Προτάσεις

Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο φόρουμ του Ισοκράτη (συμμετέχουν μόνο εγγεγραμμένα μέλη). Το αναδημοσιεύω κι εδώ σαν ένα σύνδεσμο ανάμεσα στα δυο κομμάτια που με απασχόλησαν και έχουν σχέση με αυτό που ασχολήθηκα τα τελευταία τρία χρόνια: την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικά και ειδικά στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (όπως είναι ο επίσημος τίτλος). Το κείμενο είναι ο αποχαιρετισμός μου προς του συναδέλφους και μη που συμμετείχαν όλο αυτόν το καιρό στα φόρουμ μαζί με μένα.

Καλό καλοκαίρι

Τελευταία μέρα στη Γερμανία σήμερα. Το πρωί ξεκινάμε για την οριστική επιστροφή στην Ελλάδα. Κι έλεγα πως σήμερα θα κατέβαζα και ρολά, αλλά υπάρχουν αρκετά μέρη που επισκέφτηκα και λέω να σχολιάσω, αρκετές φωτογραφίες που θέλω να δείξω κι έτσι θα συνεχίσω στο περσινό στιλ. Έτσι στην αρχή και για κάποιες μέρες, θα υπάρχει κάθε δεύτερη μέρα κάτι μέχρι που θα τελειώσουν όσα προλάβω να ετοιμάσω μέχρι τότε. Μετά θα το αφήσω σε αναμονή μέχρι να βρω καιρό και διάθεση να τα γράψω και τ’ άλλα (που θα έχουν άμεση δημοσίευση). Υπάρχουν σαν τίτλοι, υπάρχουν φωτογραφίες στον υπολογιστή και πρέπει να ξεδιαλέξω ποιες θα ανέβουν και να γραφτούν τα κείμενα. Εκτός κι αν δω πως παρατραβάει η κατάσταση κι ανεβάσω φωτογραφίες άνευ κειμένου. Πάντως, αφού τελειώσει κι αυτή η φάση θα κατέβουν τα ρολά και θα μπει η ταμπέλα «κλειστόν». Μέχρι τότε καλό καλοκαίρι.

Φεύγουμε

Οι μέρες στο Μόναχο τελειώνουν. Πριν λίγο καιρό έγραφα το πώς ήταν όταν ήρθαμε πριν σχεδόν τρία χρόνια. Έγραψα τα πριν την εγκατάσταση, αλλά δεν θυμόμουνα τις πρώτες μέρες στο σπίτι. Περάσαμε κάμποσες μέρες στο Μόναχο ψάχνοντας για σπίτι, γνωρίζοντας παράλληλα την πόλη. Όταν μπήκαμε επιτέλους σε δικό μας χώρο, ο χώρος αυτός ήταν άδειος. Σιγά σιγά γέμισε με ένα σωρό πράγματα. Το σκεφτικό μας ήταν πως θα μέναμε πέντε χρόνια εδώ κι έτσι πήραμε και πράγματα που αν ξέραμε πως θα ήταν μόνο τρία ίσως δεν θα τα παίρναμε. Μπορεί να πει κανείς πως στο κάτι παραπάνω βρίσκεται η ομορφιά της ζωής και δεν θα διαφωνήσω. Αλλά τώρα που τα μαζεύουμε όλ' αυτά μας έρχονται τέτοιες σκέψεις.

Γιορτή Πυροτεχνημάτων

Το περασμένο Σάββατο υπήρχε η ετήσια καλοκαιρινή γιορτή πυροτεχνημάτων. Η γιορτή γίνεται στο Ολυμπιακό πάρκο. Έτσι φέτος που γιορτάζονται και τα 40 χρόνια του η γιορτή υποσχόταν πως θα είναι ιδιαίτερα λαμπρή. Δεν ξέρω για το ιδιαίτερα, αλλά εντυπωσιακή ήταν σίγουρα. Για περίπου τρία τέταρτα της ώρας πέφταν πυροτεχνήματα στον ουρανό. Και μιας και φέτος τα είδα από τη γέφυρα που πάει προς το πάρκο κι όχι από το μπαλκόνι του σπιτιού μου (που είναι λίγο γυρισμένο κι έτσι δεν τα βλέπω όλα, χώρια πως πρέπει να ξεκρεμάζομαι) τα απόλαυσα. Βέβαια ήμουν όρθιος, μιας και δεν πλήρωσα εισιτήριο (που ήταν από 19€ αν έπαιρνες τ' απομεινάρια, ό,τι είχε μείνει δηλαδή, μέχρι τα 29€ για να έχεις μια θεσούλα). Και χωρίς να έχω επαφή με τη μουσική που κάπου ακουγόταν στο βάθος ή τα όποια άλλα δρώμενα της σκηνής.

Η απάντηση του κουίζ

Την περασμένη βδομάδα έβαλα ένα πρόβλημα και χρωστάω την απάντηση. Ήρθε η μέρα, θα τη δείξω σήμερα αφού όμως πω χίλιες ευχές στη Μαρία για χρόνια καλά και πολλά. Έχει γενέθλια σήμερα (πέρα απ' το ότι διαλέξαμε αυτή τη μέρα και για να παντρευτούμε, τότε, εκείνα τα χρόνια, έχουν περάσει τόσα που χάνονται στην αχλή του χρόνου).

Ελληνο-Τουρκο-Βαυαρική Ημέρα

Το περασμένο Σάββατο, εκτός απ' τις άλλες γιορτές ήταν και η 7η Ελληνο-Τουρκο-Βαυαρική Ημέρα. Πολλοί οι συνδιοργανωτές, αλλά μάλλον γενικά ψευδεπίγραφη ήταν. Γιατί αυτό; Μα η ελληνική συμμετοχή ήταν απελπιστικά περιορισμένη (στο τμήμα τουλάχιστον που είδα εγώ, γιατί οι εκδηλώσεις ήταν απ' τις 3 το μεσημέρι μέχρι περίπου τα μεσάνυχτα κι εμείς πήγαμε κατά τις 7 και μέχρι τις εννιάμισι που θα άρχιζε προβολή ταινίας, το πρόγραμμα έλεγε πως τα ελληνικά θα ήταν νωρίτερα). Κάποιοι απ' τους μουσικούς (που σύμφωνα με πληροφορίες το ελληνοτουρκικό σχήμα είναι μόνιμο, με τίτλο «καλημέρχαμπα» μια υβριδική λέξη που μ' αρέσει πολύ και την χρησιμοποιώ κάποιες φορές) και λίγοι χορευτές. Όσο δε για την παρουσία ελληνικών πιάτων, ήταν κι αυτή παρούσα με κάτι κουτιά ντολμαδάκια, γίγαντες και πιπεριές, απ' αυτά που προορίζονται για τις ταβέρνες.

Συγκοινωνίες Παρισιού

Έγραφα χθες για το μετρό, ας δούμε σήμερα και τα υπόλοιπα μέσα μεταφοράς του Παρισιού. Το σημερινό Παρίσι λοιπόν διαθέτει εκτός απ' το μετρό και προαστιακό σιδηρόδρομο. Δεν ξέρω πότε ξεκίνησε, αλλά σήμερα υπάρχουν τρεις βασικές γραμμές (A, B, C) με αρκετές διακλαδώσεις προς τις απολήξεις τους. Το σήμα τους κοινό (ακόμα;), σε μαύρο φόντο, ένας κύκλος με γραμμένο μέσα RER.