Ισότητα

Στο φτωχό δε δίνουνε καμιά αξία, καμιά!... Αν και ο φτωχός, να σας το πω, έχει πιο πολύ αξία απ’ τους πλούσιους! Αυτό μπορώ να σας τα’ αποδείξω, τώρα δα, αν θέλετε!... Για σκεφτείτε λίγο το παιδί πώς γεννιέται! Για βάλτε το, ντε, με το νου σας! Πώς γεννιέται;... Γεννιέται άφκιαχτο ακόμα, δε μοιάζει με το κατσίκι, με το αρνί!... Αλλά το παιδί είναι ένα πράγμα άφκιαχτο και το πλάθει ύστερα η μάνα! Σα να ‘χω δίκαιο λίγο ε; Βάλτε λοιπόν με το νου σας τη φτωχειά!... Τι τυραννία τραβά!...Να ξενυχτά να το κουνά, να το σκουπίζει και να το πλένει και να πλένει και ολόκληρο το σπίτι!... Α, το μωρό δεν έχει ύπνο, α, το μωρό ξερνά, α, το σπουρίζει, και άλλα, άλλα!... Βάσανα και βάσανα! Αμ ώσπου να πάρει τα πόδια του; Άσ’ τα!... Απ’ την άλλη μεριά παρ’ την πλούσια. Γεννά, ε; το παιδί θα το πάρει η παραμάνα! Θα της κοιτάξουνε και το γάλα!... Η πλούσια κοιμάται σα να την είχε πιάσει μόνο η κοιλιά της και της πέρασε! Το παιδί το σέρνει η παραμάνα. Αλλά μην κι αυτή τυραννιέται; Άμα μαγαριστεί το παιδί, πετά τα μαγαρισμένα!... Άλλη δούλα τα παίρνει και τα πλένει!... Βλέπετε λοιπόν, πως ο φτωχός είναι πιο ιερός από τον πλούσιο;

(Ηλεκτρο)Φωτισμός Δρόμων

Πολλές φορές στην Ελλάδα παραπονιόμαστε για τον φωτισμό στους δρόμους. Τόσο στους αστικούς, αυτούς που είναι δηλαδή μέσα στις πόλεις και τα χωριά όσο και στους Αυτοκινητόδρομους. Στους πρώτους γιατί ο φωτισμός είναι περιορισμένος και δεν γίνεται η νύχτα μέρα ενώ για τους δεύτερους επικρατεί η άποψη πως θα έπρεπε να μπορούν τα αυτοκίνητα να κινούνται τη νύχτα χωρίς καθόλου φώτα ή έστω μόνο με τα φώτα θέσεως, όταν πρόκειται για τους μεγάλους δρόμους με τα διόδια ή έστω με κάποια φώτα όταν πρόκειται για μικρότερους δρόμους. Τι ισχύει όμως στας Ευρώπας για το θέμα αυτό; Ποια είναι η πρακτική που εφαρμόζεται;

Ενδυματολογικές Επιλογές

Όταν κυκλοφορώ στους δρόμους του Μονάχου μου κάνει εντύπωση πόσο άσχετο είναι το ντύσιμο του κόσμου. Λέγοντας άσχετο εννοώ ότι δεν μπαίνει σε κάποιο καλούπι ενδυματολογικού κώδικα. Κι όχι απ’ την άποψη πως μπορεί ο ένας να είναι ντυμένος επίσημα ενώ ο άλλος σπορ κλπ και να συνυπάρχουν. Αυτό είναι συνηθισμένο φαινόμενο πια σε όλα τα μέρη. Ούτε αν ακολουθείται η φετινή μόδα που προστάζει αυτό το χρώμα ή αυτό το μήκος φούστας στην γυναίκες ή άλλα τέτοια. Ποιος τα προσέχει και ποιος τ’ ακολουθεί αυτά. Αλλά το θέμα της καλαισθησίας, ε, όπως και να το κάνουμε μπορεί να κριθεί. Και γενικά στη Γερμανία αλλά πολύ περισσότερο στο Μόναχο, κάτι τέτοιο δεν υπάρχει.

Εργοτάξια

Όταν το έργο ολοκληρωθεί, υπάρχει πλήρης εκμετάλλευση!

Όχι. Μην περιμένετε σχόλια για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Έτσι κι αλλιώς δεν έχει τη συνήθεια αυτό το ιστολόγιο να κάνει τέτοια. Κι όταν κάνει κανένα είναι από έντονη αγανάκτηση. Ενώ αυτή τη στιγμή αγανάκτηση προς τι; Βέβαια το θέμα είναι σχετικό. Δεν μιλάει για θέατρο αλλά για εργοτάξια. Όχι γι' αυτά που "χτίζουνε" κυβερνήσεις, αλλά απ' τα άλλα, αυτά που χτίζουνε σπίτια. Μπορεί να λένε για το Αμβούργο ότι είναι το μεγαλύτερο εργοτάξιο της Γερμανίας και ίσως του κόσμου, αφού γίνονται περισσότερες οικοδομές ακόμα κι απ' το Ντουμπάι. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει οικοδομικός οργασμός παντού. Και στο παντού περιλαμβάνεται και το Μόναχο. Όπου υπάρχει κατάλληλος χώρος, αξιοποιείται(!) κατάλληλα. Αλλά, παράλληλα, εργοτάξια στήνονται και αλλού με σκοπό την ανακαίνιση των κτιρίων. Τα εργοτάξια είναι συνήθως με ένα κάποιο μέγεθος, αλλά όλα, μικρά μεγάλα, έχουν μερικά κοινά χαρακτηριστικά.

Λονδίνο

Επιστρέψαμε κι απ' το Λονδίνο. Άντε να δούμε επιτέλους και λίγο ήλιο (!!! ναι, ναι. Στο Μόναχο). Τελευταία μέρα των διακοπών σήμερα, δεν είχα σκοπό να γράψω κάτι, αλλά μιας και υπάρχουν κάποιες πρώτες εντυπώσεις λέω να τις γράψω. Γιατί οι συνολικές εντυπώσεις ήταν πολλές. Τόσες που δεν το περίμενα. Έτσι έχω βάλει αρκετού τίτλους αυτή τη στιγμή και θέλει χρόνο για να γραφτούν τα κείμενα και να μπουν φωτογραφίες όπου υπάρχουν. Βγαίνουν πάνω από 30 σημειώματα! Δεν ξέρω καν αν θα είναι σε συνεχόμενες μέρες (αλλά το βλέπω δύσκολο). Όμως, η ύπαρξη ετικέτας "Λονδίνο" θα διευκολύνει όσους θα θελήσουν να τα διαβάσουν κάποια στιγμή μαζεμένα.

Ταξιτζίδικα Ανέκδοτα

Σήμερα έχει διακοπές. Για μια βδομάδα τα σχολεία είναι κλειστά. Έτσι κι εγώ απέχω του ιστολογίου. Βασικά αυτή τη στιγμή απουσιάζω από το Μόναχο. Επισκέπτης της Γηραιάς Αλβιόνος. Αλλά ρίχνω μια γέφυρα με δυο ανέκδοτα μέχρι την επόμενη βδομάδα που θα επανέλθω. Θέμα το ταξί.

Πλεξίδες τα Βάρη των Πολιτών

Δεν είχα σκοπό να γράψω κάτι σήμερα, ένεκα η αργία της 28ης. Αλλά δεν αντέχω. Γιατί ή εγώ έχω χαζέψει ή με θεωρούνε χαζό. Και κανένα απ' τα δυο δεν με τιμάει. Διαβάζω σήμερα στην Ελευθεροτυπία σε ένα άρθρο με τον παραπάνω τίτλο:
«1 Κατ' αρχήν έγινε ένα πρωτοφανές στα χρονικά της Ευρώπης κούρεμα χρέους της τάξης του 50%, χωρίς αυτό να συνιστά πιστωτικό γεγονός, δηλαδή χρεοκοπία, καθώς έστω και την ύστατη στιγμή επήλθε συμφωνία με τις τράπεζες και τον εκπρόσωπό τους Τσαρλ Νταλάρα. Οι τράπεζες έχασαν πολλά λεφτά! Χρειάστηκε να περάσουν 11 ώρες δραματικής συνεδρίασης και διαβουλεύσεων και να απειλήσει τον Νταλάρα δύο φορές η Ανγκελα Μέρκελ ότι θα προχωρήσει σε αναγκαστικό κούρεμα, δηλαδή σε χρεοκοπία της χώρας και θα χάσουν τα πάντα και οι τράπεζες. Τις διαπραγματεύσεις μαζί του τις έκανε με το Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί και τη γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρν»