Σε παλιότερα σημειώματα είχα αναφέρει τι γίνεται όταν φθάνει κανείς στη Γερμανία και ποιες διαδικασίες γίνονται για να ξεκινήσει η διαμονή του, που δεν είναι και λίγες. Αντίστοιχες διαδικασίες ίσως μάλιστα και λίγο περισσότερες, χρειάζονται κι όταν φεύγει. Και πρέπει να τις ξεκινήσει αρκετά νωρίς, μιας και υπάρχουν και συγκεκριμένες προθεσμίες κι αν κάτι δεν γίνει τότε που πρέπει, μετά υπάρχουν προβλήματα (που το καθένα έχει το κόστος του). Μπορεί εγώ να μην την έχω κάνει τη διαδικασία, αλλά φροντίζω να ενημερώνομαι από συναδέλφους που φεύγουν μιας και δεν θ’ αργήσει και για μας ο καιρός. 31 Ιουλίου πρέπει να ξεκουβαλάμε!
Η διαδικασία ξεκινάει τουλάχιστον τρεις μήνες πριν. Τότε πρέπει να ξεκινήσουν οι καταγγελίες ΟΛΩΝ των συμβάσεων που έχεις κάνει. Η τριμηνία είναι το πιο συνηθισμένο διάστημα. Υπάρχει περίπτωση να είναι και εξάμηνο ή το πιο λίγο οι έξι βδομάδες. Αν κάτι να έχει εξάμηνο πρέπει να το ξέρεις, αλλιώς ξεκινάς λίγο πριν το τρίμηνο. Η καταγγελία δεν είναι κάτι το τρομερό. Είναι μια απλή επιστολή που πρέπει να πάει στον αποδέκτη και να του λέει πως την τάδε ημερομηνία θέλω να διακοπή η παροχή των υπηρεσιών σου. Μπορεί να σταλεί με μέιλ ή με κανονικό ταχυδρομείο ή αν θέλεις μεγαλύτερη εξασφαλίσει να ζητηθεί απόδειξη παραλαβής. Αλλά μπορείς και απλά να ζητήσεις να σου απαντήσει ότι το πήρε. Κι αυτό γίνεται γιατί όλες οι συμβάσεις που συνάπτονται μπορεί στην αρχή να είναι για συγκεκριμένο διάστημα αλλά όταν τελειώσει αυτό γίνονται αορίστου χρόνου.
Τέτοιες καταγγελίες πρέπει να γίνουν πρώτα και κύρια στον ιδιοκτήτη του σπιτιού. Ύστερα στις εταιρίες ηλεκτρικού, νερού, αερίου (αν είναι διαφορετικές, αν είναι ίδια αρκεί να αναφέρεις και τις τρεις παροχές στην ίδια καταγγελία) και τηλεφώνου. Για τις περιπτώσεις αυτές θα βγει ένας εκκαθαριστικός λογαριασμός στον οποίο για το αν έχεις να δώσεις ή να πάρεις πίσω. Για να γίνει αυτό, λίγες μέρες πριν φύγεις (ή την τελευταία μέρα) πρέπει να τους δώσεις τις μετρήσεις και να βγάλουν πόσα πρέπει να δόσεις ή να πάρεις. Επίσης στην εταιρία που εισπράττει τα τέλη τηλεόρασης.
Αλλά εκτός απ’ αυτές που είναι κοινές πρέπει να σκεφτείς ποια άλλη σύμβαση έχεις. Π.χ. η εκπτωτική κάρτα των σιδηροδρόμων ή το εισιτήριο των αστικών συγκοινωνιών αν είναι απ’ αυτές που την πληρώνεις με συνδρομή. Η οδική βοήθεια αν έχεις. Η συνδρομή σε γυμναστήρια ή αθλητικούς συλλόγους. Η φοίτηση των παιδιών στα σχολεία και ό,τι άλλο, ειδικά αν το πληρώνεις.
Αφού τελειώσεις με τις καταγγελίες κάποια στιγμή πρέπει και να πακετάρεις τα πράγματά σου, να βρεις μεταφορική, να κανονίσεις πότε θα στα πάρει καθώς και πότε και πού θα στα παραδώσει (πρέπει να προλάβεις να φτάσεις για να είσαι εκεί, εκτός κι αν έχεις κάποιον άλλον να τα παραλάβει). Ταυτόχρονα, τελευταία στιγμή, πρέπει να πας και στο δήμο και να δηλώσεις την αποχώρησή σου να μην σε υπολογίζει στους κατοίκους του!
Σκεφθείτε λοιπόν τώρα, τι γίνεται όταν το υπουργείο ανακοινώνει πως πρέπει να τα μαζεύεις και να φεύγεις άμεσα. Και το άμεσα μπορεί να είναι στο τέλος αυτού ή του επόμενου μήνα (που δεν βγαίνει τρίμηνο με τίποτα) όπως έγινε πέρυσι ή ακόμα και τον προηγούμενο μήνα όπως συνέβη σε πολλούς συναδέλφους εφέτος. Όπως είπα η ανακοίνωση για το ποιος φεύγει αναγκαστικά βγήκε στις 26/7. Αυτοί που ήταν στο πρόγραμμα ή είχαν πάρει απόφαση να φύγουν δεν είχαν πρόβλημα. Οι άλλοι όμως; Στα περισσότερα κρατίδια τα σχολεία είχαν ήδη κλείσει, και μόνο στη Βάδη Βυρτεμβέργη έκλειναν την επόμενη μέρα και στη Βαυαρία μετά τρεις μέρες. Οι συνάδελφοι είχαν φύγει και έκαναν ωραία και καλά τις διακοπές τους ή είναι έτοιμοι να πάνε με μια βαλίτσα και ξαφνικά μαθαίνουν πως έχουν να κάνουν όλες αυτές τις διαδικασίες. Που επειδή γίνονται εκπρόθεσμα, στις περισσότερες των περιπτώσεων θα πρέπει να πληρώνουν για τρεις μήνες ακόμα από τη μέρα που θα στείλουν την καταγγελία! Σε κάποια κρατίδια μάλιστα εκείνες τις μέρες ετοιμάζονταν να επιστρέψουν γιατί τα σχολεία άνοιγαν μετά από μια βδομάδα. Κι αντί να γυρίσουν να ξεκινήσουν μάθημα, έπρεπε να γυρίσουν, να μαζέψουν και να ξαναφύγουν για Ελλάδα.
Η προχειρότητα μας κυνηγάει παντού. Όσο έχουμε πάρε – δώσε με την πατρίδα, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε απ’ την ανοργανωσιά και την αδιαφορία για τις συνέπειες.
Το είναι είναι κακιά λέξη (μια συνεργασία του Μιχάλη Ρουμελιώτη)
Πριν από 13 ώρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου