Μόναχο, 10+ χρόνια μετά

Βρέθηκα στο Μόναχο μετά από πολλά χρόνια. Έμεινα εκεί σχεδόν τρία χρόνια, 2009 - 2012, ξαναπήγα περαστικός το καλοκαίρι του 2013 κι από τότε μόνο με τη σκέψη μου ταξίδευα εκεί. Πριν κάνα μήνα ξαναπήγα. Να ζήσω τη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρά τους ξανά, 12 χρόνια απ' την τελευταία φορά (τα χριστούγεννα του 2011 ήταν η προηγούμενη, έτσι;). Τα κατάφερα, πήγα για λίγες (πολύ λίγες τελικά) μέρες και κατευθείαν μούρθε να γράψω και να σχολιάσω καταστάσεις. Και μπήκε το θέμα: σε ποιο μπλογκ να τα βάλω αυτά που θα γράψω; Σ' αυτό που είναι γερμανικού ενδιαφέροντος ή στο καινούριο που είναι γενικού ενδιαφέροντος.

Τίτλοι Τέλους

Να λοιπόν που φθάσαμε στο τέλος αυτού του μπλογκ. Δεν είναι συνηθισμένο να πράγμα ένα μπλογκ να κλείνει και να το αναγγέλλει έτσι, αλλά τι να γίνει, αφού η θεματική του είναι συγκεκριμένη και περιορισμένη κι αφού εξαντλήθηκε, ήρθε καιρός να κατεβάσουμε τα ρολά.

Ξεπούλημα

Μην πάει ο νους κανενός πως το σημερινό θέμα έχει πολιτικές προεκτάσεις. Καθόλου δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Απλά, όταν ένα μαγαζί κλείνει συνηθίζει να ξεπουλάει την πραμάτεια του. Έτσι κι εγώ τώρα. Μπορεί να μην έχω μαγαζί, αλλά μιας και οι δημοσιεύσεις στο μπλογκ αυτό πλησιάζουν στο τέλος τους, λέω να κάνω μια εκκαθάριση όσων είχα φυλαγμένα και να βάλω κάποιες φωτογραφίες που μου έχουν μείνει από παλιά για διάφορους λόγους.

EΟΠΥΥ και ιατρικά παιχνίδια

Για τον ΕΟΠΥΥ έχω γράψει κι άλλες φορές. Η αρχή έγινε πριν κάνα χρόνο, με το ξεκίνημά του. Και το καλοκαίρι με την αλλαγή του συστήματος κλεισίματος ραντεβού, αλλά και πριν λίγες μόνο μέρες, με τις εμπειρίες μου από τη χρήση του συστήματος με την επιστροφή μου στην Ελλάδα. Τότε γιατί ξαναγράφω σήμερα; Γιατί χτες διάβασα μια είδηση που δείχνει μερικά ακόμα πράγματα για τον οργανισμό. Η είδηση ήταν για μια ανακοίνωση που έβγαλε ο σύλλογος των γιατρών που έχουν σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ και λέει πως οι συμβεβλημένοι γιατροί λιγοστεύουν και σε πολλές περιοχές οι σφαλισμένοι έχουν μείνει χωρίς περίθαλψη (με τον ασφαλιστικό τους φορέα, όπως θα έπρεπε, γιατί η δυνατότητα παροχής και λήψης υπηρεσιών επί πληρωμή προφανώς είναι κάτι το διαφορετικό).

Απολογισμός

Τρία χρόνια πέρασαν από τότε που ξεκίνησε αυτό το μπλογκ και λίγο πριν κλείσουμε και κατεβάσουμε ρολά έχω υποσχεθεί να κάνω κι έναν απολογισμό. Όχι του μπλογκ. Αυτό καλά πήγε. Έχει πάνω από 100 χιλιάδες αναγνώσεις μέχρι σήμερα, από καμιά 70αριά χώρες (αν και κάποιες μάλλον τυχαία)! Όχι μικροί αριθμοί. Περίπου 120 άτομα τη μέρα έριχναν μια ματιά σ' αυτά που έγραφα και πολλοί απ' αυτούς, είτε με μέιλ είτε με σχόλια, μου έστειλαν την αγάπη τους. Σας ευχαριστώ όλους. Αλλά μιας και τα γράμματα ήταν απ' την παραμονή μου στη Γερμανία να κάνω έναν απολογισμό με τα θετικά και τα αρνητικά της εκεί παραμονής μου επί μια τριετία σχεδόν.

Αγορά Χρυσού

Κάτι που πολλές φορές σκέφτηκα πως πρέπει να το γράψω, αλλά πάντα το ξέχναγα. Για τις αγορές χρυσού. Σήμερα όμως, μου δόθηκε η ευκαιρία μιας και διάβασα ένα άρθρο για το τι γίνεται στα εδώ ενεχυροδανειστήρια. Και η αγορά χρυσού, στην Ελλάδα τουλάχιστον απ' όσο ξέρω, γίνεται σε τέτοια καταστήματα (δεν ξέρω πώς αλλιώς να τα αποκαλέσω).

Χαρτί Υγείας

Θέμα κι αυτό σήμερα... Αλλά να. Πρόσφατα στο σχολείο μου είχαν κατάληψη οι μαθητές. Πέρα απ' το ότι θα μπορούσα να πω πως πρώτα έγινε η κατάληψη και μετά βρέθηκαν τα αιτήματα, εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν πως ένα απ' τα αιτήματα που βρέθηκαν ήταν «Σαπούνι και χαρτί υγείας στις τουαλέτες»! Εντυπωσιακό μεν το εύρημα, πραγματικό δε το πρόβλημα. Στην Ελλάδα δεν συνηθίζεται η ύπαρξη χαρτού στις (δημόσιες) τουαλέτες. Στη Γερμανία δεν έτυχε να βρω τουαλέτα χωρίς χαρτί (εντάξει, υπήρχε περίπτωση, αν μόλις είχε τελειώσει). Το ίδιο και στις άλλες χώρες (αν και εκεί μπορώ να μιλήσω περισσότερο γι' αυτές που υπήρχαν στα πάρκινγκ των αυτοκινητόδρομων).