν έκανε στάση, απλά έβλεπα απ' το παράθυρο το σταθμό (που είναι τεράστιος για μια τόσο μικρή πόλη) και τον Δούναβη. Επί ένα μήνα περίπου, κάθε μέρα από εδώ, ε, κάποια στιγμή είπα πως πρέπει να φτάσω και μέχρις εδώ να δω την πόλη από κοντά.

Κόχερλμπαλ

Τι είναι πάλι ετούτο; Κόχερλμπαλ (Kocherlball); Για τους μη γνωρίζοντες "Ball" εκτός από το προφανές, μπάλα, είναι και ο χορός. Μπάλος είναι, ας πούμε, ένας γνωστός χορός στην Ελλάδα. Γιατί λέγεται έτσι; Μάλλον ήρθε από έξω και συνδυάστηκε με προϋπάρχοντα χορό κι ονομάστηκε έτσι. Και το μπαλάρω είναι γνωστό σε μερικά μέρη με την έννοια του χορεύω, αλλά και στο Διδυμότειχο όταν ήμουνα έμαθα πως τις απόκριες σε διάφορα κέντρα διοργανωνόταν ένας "μπαλνταφάς" που από τότε το ανέλυσα σε "μπαλ ντ' ανφάν" (γαλλικά δηλ. bal d' enfants) χορός για τα παιδιά. Και καλά, πολλά είπαμε για το δεύτερο κομμάτι, το μπαλ, αλλά το κόχερ τι είναι; Κόχερ είναι αυτό που βράζει, που μαγειρεύει. Είναι δηλ. ο χορός για τις μαγείρισσες, αλλά και τις υπηρέτριες μαζί. Και πότε έπαιρναν άδεια οι μαγείρισσες να πάνε να χορέψουν; Όταν δεν τις χρειάζονταν, πολύ πρωί. Σε ανάμνηση του χορού που έκαναν λοιπόν κάποτε για να ξεσκάσουν κι αυτές, γίνεται την σημερινή εποχή την τρίτη Κυριακή του Ιούλη ένας χορός στον κινέζικο πύργο του Μονάχου, απ' τις 6 το πρωί μέχρι τις 10.

Τόλγουντ 2011

Έγραψα πέρυσι για το Τόλγουντ, το καλοκαιρινό φεστιβάλ του Μονάχου. Να μην επαναλαμβάνομαι. Πήγα και στο φετινό. Παρόμοιο είναι με πέρυσι, αρκετές από τις σκηνές και τους πάγκους έχουν τα ίδια πράγματα. Βέβαια οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν είναι διαφορετικοί κι απ' τους πιο αξιόλογους.
Η οργάνωση και πάλι εξαιρετική, με τα λεωφορεία της και τα υπόλοιπα. Η μόνη διαφορά πως φέτος άρχισε πιο νωρίς (22/6) κι έτσι την άλλη Κυριακή στις 17 τελειώνει...

Έργα Υπόγειου στο Μόναχο!

Έργα για την υπόγεια διέλευση μέσων μεταφοράς δεν κάνουν μόνο η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη. Παρόμοια έργα ξεκίνησαν το προηγούμενο διάστημα και στο Μόναχο. Και το γράφω έτσι περιγραφικά και δεν λέω, ας πούμε, μετρό γιατί από τις υπόγειες αυτές σήραγγες που θα φτιαχτούνε δεν θα περνάει το μετρό αλλά ο προαστιακός. Αν και η διαφοροποίηση είναι λίγο σχετική, αφού και τα δυο μέσα αλλού κινούνται υπόγεια κι αλλού επίγεια, περισσότερο έχει να κάνει με το ότι το μετρό κινείται κυρίως μέσα στην πόλη και με πιο πυκνά δρομολόγια (συνήθως 10λεπτα αλλά και κάποια 5λεπτα ενώ πολύ νωρίς είναι 20λεπτα). Αντίθετα αυτό που αποδίδεται ως προαστιακός και που οι Γερμανοί το λένε S-Bahn (Schnell Bahn - γρήγορο ή σύντομο τρένο) και είναι κομμάτι των Γερμανικών Σιδηροδρόμων (κι όχι των αστικών συγκοινωνιών) και χρησιμοποιεί συνήθως κοινούς σταθμούς με περιφερειακά τρένα ή άλλα μεγάλων αποστάσεων ενώ τα δρομολόγιά του είναι σχετικά αραιά: από 20 λεπτά το πιο λίγο μέχρι μερικές μόνο φορές τη μέρα.