Λέξεις

Ένα όμορφο ποίημα που ανέφερε κάποιος στο μπλογκ του Ν. Σαραντάκου για το οποίο έχω ξαναγράψει. Μιλάει για τη χρήση των λέξεων. Αφορμή το ότι δεν είναι σωστό να λες μαύρος αλλά έγχρωμος. Όχι ανάπηρος αλλά ΑΜΕΑ. Και πάει λέγοντας. Θέλω να το μοιραστώ.


“Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος
Όταν μεγαλώσω, είμαι μαύρος
Όταν κάθομαι στον ήλιο, είμαι μαύρος
Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος
Όταν αρρωσταίνω, είμαι μαύρος
Κι όταν πεθαίνω, ακόμα είμαι μαύρος

Κι εσύ
λευκέ άνθρωπε
Όταν γεννιέσαι είσαι ροζ
Όταν μεγαλώνεις γίνεσαι λευκός
Όταν κάθεσαι στον ήλιο γίνεσαι κόκκινος
Όταν κρυώνεις γίνεσαι μπλε
Όταν φοβάσαι γίνεσαι κίτρινος
Όταν αρρωσταίνεις γίνεσαι πράσινος
Κι όταν πεθαίνεις γίνεσαι γκρι

Και λες εμένα έγχρωμο;”

Και για να κλείσω ένα σχόλιο που έγραψα εκεί και συνδέει το θέμα με τη Γερμανία: Αλήθεια τι είναι προτιμότερο; ΑΜΕΑ και τίποτα από βοήθεια όπως στην Ελλάδα ή ανάπηρος και όλες οι απαιτούμενες διευκολύνσεις (και όχι μόνο) όπως στη Γερμανία; Μήπως κοιτάζοντας το “πολιτίκαλι κορέκτ” χάνουμε την ουσία;