Η Αρχή του Τέλους

Καλή χρονιά. Σήμερα αρχίζει η καινούρια σχολική χρονιά για τα σχολεία της Βάδης Βυρτεμβέργης. Σήμερα είναι η μέρα που πρέπει να πάω στο σχολείο μου στη Στουτγάρδη. Γιατί ακόμα ανήκω εκεί, παρόλο που έκανα αίτηση τον Ιούλιο να μετακινηθώ στο Μόναχο όπου (σύμφωνα με την τότε ανακοίνωση) υπήρχαν 2 κενά. Η οργάνωση του υπουργείου μας οδήγησε σε επ’ αόριστον αναβολή της συνεδρίασης του συμβουλίου και κατ’ επέκταση στην επ’ αόριστον αναβολή της μετακίνησής μου.

Καλή χρονιά. Πρέπει να πάω σήμερα στη Στουτγάρδη αλλά δεν ξέρω αν θα προλάβω. Γιατί ωραία και καλά τα είχα σχεδιάσει εγώ τα δρομολόγια αλλά λογάριαζα χωρίς τον πάπα. Που αποφάσισε να επισκεφτεί χτες την Ανκόνα και για ασφάλεια έκλεισαν οι Ιταλοί το λιμάνι. Κι αντί για τις 10:30 το πρωί που ήταν προγραμματισμένο το πλοίο να φτάσει το πλοίο, έφτασε μετά από 12 ώρες. Κι άντε τώρα να τρέχω να φτάσω στο Μόναχο, να πάει η Μαρία στο σχολείο της και να πάρω εγώ το τρένο να φτάσω στη Στουτγάρδη. Κι όλ’ αυτά πριν κλείσει το σχολείο. Γιατί τα σχολεία έχουν την κακιά συνήθεια να κλείνουν κάποια ώρα. (Τελικά τα καταφέραμε καλά. Παρόλο που βγήκαμε απ' το βαπόρι κοντά στις έντεκα το βράδυ, οδηγώντας όλη την νύχτα και χωρίς διακοπή, φτάσαμε στις 7:30 το πρωί στο Μόναχο, πήρα το τρένο των 8:24 για Στουτγάρδη κι έφτασα ωραία και καλά, ενώ βέβαια για τη Μαρία δεν μπήκε καθόλου θέμα).

Καλή χρονιά. Η τρίτη και τελευταία για μένα στη Γερμανία. Γιατί η κυβέρνησή μας αποφάσισε πως όποιος αποσπάται στο εξωτερικό μπορεί να μένει για 3 + 2 χρόνια (όπως μέχρι τώρα). Αλλά: τα τρία πρώτα θα παίρνει αυτό το κουτσουρεμένο και καταφορολογημένο επιμίσθιο. Αν θέλει να μείνει κι άλλο, επιμίσθιο γιοκ. Ακόμα δεν ψηφίστηκε, είναι σε σχέδιο νόμου, αλλά ποιο σχέδιο δεν ψηφίστηκε, σε ποιο πρυτάνευσε η λογική για να περιμένω πως κάτι θ’ αλλάξει κι εδώ. Κι όταν το λέω σε κάποιους η απάντησή τους είναι «Δηλ. αν μείνεις θα πρέπει να παίρνεις απ’ τα χρήματα της Ελλάδας;» Κι εδώ γελάμε. Γιατί προφανώς και μέχρι σήμερα χρησιμοποιώ τα χρήματα που παίρνω στην Ελλάδα. Δυστυχώς μόνο με το επιμίσθιο δεν είναι αρκετά για να επιβιώνω εδώ. Εξάλλου, πίσω στην Ελλάδα υπάρχει ένα σπίτι που πρέπει να πληρώνεται η δόση του, δυο παιδιά που σπουδάζουν, και διάφορα άλλα έξοδα. Έτσι, αν κοπεί το επιμίσθιο δεν βγαίνουμε.

Εξού λοιπόν και ο τίτλος. Καλή χρονιά και στην τελευταία σεζόν των γραμμάτων απ’ τη Γερμανία. Γιατί όταν επιστρέψω στην Ελλάδα προφανώς δεν θα στέλνω γράμματα απ’ τη Γερμανία. Δεν ξέρω αν θα φτιάξω άλλο μπλογκ ή όχι. Αν θα βάζω κάθε όποτε καμία φωτογραφία από τις βόλτες που θα κάνω τότε (αν και με τις επανειλημμένες μειώσεις των μισθών που έγιναν και ανακοινώνεται ότι θα γίνουν, δύσκολο το βλέπω) αλλά δεν βλέπω σκοπιμότητα σ’ αυτό. Έτσι, ότι έχω να γράψω θα είναι αυτή τη σχολική χρονιά. Και καταρχάς θα γράψω μερικά για όλ’ αυτά που ανέφερα παραπάνω. Πολλά πράγματα εν συντομία, ε, να τα «αναλύσω» και λίγο.

Επί των επάλξεων λοιπόν και πάλι. Καλή χρονιά!