Στον Ίζαρ

Φέτος ο χειμώνας εδώ στο Μόναχο είναι πολύ πιο ήπιος απ' τον περσινό (τουλάχιστον μέχρι τώρα). Πέρυσι πρωτοχιόνισε στα μέσα Οκτώβρη ενώ φέτος τέλη Νοέμβρη. Πέρυσι από τα μέσα Δεκέμβρη μέχρι τα μέσα Φλεβάρη οι μέρες που δεν είχε ολικό παγετό (μια ορολογία των μετεωρολόγων που σημαίνει ότι η θερμοκρασία δεν ανέβηκε πάνω απ' το 0 όλο το εικοσιτετράωρο αλλά το λένε στα δελτία ειδήσεων στην Ελλάδα σαν κάτι το μαγικό) οι μέρες αυτές λοιπόν ήταν δεν ήταν καμιά 10αριά. Φέτος, μέχρι τώρα, τον αριθμό αυτό τον έχουμε ξεπεράσει κατά πολύ και μάλιστα όχι μόνο με θερμοκρασίες πάνω απ' το μηδέν αλλά και πολύ πάνω. Το πρωί που σηκώνομαι (γύρω στις 5:30 υπενθυμίζω) η θερμοκρασία είναι γύρω στους 5 βαθμούς (σήμερα στο μπαλκόνι έδειχνε 6,3!) και στη διάρκεια της μέρα ανεβαίνει μπορεί στους 10 μπορεί στους 12 ή ακόμα και στους 15. Το μόνο που δείχνει πως είναι χειμώνας είναι η βαριά συννεφιά που επικρατεί συνήθως. Και η κατάσταση αυτή είναι από τις 5 του μήνα. Όχι πως δεν θα χαλάσει πάλι. Οι προβλέψεις λένε ότι αύριο το μεσημέρι αντί ν' ανέβει θα κατέβει γύρω στους 3 και θα συνεχίσει κατεβαίνοντας ενώ θ' αρχίσει να χιονίζει, οπότε θα πέσει κι άλλο η θερμοκρασία.. Αλλά λένε επίσης πως μετά θα ανέβει πάλι.

Γυμναστήριο

Για πολλά χρόνια η γυμναστική ως ενέργεια ήταν κάτι ξένο για μένα. Ίσως γιατί στο χωριό δεν την είχαν ποτέ σε εκτίμηση αφού είχαν για γυμναστική την ενασχόλησή τους με αγροτικές δουλειές που έτσι κι αλλιώς απαιτούν αρκετή φυσική ενέργεια. Και δεν θα πήγαινε ο νους μου να ασχοληθώ μαζί της αν δεν μου το έλεγε επιτακτικά κάποιος ορθοπεδικός και αν την ίδια εποχή δεν έβλεπα πως το πρόβλημα που είχα με τη μέση χειροτέρευε απελπιστικά.

Γενέθλια

Γενέθλια σήμερα. Όχι δικά μου. Τα δικά μου περάσανε (ή αργούν ακόμα, ανάλογα πώς το δει κανείς) - είναι το Νοέμβριο. Αλλά σήμερα κλείνει ένας χρόνος που αυτό το μπλογκ είναι στη δημοσιότητα. Που άνοιξε τα φτερά του, πήρε τα κείμενα που υπήρχανε και τα ταξίδεψε στα πέρατα του κόσμου. Και δεν θα το πίστευα πόσο μακριά έφτασε αν δεν είχα βάλει εκείνο το μετρητή που δείχνει τις χώρες και που έχει μετρήσει μέχρι τώρα 46 διαφορετικές χώρες, μέχρι την Ιαπωνία και το Χονγκ Κονγκ ή τον Παναμά και τη Ρεηνιόν, περιπτώσεις χωρών που με εξέπληξαν, αν και μπορεί να είναι και τυχαίο. Τι να πω.

Νύμφενμπουργκ Παρακολουθήματα

Γύρω από το Νύμφενμπουργκ όπως έγραφα προχθές υπάρχουν πολλά παρακολουθήματα. Κτίρια (κυρίως) βοηθητικά ή για ανάπαυση. Ένα απ' τα μεγαλύτερα μέσα στο πάρκο είναι το Αμαλίενμπουργκ. Είναι ένα κτίριο που κατέφευγαν για ανάπαυση οι κουρασμένοι κυνηγοί μετά το κυνήγι. Το ότι είναι γύρω στα 500 μέτρα από το παλάτι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Είναι πανέμορφο τόσο απ' έξω όσο και από μέσα. Όταν το πρωτοείδαμε μείναμε αρκετή ώρα να το χαζεύουμε απ' έξω πρώτα. Από κάθε πλευρά που το κοιτάζαμε κάτι το ιδιαίτερο ανακαλύπταμε.

Νύμφενμπουργκ Χειμωνιάτικο

Το Νύμφενμπουργκ είναι υπέροχο και το χειμώνα. Μια άποψή του από μακριά με το μπροστινό κανάλι παγωμένο και με κόσμο να χρησιμοποιεί αυτόν τον πάγο δημιουργικά.

Νύμφενμπουργκ Πάρκο

Το πάρκο περιβάλει το παλάτι από τρεις πλευρές. Είναι στολισμένο με διάφορα κτίρια, με κήπους, με το κανάλι να το διασχίζει απ' τη δύση προς την ανατολή και στο οποίο βρίσκουν καταφύγιο πολλά υδρόβια πουλιά: πάπιες, χήνες, γλάροι και εντυπωσιακότατοι κύκνοι. Γενικά υπάρχουν πολλοί κύκνοι στην περιοχή. Εδώ έχω καταλάβει και το γιατί υπάρχουν τόσα παραμύθια με θέμα τους κύκνους που όταν τα άκουγα κάποτε κι έχοντας δει κύκνους μόνο σε ζωγραφιές δεν μπορούσα να αντιληφθώ γιατί τόσος λόγος γι' αυτά τα πουλιά..

Νύμφενμπουργκ

Πανοραμική φωτογραφία του Νύμφενμπουργκ από ψηλά, από σχετικό πληροφοριακό βιβλίο.

Κι ενώ η Ντίνα (και άλλοι ίσως) περιμένουν Βιέννη, ο τίτλος (και το κείμενο) μιλάει για Νύμφενμπουργκ. Η Βιέννη θα περιμένει, γιατί θέλει το χρόνο της για να ετοιμαστεί. Γιατί είναι μια δύσκολη δουλειά το να ξεχωρίσω φωτογραφίες για ένα μέρος, πόσο μάλλον για τη Βιέννη. Που είναι πολλές, και πρέπει να ταξινομηθούν και να χωριστούν και να οργανωθούν. Εξάλλου, το Νύμφενμπουργκ το έχω επισκεφτεί πολλάκις, τον προηγούμενα μήνα μάλιστα πήγα εκεί δις. Έχει κι αυτό το πρόβλημα του πλούσιου υλικού. Δικαιούται λοιπόν να πάρει κι αυτό τη σειρά του.