Την περασμένη βδομάδα έβαλα ένα πρόβλημα και χρωστάω την απάντηση. Ήρθε η μέρα, θα τη δείξω σήμερα αφού όμως πω χίλιες ευχές στη Μαρία για χρόνια καλά και πολλά. Έχει γενέθλια σήμερα (πέρα απ' το ότι διαλέξαμε αυτή τη μέρα και για να παντρευτούμε, τότε, εκείνα τα χρόνια, έχουν περάσει τόσα που χάνονται στην αχλή του χρόνου).
Ας δούμε όμως την απάντηση στο πρόβλημα. Ποιο είναι το ζητούμενο; Πού πήγε το ένα ευρώ; Ποιο ένα ευρώ; οι τρεις πλήρωσαν από 9 ευρώ, σύνολο 27. Σωστά; Μάλιστα. Πού πήγαν αυτά; 25 στον ταβερνιάρη και 2 στο γκαρσόνι. Κι αν θελήσουμε να φτάσουμε τα αρχικά 30 δεν έχουμε παρά να προσθέσουμε τα 3 που πήραν πίσω. Γιατί να προσθέσω τα δυο του γκαρσονιού σ' αυτά που έδωσαν; Το γκαρσόνι δεν έδωσε. Πήρε. Αλλά δυστυχώς είναι ένα λάθος που γίνεται εύκολα. Κι όπως παρουσιάζεται, δεν κάθεται συνήθως ο άλλος να πει τι μου λέει τώρα; Αφού το ζητούμενο είναι να βρεθεί το 1€ αυτό ψάχνει να βρει όποιος το ακούσει!
Είναι δηλαδή αυτό ακριβώς που γράφτηκε σε σχόλιο ήδη απ' την Κυριακή. Και κάποιος άλλος μου έδωσε την απάντηση από κοντά! Αλλά χρώσταγα να υπάρχει και καταχωρημένη η απάντηση γι αυτό και την έχω σήμερα εδώ.
ΠΕΡΙ...ΠΤΩΣΕΩΝ!
Πριν από 9 ώρες
Επιλογος λοιπον.Ενα ταξιδι τελειωνει,ενα αλλο αρχιζει.Γυριζετε πλουσιοι, σε μια αλλη-ειν η αληθεια- Ελλαδα απ αυτη που αφησατε.Κι οχι μονο αυτο.Κανατε κι εμας πλουσιους.Γιατι ο πραγματικος πλουτος ειναι ολα οσα βλεπουμε,ακουμε,μαθαινουμε,δινουμε κι αισθανομαστε.Υπαρχουν και λιγες φωτογραφιες για να τα θυμοσ(μ)αστε.Πολλα μαζευτηκαν για επιλογο ομως, ισως αρκουσε ενα-απο καρδιας-''καλη πατριδα συντροφοι''.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρονια πολλα και καλα βεβαιως και για τα γενεθλια και για την επετειο.
Κωστας Β.
Ευχαριστώ για όοοοολες τις ευχές.
ΔιαγραφήΥπομονή και θα γραφτεί κι ο επίλογος. Η επιστροφή αρχίζει σε λιγότερες από εξήντα ώρες. Ταξίδι άλλο αρχίζει; Μόνο σαν λόγος για να τον λέμε να παρηγοριόμαστε.
Πλούσιοι σε γνώσεις και σε αισθήματα κλπ είμαστε, αν και δεν περιμέναμε τον ξενιτεμό για να τα αποκτήσουμε. Από περιπλανήσεις και εντός Ελλάδας είχαμε από παλιότερα, δεν ξεκινήσαμε να έρθουμε στη Γερμανία για να μάθουμε πώς είναι η ζωή σ' άλλη γη σ' άλλα μέρη. Από ανάγκη το κάναμε ή μάλλον από διάθεση όχι ακριβώς να πλουτίσουμε αλλά να αποκτήσουμε και κάνα φράγκο - εεεε, συγγνώμην κάνα ευρώ. Αλλά την πάθαμε κι εμείς όπως κάποιοι με το χρηματιστήριο. Για καιρό κόσμος έβαζε λεφτά κι έβγαζε (άσχετα αν εκεί κανόνιζες μόνο σου πότε ήταν καιρός να τραβηχτείς). Άκουγαν κι οι άλλοι, ζήλευαν έμπαιναν κι αυτοί. Πολλοί κέρδισαν και πολλοί έχασαν. Οι πραγματικά χαμένοι όμως ήταν αυτοί που μπήκαν τέλος Αυγούστου, πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη του 1999 (αν θυμάμαι καλά τις ημερομηνίες). Γιατί μπήκαν σε κακιά εποχή. Όταν πια μπήκαν αυτοί, το παιχνίδι είχε τελειώσει. Τότε, δεν ασχολήθηκα με το σπορ. Έτσι και με την απόσπασή μου στο εξωτερικό. Όταν επενδύσαμε (γιατί και κόπος και χρήμα το να μάθεις στα γεράματα μια καινούρια ξένη γλώσσα, εξετάσεις κλπ) σ' αυτήν, τέλειωσαν οι μέρες που βγάζανε λεφτά. Τώρα είμαστε ευχαριστημένοι που δεν μπήκαμε μέσα. Η λήξη της μας βρίσκει πλούσιους σε ιστορίες, να έχουμε να λέμε στα εγγόνια μας (όταν και αν αποκτήσουμε).
Τέλος πάντων. Θα τα πούμε όλα εν καιρώ. Έχει λίγο χρόνο μέχρι να μπει η φωτογραφία με τα κατεβασμένα ρολά!