Όταν είχαμε πάει στην Πολωνία, μετά από ένα αρκετά μεγάλο διάστημα στο Μόναχο ήταν σαν να βρεθήκαμε σ’ άλλη γη. Απόσταση μεγάλη ανάμεσα σε Πολωνία και Γερμανία δεν είναι αλλά ενδυματολογικά τεράστια. Και δεν είναι απαραίτητο να είναι ακριβά τα ρούχα για να δίνουν εντύπωση ενός καλού και περιποιημένου συνόλου. Αλλά να είναι μεταξύ τους ταιριαστά. Κάτι το οποίο για τους εδώ είναι μάλλον δύσκολο.
Πολλές φορές και θέλοντας να διακωμωδήσω την κατάσταση για το πώς ντύνεται μια γερμανίδα κάνω την παρακάτω περιγραφή: Η ντουλάπα των Γερμανών είναι πάντα τακτοποιημένη, είναι γνωστή η τάξη τους. Είναι λοιπόν μέσα χωρισμένα όμορφα και καλά: εδώ οι φούστες, εδώ οι μπλούζες, εδώ τα κολάν κι εκεί τα πουκάμισα κλπ. Ανοίγει λοιπόν η Γερμανίδα την ντουλάπα της, χώνει το χέρι της εκεί που είναι οι μπλούζες, τραβάει μία και τη φοράει. Κατόπιν, χώνει το χέρι της (χωρίς να κοιτάζει μέσα) και τραβάει μια φούστα. Τη φοράει κι αυτή. Αν ταιριάζει χρωματικά με τη μπλούζα που έχει ήδη φορέσει δεν έχει καμιά σημασία. Κοιτάει το θερμόμετρο. «Χμ, κρύο έχει σήμερα, πρέπει να βάλω κάτι παραπάνω». Χώνει το χέρι πάλι στη ντουλάπα τραβάει ένα κολάν ή ένα χοντρό καλτσόν το περνάει στα πόδια της. Έτσι μπορεί να φοράει μαύρο καλτσόν με μωβ φούστα και πράσινο πουκάμισο γιατί έτσι έτυχε. Τραβάει τώρα και μια μπλούζα. Αυτή έτυχε κίτρινη. Ε, και τι έγινε. Η μπλούζα είναι σε τέτοιο μάκρος που να είναι λίγο πιο πάνω από κει που τελειώνει το πουκάμισο που είναι λίγο πιο πάνω (ή πιο κάτω) από τη φούστα. Κι δημιουργείται ένα χρωματολόγιο. Που συμπληρώνεται από ένα κασκόλ – φουλάρι – μαντήλι ή κάτι τέτοιο, πάλι τυχαίο χρωματικά αλλά που συνδυάζεται με την τσάντα!
Κάθε κανόνας έχει και την εξαίρεσή του. Έτσι και με το ότι τράχτεν και κακογουστιά δεν συμβιβάζονται. Βρέθηκε και κάποια που κατάφερε και τα συνδύασε!
Τραβηγμένο θα πείτε. Ίσως. Μπορεί να μην είναι η πλειοψηφία αλλά και μια μόνο στις τόσες να δεις κάνει μπαμ. Προφανώς αυτό δεν ισχύει όταν είναι ντυμένες με τα τράχτεν, τα παραδοσιακά. Εκεί η κομψότητα κυριαρχεί είτε είναι τα τουριστικά συνολάκια των 50 ή των 70 ευρώ είτε οι πανάκριβες στολές που κοστίζουν μπορεί και χίλια μπορεί και παραπάνω. Κι επειδή αναφέρθηκα σε γυναικείο ντύσιμο, να μην παρεξηγηθώ. Παρόμοιο είναι και το αντρικό, αν και συνήθως οι άντρες δεν καταφεύγουμε εύκολα σε ακρότητες!Το θέμα δεν είναι ας πούμε αν το παντελόνι θα είναι σωλήνα ή καμπάνα ή ίσιο. Αν θα είναι σορτσάκι ή μακρύ ή τρουά καρ. Αν η φούστα θα είναι μίνι ή μάξι. Η ποικιλία ως προς αυτά υπάρχει παντού. Κάποιοι ακολουθούν τη μόδα κατά γράμμα ενώ οι περισσότεροι παίρνουν το κομμάτι που τους ταιριάζει. Όμως υπάρχει το πώς συνδυάζονται τα διάφορα κομμάτια και τα διάφορα στυλ. Θα μου πείτε, δεν υπάρχει σικάτο ντύσιμο; Σίγουρα υπάρχει. Το θέμα είναι όμως τι είναι αυτό που δίνει τον τόνο. Γιατί μπορεί να υπάρχουν είκοσι άτομα με κοινό ντύσιμο, άνευ κατηγοριοποίησης, δυο που ξεχωρίζουν προς το καλό και ένα που είναι της κατηγορίας που περιέγραψα. Ποια νομίζετε θα είναι η εντύπωση του εξωτερικού παρατηρητή; Τι θα είναι αυτό που θα του μείνει; Σίγουρα το παρδαλό.
Δεν ξέρω, ίσως φταίει το ότι το ντύσιμο είναι κρεμμυδωτό (δηλ. το ένα ρούχο μετά το άλλο, ώστε να μπορεί να ρυθμίζεται το πόσο πολύ ντύσιμο θα υπάρχει κάθε στιγμή αφού οι θερμοκρασίες αλλάζουν εύκολα. Απ' τους 8 - 10 το πρωί στους 20 ή και 23 το μεσημέρι. Σαφώς και πρέπει κάτι να γίνει. Τι; Μα να βγουν ρούχα που θα προστεθούν όταν ξαναπέσει η θερμοκρασία το βραδάκι στους 15 - 17.
Καλά, για να μην λέω πως μόνο στη Γερμανία συμβαίνουν αυτά, να και μια παρουσίαση του τι γίνεται και στην Αμερική (όχι πως δεν το περιμέναμε δηλ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου