Τι είναι η βινιέτα; Είναι μια απόδειξη πως έχεις πληρώσει τέλη για τη χρήση του οδικού δικτύου. Την αγοράζεις πριν ή μόλις περάσεις τα σύνορα και ισχυεί για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα: Στην Αυστρία μίνιμουμ μια βδομάδα (7,90€ αλλά μπορείς να βγάλεις και μέχρι ένα χρόνο) στην Ουγγαρία μίνιμουμ 4 μέρες, στη Βουλγαρία μια βδομάδα κλπ. Πληρώνεις αυτό και δεν πληρώνεις διόδια (στην Αυστρία πληρώνεις και διόδια σε κάποια σημεία). Για την Ελβετία είναι ετήσια μόνο, αλλά είναι σχετικά φτηνά, 30€ περίπου. Και το περίπου μπαίνει γιατί υπάρχουν συναλλαγματικές διακυμάνσεις. Κι όταν δεν πληρώνεις με το συνάλλαγμα της χώρας, τα ποσά μπορούν να ανέβουν πολύ ("νόμιμη" κλοπή), κάτι που σίγουρα συμβαίνει όταν μπαίνεις στην Ουγγαρία!
Ένα άλλο θέμα με το οδικό ταξίδι είναι πως δεν είναι συνέχεια μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό έχει ως συνέπεια την διέλευση από ζεύγη τελωνίων (π.χ. Ουγγαρέζικο και Σέρβικο διαδοχικά), κάτι που σημαίνει σημαντικές καθυστερήσεις (θα γράψω παρακάτω αναλυτικά). Επίσης δεν μπορείς να μεταφέρεις μεγάλη ποσότητα από είδη που υπόκεινται σε περιορισμούς (οινοπνευματώδη, καπνό κλπ) Το να πάει κανείς μέσω Ρουμανίας - Βουλγαρίας για να είναι συνέχεια εντός ΕΕ δεν λέει μιας και δεν υπάρχει βολικός δρόμος (όχι μόνο από ποιότητα αλλά και από απόσταση).
Το ταξίδι αυτό το έχω κάνει και προς τις δυο κατευθύνσεις. Από Αθήνα - Θεσσαλονίκη για ενδιάμεση στάση, από κει Βουδαπέστη και από κει Μόναχο, πέρυσι. Φέτος, από Μόναχο - Σουμπότιτσα κι από κει Θεσσαλονίκη και πλοίο για τη Μυτιλήνη. Κάποιοι το κάνουν συνεχόμενα. Ειδικά με προορισμό πόλεις της Βόρειας Ελλάδας. Εγώ δεν αντέχω ούτε στην ιδέα πως θα οδηγώ 16 - 20 ώρες συνεχόμενα. Κοιμούνται, λέει, για καμιά ώρα σε πάρκινγκ. Εγώ ούτε να το διανοηθώ.
Οι δρόμοι είναι καλοί όσο είσαι στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Αυστρία, Ουγγαρία). Περνώντας τα σύνορα στη Σερβία, είτε προς βορά είτε προς νότο ο δρόμος είναι δύσκολος: μια λωρίδα ανά κατεύθυνση, χωρίς διαχωριστικό βέβαια, λίγο χειρότερος από τον Κόρινθος - Πάτρα που τουλάχιστον έχει και τη βοηθητική (και, παρεμπιπτόντως, τα έργα διαπλάτυνσης γίνονται αυτή τη στιγμή με γρήγορους ρυθμούς. Το Σάββατο είδα γύρω στα 10 - 15 συνεργεία να δουλεύουνε! στα 120 περίπου χλμ που είναι ο δρόμος). Το πρόβλημα είναι μέχρι το Νόβισαντ από βορά (που γίνονται έργα διαπλάτυνσης κάτι που σημαίνει όμως δυσκολίες στην κυκλοφορία και καθυστερήσεις) και μέχρι τη Νις από το νότο. Δύσκολο είναι και το πέρασμα από το Βελιγράδι. Βλέπετε ο δρόμος περνάει μέσα από την πόλη κάτι που σημαίνει επίσημα όριο τα 60. Όμως, πέσαμε και σε έργα κάτι που μας πρόσθεσε ακόμα περισσότερες καθυστερήσεις.
Για το δρόμο αυτόν, σε διάφορα σημεία πληρώνεις διόδια. Συνολικά φθάνουν τα 15 περίπου ευρώ με τα πολλά να τα δίνεις μαζεμένα (8,5) λίγο πριν τη Νις (κατεβαίνοντας ή πριν το Βελιγράδι ανεβαίνοντας). Εκεί, για να πληρώσουμε φάγαμε μια ουρά 3 χλμ ή αλλιώς 45΄καθυστέρηση! Οι φήμες θέλουν τους Σέρβους αστυνομικούς να φυλάνε στη γωνία για να σου κόψουν κλήση ή να τα πάρουν μαύρα. Η αλήθεια είναι πως, απ' ότι είδα, οι περισσότεροι, μόλις περάσουν τα σέρβικα σύνορα αλλάζουν οδηγική συμπεριφορά και οδηγούν αλλά Βαλκάνια: υπερβάσεις του ορίου ταχύτητας, προσπεράσματα σε σημεία που η σήμανση το απαγορεύει κλπ (τι λέγαμε για τον Κόρινθο - Πάτρα; ακριβώς τα ίδια). Αποτέλεσμα οι (πανταχού παρόντες) αστυνομικοί να κόβουν μονέδα. Το αν θα υπάρξει από κει και πέρα κάποιος "ιστορικός συμβιβασμός" ως προς το ποσό και την αμεσότητα καταβολής (υπάρχει και το θέμα του συναλλάγματος) αυτό είναι άλλη ιστορία.
Στην ΠΓΔΜ οι δρόμοι είναι σε καλή κατάσταση. Συνολικά είναι κάπου 160 χλμ απ' τους Ευζώνους μέχρι να βγεις Σερβία. Έχει διόδια 3 φορές από ένα ευρώ (αν πληρώσεις σε τοπικό νόμισμα σου έρχεται φθηνότερα, αλλά που να ασχολείσαι με τέτοια). Παίζει και η διαδρομή από Νις προς Βουλγαρία, ειδικά αν κατευθύνεται κανείς προς ανατολική Μακεδονία, αλλά ο δρόμος δεν είναι σόι. Είναι όλος στενός και με στροφές, δύσκολα τα πράγματα.
Την εποχή που μετακινήθηκα ήταν η εποχή που έκλειναν ή άνοιγαν τα σχολεία στη Νότια Γερμανία. Αυτό και σε συνδυασμό με την προτίμηση πολλών για διακοπές τον Αύγουστο, έκανε ώστε η κίνηση να είναι μεγάλη. Αυτό, τόσο στο δρόμο όσο και στα τελωνεία. Ο φόβος και ο τρόμος είναι τα Ουγγαροσερβικά. Σε καλές εποχές θες κάνα τέταρτο για να τα περάσεις. Σε εποχές με κόσμο θέλεις ώρες. Φεύγοντας μου είπε κάποιος πως αν φύγω από Μόναχο μέχρι τις 10 το πρωί, το πράγμα θα ήταν εντάξει. Μιλάμε για Παρασκευή, τελευταία μέρα του σχολικού έτους και του Ιουλίου. Σ' όλο το δρόμο πολλά αυτοκίνητα με γερμανικές πινακίδες και μέσα οι γυναίκες, οδηγοί ή επιβάτες, με μαντήλα: Οι Τούρκοι της Γερμανίας κατέβαιναν κι αυτοί για διακοπές.
Στα τελωνεία χρειάστηκα μόνο 25 + 20 λεπτά για να περάσω τον Έλεγχο. Οι Ούγγροι το παίζουν σκληροί, μιας και είναι πόρτα της ΕΕ. Και λέω μόνο μιας και φίλοι που έφυγαν κάνα δίωρο μετά από μένα από Νυρεμβέργη χρειάστηκαν 2 ώρες, ενώ άλλοι που έφυγαν αργότερα χρειάστηκαν 3! Αντίστοιχα στο ανέβασμα, πέρυσι έκανα κάπου τρία τέταρτα, αρχές Σεπτέμβρη, ενώ φίλοι που ανέβαιναν μέσα Αυγούστου ήταν ευχαριστημένοι με το 3ωρο. Πάντως, να αναφέρω εδώ, πως σε όλα τα τελωνεία το ελληνικό διαβατήριο μετράει και περνάει πολύ πιο εύκολο σε σχέση με το τούρκικο για παράδειγμα που τους βγάζουν στην άκρη και τους ανοίγουν όλα τα μπαγκάζια!
Η τιμή της βενζίνας: Περνώντας από το Σάλτσμπουργκ έκανα μια βόλτα 2 -3 χλμ και την έβαλα με 1,09€(!) όταν στον αυτοκινητόδρομο είχε γύρω στο 1,40€. Στην Ουγγαρία δεν έβαλα, αλλά στη Σερβία και στη Γευγελή η τιμή ήταν κάπου εκεί. στο 1,11 με 1,14€. Και φουλάρισα καλά στη Γευγελή γιατί ήταν κι οι μέρες της απεργίας και μου λέγανε πως στα βενζινάδικα της Θεσσαλονίκης δεν υπήρχε σταγόνα (κάτι που δεν το είδα όταν μπήκα) και πως οι βορειοελλαδίτες γέμιζαν από τις γειτονικές χώρες. Η τιμή στη Γευγελή πάντως, δεν ήταν αυξημένη σε σχέση με την υπόλοιπη ΠΓΔΜ. Ίσα - ίσα που θα μπορούσα να πω πως. και στις δυο χώρες, δεν υπάρχει ανταγωνισμός ως προς τις τιμές μιας και είχαν μια εκνευριστική ομοιομορφία (σπάνια να διαφέρουν έστω και ένα δηνάριο). Και πλήρωνα με πιστωτική κάρτα που ακόμα και με το επί πλέον που εισπράττει λόγω συναλλαγματικής μετατροπής πάλι έρχεται φθηνότερα από το να πληρώσεις σε ευρώ σύμφωνα με το τι θα σου ζητήσουνε. Παράδειγμα. Αντί για 8,50€ στα διόδια της Νις πλήρωσα με τη βίζα 6,99€!
Οι καθυστερήσεις συνολικά από Σουμπότιτσα έφθασαν τις δυόμισι ώρες (σε σχέση με αυτό που μου έλεγε ο πλοηγός στην αρχή) κι απ' τις 8:30 το πρωί που ξεκινήσαμε φθάσαμε Θεσσαλονίκη στις 10:20 το βράδυ (τοπικές ώρες, η Ελλάδα είναι +1 από τις υπόλοιπες). Ο Γιάννης με τον οποίο ξεκινήσαμε μαζί, έφθασε στην Πέλλα καμιά ώρα αργότερα. Και μη νομίζει κανένας πως κάναμε κανένα διάλειμμα. Ίσα για τουαλέτα. Φαΐ το βράδυ, κατευθείαν στο βαπόρι.
Το αίθριο του Γκαλέρια. Τα μισά του δωμάτια έχουν θέα εδώ.
Να σημειώσω κλείνοντας και τιμές ξενοδοχείων: Στη Βουδαπέστη το Ντράιβ Ιν (Drive Inn), πρώην Ετάπ, πάνω στον περιφερειακό δρόμο με 21 ή 31€ το δίκλινο (φοβερό;) και στη Σουμπότιτσα το Γκαλέρια (Galleria) με 55€ το δίκλινο, 4 αστέρων, με πρωινό και υπόγειο γκαράζ.
Άποψη της Σουμπότιτσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου