EΟΠΥΥ και ιατρικά παιχνίδια

Για τον ΕΟΠΥΥ έχω γράψει κι άλλες φορές. Η αρχή έγινε πριν κάνα χρόνο, με το ξεκίνημά του. Και το καλοκαίρι με την αλλαγή του συστήματος κλεισίματος ραντεβού, αλλά και πριν λίγες μόνο μέρες, με τις εμπειρίες μου από τη χρήση του συστήματος με την επιστροφή μου στην Ελλάδα. Τότε γιατί ξαναγράφω σήμερα; Γιατί χτες διάβασα μια είδηση που δείχνει μερικά ακόμα πράγματα για τον οργανισμό. Η είδηση ήταν για μια ανακοίνωση που έβγαλε ο σύλλογος των γιατρών που έχουν σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ και λέει πως οι συμβεβλημένοι γιατροί λιγοστεύουν και σε πολλές περιοχές οι σφαλισμένοι έχουν μείνει χωρίς περίθαλψη (με τον ασφαλιστικό τους φορέα, όπως θα έπρεπε, γιατί η δυνατότητα παροχής και λήψης υπηρεσιών επί πληρωμή προφανώς είναι κάτι το διαφορετικό).

Στο περσινό σημείωμα έγραφα πως οι συμβεβλημένοι γιατροί ήταν 5.500 και πως αυτό είναι ένα μικρό, κατά τη γνώμη μου, νούμερο για τόσους ασφαλισμένους. Τι έχει γίνει από τότε; Κάποια καινούρια ταμεία εντάχθηκαν κι αυτά στο σύστημα του ΕΟΠΥΥ. Αλλά σύμφωνα με την ανακοίνωση των γιατρών, τον Ιούνη είχαν μείνει 4.766 και το Νοέμβρη είχαν μείνει μόνο 4.041. Ο οργανισμός με ανακοίνωσή του το αμφισβητεί. Λέει πως είναι 5.500 και υπάρχουν εκατοντάδες αιτήσεις γιατρών που θέλουν να ενταχθούν στο σύστημα. Πρώτο ερώτημα: γιατί καθυστερεί η υπογραφή των συμβάσεων μ' αυτούς;

Απ' την άλλη, μάλλον δεν υπάρχει πρόβλεψη τρόπου διακοπής της σύμβασης. Κι όποιο γιατροί δεν γουστάρουν απλώς, λένε πως δεν δέχονται ασφαλισμένους. Οι 4.041 είναι αυτοί που κατέθεσαν δικαιολογητικά για πληρωμή, αυτοί δηλαδή που δέχτηκαν έστω και έναν ασφαλισμένο το μήνα που αναφέρεται. Οι υπόλοιποι γιατί δεν δέχτηκαν κανέναν; Μάλλον το όλο στήσιμο φταίει. Λέει ο ΕΟΠΥΥ: έχω γιατρούς στα πρώην ιατρεία του ΙΚΑ κι όποιος θέλει ας πάει εκεί για φάρμακα. Βέβαια, για να πας εκεί, πρέπει να κλείσεις ραντεβού. Κι αυτό γίνεται είτε τηλεφώνημα στα γνωστά 5ψήφια που κοστίζει 1€ (αν και, για δυο από τα ιατρεία του έδωσε και συμβατικά τηλέφωνα, που είναι για το συγκεκριμένο ιατρείο μόνο).

Για τους συμβεβλημένους τους πληρώνει για να γράψουν μέχρι 200 συνταγές φαρμάκων. Για κάθε μια απ' αυτές τους δίνει 6,5€. Αν περάσουν τον αριθμό αυτό, δεν απαγορεύεται να γράψουν κι άλλες αλλά για να τους επιτρέψει το σύστημα να καταχωρίσουν τη συνταγή θα πρέπει να βάλουν και τον αριθμό της απόδειξης είσπραξης για την επίσκεψη. Δηλαδή, αν πληρώσεις έχεις συνταγή του ταμείου. Πόσο ζητάνε οι γιατροί; 20€. Τι γίνεται λοιπόν στην πράξη;

Οι καλοί γιατροί που έχουν πελατεία, είτε συμπληρώνουν πολύ γρήγορα τον αριθμό και οι υπόλοιποι ασθενείς τους πληρώνουνε είτε πληρώνονται από όλους. Γιατί αν δει κάποιος πως οι ασθενείς - πελάτες σκάνε τα 20άρικα γιατί να βολευτεί με τα 6,5; Παράλογο δεν θα ήταν; Οι γιατροί που δεν έχουν πελατεία (και μην θεωρηθεί πως είναι προσβολή η λέξη "πελατεία" γιατί είναι λειτούργημα κλπ, στην πραγματικότητα έτσι είναι τα πράγματα, έτσι τα βλέπω εγώ) αποκτούν από ασθενείς που απελπισμένοι να βρουν κάποιον να τους γράψει τα φάρμακα, πάνε σε όποιο γιατρό τους δεχτεί. Κι άλλοι μεν αντιγράφουν συνταγές πράγμα που δεν είναι πολύ κακό, αλλά άλλοι έχουν αντιρρήσεις κι εκεί το πράγμα μπλέκει περισσότερο. Ποιος δίνει το 20άρικο; Αυτός που τα φάρμακά του κοστίζουν πάνω από 30€. Όσο μεγαλύτερο το κόστος τόσο πιο πολύ συμφέρει. Ας πούμε για τα 30 θα δώσει 20 στο γιατρό και 7,5 συμμετοχή, 27,5 άρα μένει κερδισμένος κατά 2,5€, όχι κάτι το ιδιαίτερο. Για 100, 20 του γιατρού και 25 συμμετοχή σύνολο 45, άρα 55 το κέρδος!

Ποια είναι κατά τη γνώμη μου η λύση; Να ανοίξει η δυνατότητα αναγραφής από όλους τους γιατρούς και για όσους ασθενείς έχουνε. Γιατί δηλαδή αν πληρώσει να μπορεί να πάρει τα φάρμακα; Ποιον τιμωρεί το πλαφόν; Αλλά θα μου πείτε πως αυτός είναι ο στόχος. Να μειωθεί η δαπάνη απ' το φορέα και να καταβάλλεται απ' ευθείας απ' τον ασφαλισμένο, που όμως καταβάλει και ασφαλιστικές εισφορές. Από παντού χαμένοι δηλαδή.