Η Διαδήλωση της Δευτέρας

Διαδήλωση κατά παραγγελία? Κι όμως ναι. Όταν μου το έλεγε ο Γιώργος, πως συνήθως τις Δευτέρες πήγαινε στη διαδήλωση, τον κοίταζα παράξενα. Διαδήλωση κάθε Δευτέρα? Για ποιο θέμα? Δεν έχει σημασία μου έλεγε. Κάθε βδομάδα κάτι βρίσκεται.

Εγκατάσταση

Κατά την εγκατάσταση (για αρκετό διάστημα) στη Γερμανία υπάρχουν κάποιες διαδικασίες που πρέπει να γίνουν. Η πρώτη και βασική είναι το άνοιγμα ενός τρεχούμενου λογαριασμού μέσω του οποίου θα γίνονται όλες οι στάνταρ (και αν θέλεις και οι υπόλοιπες) δοσοληψίες. Για το άνοιγμα λογαριασμού, γενικά, δεν υπάρχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις. Μια ταυτότητα (ή το διαβατήριο) και τέλος. Όμως, αν ο λογαριασμός είναι τρεχούμενος η τράπεζα ζητάει να ξέρει από πού θα μπαίνουν λεφτά. Γιατί το να ορίσεις πληρωμές χωρίς εισπράξεις είναι μάλλον χαζό.

Στρώματα

Όταν αγόραζα στρώμα στη Ελλάδα πριν από χρόνια, θυμάμαι ότι οι πωλητές προσπαθούσαν να πείσουν για την καλή τους ποιότητα δίνοντας 10ετή εγγύηση. Κάποιοι άλλοι μάλιστα, την ανέβαζαν στα 30 χρόνια (που μου φαινόταν τότε αστείο, αφού μετά από τόσα χρόνια δεν μπορούσα να είμαι σίγουρος ούτε για το αν θα υπάρχω εγώ ούτε η εταιρία του).

Πανηγύρια

Έγραφα πριν κάτι μέρες ότι εδώ οι άνθρωποι είναι πανηγυρτζήδες. Για τα 852 χρόνια του Μονάχου π.χ. Τέλειωσαν αυτά τα πανηγύρια κι άρχισαν άλλα. Ένα μικρό σε χώρο αλλά μεγάλο σε διάρκεια  Ιταλοβαυαρικό άρχισε στην αυλή του Ρέζιντενς. Εκεί που το χειμώνα γίνεται το χριστουγεννιάτικο παζάρι του Ρέζιντενς. Γύρω γύρω τα μαγαζάκια με πατάτες και λουκάνικα και μπίρες και γλυκά κλασσικά βαυαρέζικα. Κι ανάμεσα με πίτσες, καφέ, κρασί, κοκτέιλ κλπ κλασσικά Ιταλικά. Και στη μέση Ιταλική μουσική. Δυο άτομα ήταν αλλά το αποτέλεσμα καταπληκτικό, κόσμος χόρευε, χαβαλές, καθημερινά 11 - 23.

Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης

Επί του πιεστηρίου
Έκτακτη ανταπόκριση

Ο μηχανισμός αντιμετώπισης εκτάκτων αναγκών (πυροσβεστική - αστυνομία - πρώτες βοήθειες) επί το έργον.

Άμαξες

Βερολίνο!

Η κάθε πόλη έχει ένα κομμάτι, το κέντρο συνήθως, που αποτελεί την παλιά πόλη, την άλτσταντ (Altstadt). Συνήθως πεζοδρομημένο, πολλές φορές με κτίρια από παλιότερους αιώνες (15ο, 16ο και προς τα εδώ) είναι απόλαυση να κυκλοφορείς. Και σε αρκετές απ’ αυτές προσφέρεται η δυνατότητα για μια βόλτα με άμαξα. Με διάφορα είδη άμαξας, με διάφορα είδη αλόγων, συνήθως ίδια σε κάθε μέρος, με στολές των αμαξάδων που περιμένουν στην πιάτσα ή τους περιμένεις.

Το Χωριό μου

Θέα απ' τη "ραχούλα" προς τις "ρεματιές". Μπορεί να είναι τεχνητές, αλλά κάτι προσφέρουν. Και το χορτάρι, δεν έχει πρόβλημα σε κάποια μέρη και είναι κοντό. Αλλά πάνε και το κουρεύουνε (ναι, σ' όλη αυτή την έκταση).

«Χωριό μου όμορφο, με τις ραχούλες και τις ρεματιές» έλεγε ένα ποίημα που μαθαίναμε στο δημοτικό. Τι σχέση έχει αυτό με αυτά που θέλω να γράψω? Καμία απολύτως, διαβεβαιώ. Γιατί εδώ, δεν θα γράψω ούτε για το (πραγματικό) χωριό μου στη Μυτιλήνη, ούτε εκθεσούλα για κάποιο ιδεατό χωριό. Θα γράψω για το χωριό που μένω, εδώ στο Μόναχο. Και μη σας φαίνεται παράξενο. Ναι, υπάρχει ένα χωριό μέσα στο Μόναχο, όπως και σε κάθε άλλη πόλη που διοργανώνει Ολυμπιακούς αγώνες. Πρόκειται για το Ολυμπιακό χωριό.