Οκτόμπερφεστ 2011

Με δυο πετυχημένα χτυπήματα ο δήμαρχος του Μονάχου κάρφωσε την κάνουλα στο πρώτο βαρέλι κι αναφωνώντας "O'zapft is" άρχισε το 178ο Οκτόμπερφεστ, αυτό του 2011. Στις 12 η ώρα ακριβώς του Σαββάτου 17/9 ο δήμαρχος (πρέπει να) άνοιξε το βαρέλι κι έξι φωτοβολίδες ανέβηκαν στον ουρανό των λιβαδιών της Θηρεσίας σηματοδοτώντας την έναρξη της "μεγαλύτερης λαϊκής γιορτής του κόσμου" όπως διαφημίζουν το Οκτόμπερφεστ εδώ στο Μόναχο. Με το που ακούστηκε το πρώτο μπαμ ο κόσμος κατέβασε τα σκοινιά και μπήκε στο χώρο που μέχρι εκείνη την ώρα γινόταν η παρέλαση, τα παιχνίδια άρχισαν να δέχονται κόσμο, τα μαγαζάκια με τα φαγώσιμα άρχισαν να πουλάνε και επίσημα (αρκετά απ' αυτά είχαν ξεκινήσει αρκετά πριν) και η ροή της μπίρας ξεκίνησε για να καλύψει τις απαιτήσεις αυτών που συμμετείχαν στη γιορτή.

Λέξεις

Ένα όμορφο ποίημα που ανέφερε κάποιος στο μπλογκ του Ν. Σαραντάκου για το οποίο έχω ξαναγράψει. Μιλάει για τη χρήση των λέξεων. Αφορμή το ότι δεν είναι σωστό να λες μαύρος αλλά έγχρωμος. Όχι ανάπηρος αλλά ΑΜΕΑ. Και πάει λέγοντας. Θέλω να το μοιραστώ.

Μόναχο - Ελλάδα μέσω Ιταλίας

Άποψη της Ανκόνας από το λιμάνι. Ήδη έχουν αρχίσει να σχηματίζονται οι ουρές για το πλοίο της Μινόαν που ήταν προγραμματισμένο για τις 16:30. Και δεν είναι καν μεσημέρι όπως φαίνεται κι από τις σκιές!

Τον περασμένο Σεπτέμβρη έγραφα για τη διαδρομή Ελλάδα - Γερμανία τόσο οδικά (κάτι που το είχα δοκιμάσει και προς τις δυο κατευθύνσεις, τόσο από Ελλάδα όσο και από Γερμανία) και μέσω Ιταλίας (από Ανκόνα) μόνο που αυτή την τελευταία την είχα κάνει μόνο από Ελλάδα. Δηλαδή για την ακρίβεια είχα κάνει το ταξίδι Ανκόνα - Πάτρα πριν αρκετά χρόνια αλλά αφενός ήταν Πάσχα κι έτσι ήταν λίγο διαφορετικά τα πράγματα από το καλοκαίρι κι αφετέρου είχα ξεκινήσει από Νίκαια. Το Μόναχο - Ανκόνα - Πάτρα το έκανα φέτος το καλοκαίρι και λέω να γράψω για την εμπειρία αυτή.

Σάλτσμπουργκ 3

Για το κάστρο του Σάλτσμπουργκ λέγαμε τόσες μέρες. Και το είδαμε από μακρυά από διάφορες γωνίες. Καιρός να το δούμε κι από κοντά. Από μέσα. Ας σκαρφαλώσουμε λοιπόν το λόφο.

Σάλτσμπουργκ 2

Συνεχίζω για το Σάλτσμπουργκ με μια μικρή καθυστέρηση. Είπαμε πως Σάλτσμπουργκ πάει να πει κάστρο. Κι ότι το κάστρο εμφανίζεται σε πολλές φωτογραφίες, σε διαφορετικές εποχές. Εδώ είναι χιονισμένο, απ' τη μεγάλη πλατεία με τη σφαίρα. Στεκόμαστε μπροστά στο σκάκι, αν και λόγω εποχής οι σκακιστές απουσιάζουν!

Η Αρχή του Τέλους

Καλή χρονιά. Σήμερα αρχίζει η καινούρια σχολική χρονιά για τα σχολεία της Βάδης Βυρτεμβέργης. Σήμερα είναι η μέρα που πρέπει να πάω στο σχολείο μου στη Στουτγάρδη. Γιατί ακόμα ανήκω εκεί, παρόλο που έκανα αίτηση τον Ιούλιο να μετακινηθώ στο Μόναχο όπου (σύμφωνα με την τότε ανακοίνωση) υπήρχαν 2 κενά. Η οργάνωση του υπουργείου μας οδήγησε σε επ’ αόριστον αναβολή της συνεδρίασης του συμβουλίου και κατ’ επέκταση στην επ’ αόριστον αναβολή της μετακίνησής μου.

ΔΕΝ θέλω να δω τον πάπα

Και γιατί να θέλω; Αυτός στα δικά του, εγώ στα δικά μου, κανένα πρόβλημα. Τα προβλήματα αρχίζουν όταν ο ένας μπλέκεται στο δρόμο του άλλου. Κι εκεί αρχίζει να ισχύει το δίκαιο του ισχυροτέρου. Και ποιος είναι ο ισχυρότερος στην περίπτωσή μας; Μα ποιος άλλος; Εγώ; Σίγουρα όχι. Κι έτσι εγώ την πληρώνω. Και εξηγούμαι: