(Ηλεκτρο)Φωτισμός Δρόμων

Πολλές φορές στην Ελλάδα παραπονιόμαστε για τον φωτισμό στους δρόμους. Τόσο στους αστικούς, αυτούς που είναι δηλαδή μέσα στις πόλεις και τα χωριά όσο και στους Αυτοκινητόδρομους. Στους πρώτους γιατί ο φωτισμός είναι περιορισμένος και δεν γίνεται η νύχτα μέρα ενώ για τους δεύτερους επικρατεί η άποψη πως θα έπρεπε να μπορούν τα αυτοκίνητα να κινούνται τη νύχτα χωρίς καθόλου φώτα ή έστω μόνο με τα φώτα θέσεως, όταν πρόκειται για τους μεγάλους δρόμους με τα διόδια ή έστω με κάποια φώτα όταν πρόκειται για μικρότερους δρόμους. Τι ισχύει όμως στας Ευρώπας για το θέμα αυτό; Ποια είναι η πρακτική που εφαρμόζεται;

Σε φωτογραφικούς χάρτες που απεικονίζουν διάφορες περιοχές του πλανήτη όπως φαίνονται από το διάστημα, οι πόλεις της δυτικής Ευρώπης φαίνονται κατάφωτες ενώ μόλις και διακρίνονται οι περισσότερες ελληνικές πόλεις που ξέρουμε. Αυτό όμως έχει να κάνει με την πυκνότητα των φώτων και όχι με την έντασή τους. Στα Βαλκάνια ας πούμε, οι Ελληνικές πόλεις φαίνονται πολύ εντονότερα απ’ ότι στις άλλες γειτονικές χώρες. Αυτό οφείλεται πράγματι στο γεγονός ότι ο φωτισμός σ’ αυτές είναι χαμηλός. Θυμάμαι πριν χρόνια, όταν είχα πάει στο Σβίλεγκραντ της Βουλγαρίας. Εκεί, στους μη κεντρικούς δρόμους υπήρχαν φωτοκύτταρα: όταν πλησίαζε κάποιος άναβε το φως στο στύλο. Απομακρυνόταν, έσβηνε. Στο χωριό μου αντίθετα, έχουν μπει φώτα με μεγάλες λάμπες σε κάθε γωνιά. Ειδικά αν αυτός που κάθεται στο σπίτι έχει κάποιο μέσον στο δήμο, ο δρόμος προς το σπίτι του καταυγάζεται. Εντύπωση μου έκανε ας πούμε φέτος το καλοκαίρι (το είχα δει και παλιότερα αλλά δεν έδωσα και τόση σημασία) που σε μια λαγκαδιά μακριά από τα χωριά, κάπου που δεν υπάρχουν καθόλου σπίτια παρά μόνο δυο ξωκλήσια, έχουν μπει κι εκεί στύλοι ηλεκτροφωτισμού με ότι αυτό χρειάζεται (μετασχηματιστές κλπ).

Εδώ στο Μόναχο ο φωτισμός είναι ο ελάχιστος δυνατός. Δεν μπορώ να πω πως δεν βλέπω τη νύχτα όταν περπατάω, αλλά δεν γίνεται κι η νύχτα μέρα. Ένα φως στη μέση του δρόμου κι αυτό είναι όλο. Όσο φωτίσει. Αν υπάρχουν καταστήματα γύρω κι είναι ώρα που φωτίζονται οι βιτρίνες, έχει λίγο περισσότερο φωτισμό. Αν δεν υπάρχουν ή αν έχουν σβήσει τα φώτα τους, τότε τα πράγματα είναι οριακά.

Κι αν στην πόλη μέσα είναι έτσι, στους αυτοκινητόδρομους τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Δεν υπάρχει ίχνος φωτισμού. Ούτε στο δρόμο, ούτε στις διασταυρώσεις. Μου έχει τύχει να χάσω διασταύρωση γιατί ήταν νύχτα και δεν την είδα. Κι αυτό ισχύει για όλους τους αυτοκινητόδρομους, κάθε κατηγορίας. Οι περίφημες αούτομπαν τη νύχτα είναι κατασκότεινες (εκτός αν φωτίζονται από διερχόμενα αυτοκίνητα). Θυμάμαι πέρυσι που είχαμε πάει στην Ολλανδία, με το που περάσαμε τα σύνορα μας έκανε εντύπωση που βλέπαμε στύλους με φώτα στο δρόμο. Δεν ξέρω τι γίνεται νύχτα εκεί και πόσο είναι το φως. Δεν ταξίδεψα νύχτα. Στο Βέλγιο οι διασταυρώσεις είναι φωτισμένες όπως και οι περιφερειακοί γύρω απ’ τις πόλεις.

Την Ιταλία φέτος την πέρασα δυο φορές νύχτα. Μια προς και μια από Ελλάδα. Κι οι οτοστράντα χωρίς φώτα είναι. Και μπορεί στη Γερμανία να μην έχει διόδια για τα ΙΧ, στην Ιταλία όμως για τα 550 χλμ που οδήγησα έδωσα 36,30€. Μπορεί όπως έγραφα και πέρυσι να υπήρχε υπερπληθώρα πληροφοριακών πινακίδων (τόσων που κάπου χάνεσαι) αλλά φώτα γιοκ. Ούτε και στην Αυστρία υπήρχε φωτισμός στον αυτοκινητόδρομο (κι εδώ για 100 χλμ πληρώσαμε τόσο τη βινιέτα 7,90€ όσο και διόδια 8€ έξω απ’ το Ίνσμπρουκ). Υπήρχε έξω απ’ την πόλη ή εκεί που ήταν τα διόδια, αλλά παραπέρα τίποτα.

Και στην Ελλάδα φεύγοντας απ’ την Αθήνα ο δρόμος είναι σχεδόν μέχρι τη Λαμία(;) συνέχεια φωτισμένος!