Σχολικά Βιβλία στη Γερμανία

Με ρωτάνε διάφοροι ποιο καθεστώς υπάρχει με τα σχολικά βιβλία εδώ στη Γερμανία. Ιδιαίτερα τώρα, με το χαμό που έγινε φέτος στην Ελλάδα με τα σχολικά βιβλία, που έφτασε η σύμβαση για την προμήθεια του χαρτιού να υπογραφεί λίγες μέρες πριν ανοίξουν τα σχολεία για τους μαθητές (κι αφού ήδη είχαν ανοίξει για τους εκπαιδευτικούς (επί τη ευκαιρία: κάθε χρόνο, το καλοκαίρι τα σχολεία δευτεροβάθμιας είναι ανοικτά και υπάρχουν ένα – δυο καθηγητές σε υπηρεσία. Η επίσημη αιτιολογία είναι για να παραλάβουν τα βιβλία. Φέτος που βιβλία δεν υπήρχαν για να σταλούν, υπήρξε οδηγία από το υπουργείο να μην κάθονται και περιμένουν οι συνάδελφοι; Αλλά αυτό είναι στην πραγματικότητα μόνο πρόσχημα).

Στατιστικά

Είθισται να γράφω για τη Γερμανία. Οι αναφορές στην Ελλάδα είναι συνήθως συγκριτικές. Εδώ έτσι εκεί αλλιώς. Σπάνια να είναι ένα κείμενο αυτόνομο. Απ αυτά τα σπάνια είναι και το σημερινό. Γιατί μπορεί μεν το σώμα να βρίσκεται στη Γερμανία αυτή τη στιγμή, όμως η κινητήρια δύναμη για την παραμονή εδώ - το χρήμα, έρχεται από την Ελλάδα. Κι ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, έχει άμεσο αντίκτυπο στο πώς είμαστε και πώς περνούμε εδώ. Γιατί τα γράφω αυτά; Γιατί χθες δόθηκε στη δημοσιότητα το νέο μισθολόγιο. Και μπορεί προς το παρόν να είναι νομοσχέδιο, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Η επικύρωση απ' τη βουλή έχει τυπικό χαρακτήρα. Η διάκριση των εξουσιών σε νομοθετική και εκτελεστική είναι μόνο στα χαρτιά, και απλά ταλαιπωρεί μαθητές και φοιτητές στις εξετάσεις.

Φροντιστήρια

Πάλι τα φροντιστήρια είναι το θέμα μας. Βλέπετε εκείνος ο μύθος, ότι φροντιστήρια υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα, μου κάθεται κάπως βαρύς. Στα σχολεία του Μονάχου λοιπόν, κυκλοφορεί το παραπάνω φυλλάδιο. Που πολύ απλά λέει ότι φροντιστηριακά μαθήματα προσφέρει το Λαϊκό Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Τι είν' αυτό; Στη Γερμανία είναι διαδεδομένα τα ονομαζόμενα Λαϊκά Πανεπιστήμια (Φόλχκσχοχσούλε - Volkshochschule μερικές φορές λέγονται και σκέτα Φόλχσούλε). Είναι αντίστοιχα με τα ΝΕΛΕ που υπήρχαν κάποτε (και υπάρχουν ακόμα αλλά...) στην Ελλάδα. Προσφέρουν διάφορα είδη επιμόρφωσης. Ας πούμε εκεί μπορείς να μάθεις ξένες γλώσσες αν είσαι Γερμανός ή Γερμανικά αν είσαι ξένος. Ε, μεταξύ άλλων προσφέρουν και φροντιστηριακά μαθήματα, και μάλιστα και για Έλληνες μαθητές. Τα δίδακτρα θα μπορούσα να τα χαρακτηρίσω μάλλον συμβολικά: 60€ το χρόνο!

Συνέπειες Διακοπής Απόσπασης

Σε παλιότερα σημειώματα είχα αναφέρει τι γίνεται όταν φθάνει κανείς στη Γερμανία και ποιες διαδικασίες γίνονται για να ξεκινήσει η διαμονή του, που δεν είναι και λίγες. Αντίστοιχες διαδικασίες ίσως μάλιστα και λίγο περισσότερες, χρειάζονται κι όταν φεύγει. Και πρέπει να τις ξεκινήσει αρκετά νωρίς, μιας και υπάρχουν και συγκεκριμένες προθεσμίες κι αν κάτι δεν γίνει τότε που πρέπει, μετά υπάρχουν προβλήματα (που το καθένα έχει το κόστος του). Μπορεί εγώ να μην την έχω κάνει τη διαδικασία, αλλά φροντίζω να ενημερώνομαι από συναδέλφους που φεύγουν μιας και δεν θ’ αργήσει και για μας ο καιρός. 31 Ιουλίου πρέπει να ξεκουβαλάμε!

Έξοδα Ελληνικών Σχολείων Γερμανίας

Ακούμε πολλές φορές από το Υπουργείο για τα 100 εκατομμύρια που στοιχίζει η ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό. Πολλές φορές μου δημιουργήθηκε η απορία αν είναι τόσα, το ποσό μου φαινόταν πάντα τραβηγμένο (προς τα πάνω) έχοντας υπόψη ότι το κόστος των εκπαιδευτικών (σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου) δεν ήταν πάνω από 40 – 45 εκατομμύρια και ξέροντας ότι ένα σχετικά μεγάλο σχολείο είχε έξοδα γύρω στο 1 εκατομμύριο μεν, αλλά τέτοια σχολεία είναι λίγα αφενός, υπάρχουν πολλά μικρότερα που ουσιαστικά δεν έχουν έξοδα αφού φιλοξενούνται δωρεάν σε χώρους που παραχωρούνται είτε απ’ το κράτος υποδοχής είτε από τις κοινότητες ή την εκκλησία κλπ (εκτός κι αν η φιλοξενία ήταν κατ’ όνομα και κάποιοι άλλα έλεγαν κι άλλα ίσχυαν, αλλά και πάλι ευθύνη των αρμοδίων που το επέτρεπαν).

Γιορτή

Αργία σήμερα στη Γερμανία, η επέτειος της επανένωσής της το 1990, τελευταία μέρα του Οκτόμπερφεστ, δεν έχει κανονική δημοσίευση. Άντε να πάμε για καμιά μπίρα. Για σήμερα, κερασμένες μόνο λίγες (ελάχιστες) φωτογραφίες απ' τη γιορτή. Στην πρώτη έχουμε το επίσημο σήμα του φετινού Οκτόμπερφεστ.

Το Συμβούλιο

Ναι, ναι, ναι! Έγινε επιτέλους χθες η συνεδρίαση. Δυο μήνες και βάλε πήρε. Αλλά δέησε κι έφθασε ο καιρός και έγινε. Καθοριστική σε αρκετό βαθμό για μένα αφού έμελλε να κρίνει αν θα περάσει ένας ακόμα χρόνος στο πηγαινέλα Μόναχο – Στουτγάρδη ή αν θα περιοριστώ στου Μονάχου την περιοχή. Αν θα αρχίζω και θα τελειώνω τις διακοπές μου μαζί με τη Μαρία ή ο καθένας θα ‘χει κάτι διαφορετικό (διαφορετικά κρατίδια γαρ). Καθοριστική και γι’ αυτό τούτο το ιστολόγιο, μιας και κυρίως στο τρένο γράφεται. Και δεν ξέρω γιατί, συνήθως είναι το πρωί, καθώς πηγαίνω που υπάρχει η διάθεση και ο οίστρος γραφής. Το μεσημέρι, δεν είναι τόσο παραγωγικό.