Εγκατάσταση

Κατά την εγκατάσταση (για αρκετό διάστημα) στη Γερμανία υπάρχουν κάποιες διαδικασίες που πρέπει να γίνουν. Η πρώτη και βασική είναι το άνοιγμα ενός τρεχούμενου λογαριασμού μέσω του οποίου θα γίνονται όλες οι στάνταρ (και αν θέλεις και οι υπόλοιπες) δοσοληψίες. Για το άνοιγμα λογαριασμού, γενικά, δεν υπάρχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις. Μια ταυτότητα (ή το διαβατήριο) και τέλος. Όμως, αν ο λογαριασμός είναι τρεχούμενος η τράπεζα ζητάει να ξέρει από πού θα μπαίνουν λεφτά. Γιατί το να ορίσεις πληρωμές χωρίς εισπράξεις είναι μάλλον χαζό.

Κι αφού έχεις τον αριθμό λογαριασμού πας για τα υπόλοιπα. Πρέπει, φυσικά, να βρει κανείς σπίτι. Κάτι που δεν είναι και τόσο εύκολο. Και ειδικά όταν είσαι ξένος. Αυτός που θα σου το νοικιάσει θέλει να σιγουρευτεί πως θα παίρνει τα λεφτά του. Εμείς, που είμαστε αποσπασμένοι από την Ελλάδα, μας έδωσε το γραφείο από μια βεβαίωση πως είμαστε υπάλληλοί του και πως θα παίρνουμε 1751€. Είμαστε ζευγάρι, αλλά δουλεύουμε σε διαφορετικά γραφεία και η βεβαίωση είχε μικροδιαφορές. Της Στουτγάρδης έγραφε το σχολείο που θα ήμουνα ενώ της Μαρίας από το Μόναχο, όχι. Ζητήθηκε λοιπόν επιπλέον βεβαίωση από το σχολείο. Η απορία μου: τότε τα 1751€ τα δικά μου μόνο δεν τους φαίνονταν αρκετά. Τώρα που μειώθηκαν στα 1100€ και βγάλε ο καθένας, τα 2200 συνολικά θα φτάνουν ή θα σου λένε να βρεις άλλο (σπίτι). Και δεν είναι να πεις πως θα πάρεις κάτι μικρότερο για να σου έρθει φθηνότερα. Γιατί σου λέει πώς θα μείνετε δυο άτομα σε τόσο μικρό χώρο.

Αλλά ας προχωρήσουμε: με κάποιο τρόπο και σε κάποιο χρόνο σπίτι βρίσκεται. Συνήθως είναι με μπάνιο αλλά χωρίς κουζίνα. Δηλ. δωμάτιο κουζίνα υπάρχει. Όμως ο συγκεκριμένος χώρος δεν έχει ούτε ντουλάπια, ούτε νεροχύτη, ούτε απορροφητήρα, ούτε τίποτα. Οι τοίχοι με τα πλακάκια και τις τάπες νερού και αποχέτευσης μόνο. Καλά για άλλες συσκευές ούτε λόγος. Τώρα τελευταία έχουν αρχίσει να προσφέρουν διαμερίσματα και με κουζίνες ολοκληρωμένες (ως άινμπάου, κατασκευασμένες τις αναφέρουν). Έτσι στις αγγελίες διαφημίζεται η σχετική παροχή. Όταν ψάχναμε είδαμε διαμερίσματα έτσι κι αλλιώς. Πάντως, ουσιαστική διαφορά στην τιμή ανάμεσά τους δεν βρήκαμε. Ήμασταν τυχεροί και αυτό που πιάσαμε τελικά ήταν πλήρες. Έτσι αποφύγαμε αρκετά έξοδα και ταλαιπωρία.

Το πάτωμα μπορεί να είναι σκέτο τσιμέντο ή με λαμινάτ (πλαστικό που μοιάζει με παρκέ) ή με μοκέτα. Αν είναι σκέτο τσιμέντο πρέπει να βάλεις κάτι απ' τα άλλα δυο. Αυτό σημαίνει επιπλέον έξοδα τοποθέτησης και αποξήλωσης μετά (μιας και πρέπει να παραδοθεί όπως παραλήφθηκε). Το λαμινάτ καθαρίζει εύκολα, αλλά είναι κρύο. Η μοκέτα τα αντίθετο.

Αφού μπεις στο σπίτι αρχίζουν τα επόμενα: δήλωση, σύνδεση με τα δίκτυα κοινής ωφέλειας. Απ’ τα πρώτα είναι να πας να δηλωθείς. Ο κάθε κάτοικος δηλώνει στο δήμο τα στοιχεία του και τον τόπο κατοικίας του. Οι δήμοι έχουν ειδική υπηρεσία γι’ αυτό και οι μεγάλοι δήμοι, όπως το Μόναχο, έχει και περιφερειακά γραφεία (εκτός του δημαρχείου) για να μην τρέχεις. Με τον τρόπο αυτό μπορούν να σε βρουν την κάθε στιγμή.

Η σύνδεση με τα δίκτυα είναι σχετικά εύκολη. Το νερό είναι συνήθως συνδεδεμένο και ίσως χρειάζεται να δηλώσεις το όνομά σου αν και συνήθως ούτε αυτό, μιας και ο λογαριασμός έρχεται με τα κοινόχρηστα (πράγμα που σημαίνει ότι δεν είναι ξεχωριστός για κάθε διαμέρισμα).
Το ηλεκτρικό μπορεί να έχεις ρεύμα οπότε στέλνεις ένα χαρτί στην εταιρία που θέλεις (μπορείς να βρεις και εναλλακτικές) με τα στοιχεία σου και με το νούμερο του μετρητή. Βγαίνει ένα κατ’ αποκοπή ποσό (συνήθως ανάλογα με τα άτομα και τα τετραγωνικά) που πληρώνεις μέσω τραπέζης κάθε μήνα και μια φορά το χρόνο γίνεται η καταμέτρηση και η εκκαθάριση. Όταν φεύγεις στέλνεις το νούμερο που δείχνει ο μετρητής και σε χρεώνουν.

Για τις διαδικασίες για το τηλέφωνο τα έχω γράψει παλιότερα. Διαλέγεις την εταιρία που σε συμφέρει. Να σημειώσω ότι και στη Γερμανία υπάρχει τέλος για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση όπως και στην Ελλάδα. Η διαφορά είναι ότι εδώ η καταβολή δεν γίνεται με το λογαριασμό του ηλεκτρικού αλλά πρέπει να «εγγραφείς» σ’ αυτήν και να πληρώνεις κάθε τρίμηνο ή κάθε εξάμηνο κάποιο ποσό που εξαρτάται από το αν έχεις μόνο ραδιόφωνο ή και τηλεόραση (6 € το μήνα για ραδιόφωνο, 18 € με τηλεόραση). Δεν μετράει πόσες συσκευές. Ακόμα και μόνο στο αυτοκίνητο να έχεις ραδιόφωνο πρέπει να πληρώνεις. Ακόμα και Η/Υ αν έχεις πληρώνεις (γιατί μπορείς να κάνεις λήψη μέσω ίντερνετ)! Ξέρω πως κάποιοι συνάδελφοι δεν πληρώνουν. Αλλά έχουν και το μόνιμο άγχος αν χτυπήσει κάποιος την πόρτα τους. Δεν ανοίγουν γιατί μπορεί να είναι από την εταιρία είσπραξης για έλεγχο.

Όλα αυτά τα συμβόλαια που υπογράφεις πρέπει πριν φύγεις να τα διακόψεις. Και η αναγγελία της διακοπής πρέπει να γίνει εγγράφως τουλάχιστον 3 μήνες πριν. Υπάρχουν κάποιοι που συμβιβάζονται με 6 βδομάδες (δηλ. 1,5 μήνα) αλλά είναι οι εξαιρέσεις. Συνήθως ο κανόνας είναι το τρίμηνο. Και τι γίνεται αν φύγεις νωρίτερα? Απλούστατα πληρώνεις μέχρι να συμπληρωθεί το τρίμηνο!
Επίσης, μέσα σε έξι μήνες από την εγκατάσταση εδώ, πρέπει να αλλάξεις τις πινακίδες του αυτοκινήτου. Παρόμοια οδηγία υπάρχει και στην Ελλάδα, μόνο που σ’ αυτό υπάρχουν ανοχές κι εδώ κι εκεί. Δηλ. αν δεν συμβεί κάτι, δεν φαίνεται πότε ήρθε το αυτοκίνητο και άρα αν το καθυστερήσεις δεν θα γίνει τίποτα. Αν συμβεί όμως, θα σου γίνει σύσταση – προειδοποίηση κι έτσι πρέπει να σπεύσεις. Και το κάτι που μπορεί να συμβεί είναι να εμπλακείς σε τροχαίο αλλά και να σε «δώσει» ο γείτονας (γιατί συμβαίνει και αυτό).