Νύμφενμπουργκ

Πανοραμική φωτογραφία του Νύμφενμπουργκ από ψηλά, από σχετικό πληροφοριακό βιβλίο.

Κι ενώ η Ντίνα (και άλλοι ίσως) περιμένουν Βιέννη, ο τίτλος (και το κείμενο) μιλάει για Νύμφενμπουργκ. Η Βιέννη θα περιμένει, γιατί θέλει το χρόνο της για να ετοιμαστεί. Γιατί είναι μια δύσκολη δουλειά το να ξεχωρίσω φωτογραφίες για ένα μέρος, πόσο μάλλον για τη Βιέννη. Που είναι πολλές, και πρέπει να ταξινομηθούν και να χωριστούν και να οργανωθούν. Εξάλλου, το Νύμφενμπουργκ το έχω επισκεφτεί πολλάκις, τον προηγούμενα μήνα μάλιστα πήγα εκεί δις. Έχει κι αυτό το πρόβλημα του πλούσιου υλικού. Δικαιούται λοιπόν να πάρει κι αυτό τη σειρά του.

Το Νύμφενμπουργκ (Nymphenburg) είναι το μέρος όπου έμεναν τα καλοκαίρια οι ηγεμόνες της Βαυαρίας. Δεν βρίσκεται μακριά από το κέντρο του Μονάχου και σήμερα έχει ενωθεί με την πόλη βεβαίως. Είναι δηλ. κάτι σαν το Τατόι στην Αθήνα. Αλλά οι ομοιότητες σταματάνε εδώ. Γιατί ενώ στην Ελλάδα το παλατάκι και τα γύρω κτίρια έχουν παραδοθεί στη φθορά του χρόνου, εδώ είναι μηχανές που κόβουν χρήμα. Υπάρχουν οι αίθουσες από την τότε εποχή, έχουν μαζευτεί και διάφορα άλλα σχετικά εκθέματα και όποιος θέλει μπορεί να το επισκεφθεί με τιμή εισόδου που ξεκινάει από 9€.

Η μπροστά και η πίσω όψη του κυρίως κτιρίου την εποχή με τα χρυσά που το κάνουν εκόμα πιο εντυπωσιακό.

Το συγκρότημα αποτελείται από το παλάτι, τους στάβλους, τα εργαστήρια πορσελάνης και τεράστιους κήπους, όπου υπάρχουν άλλα μικρά κτίρια, για να ξεκουράζονται όσοι έκαναν τη βόλτα τους και να μπορούν να απολαμβάνουν μερικές ιδιαίτερες στιγμές. Όπως είπα, το έχω επισκεφθεί πολλές φορές (ίσως καμιά 10αριά, ίσως παραπάνω), μέχρι τώρα κι ακόμα δεν έχω καταφέρει να το γυρίσω ολόκληρο. Κι είναι πολύς καιρός που θέλω να κάνω αυτό το αφιέρωμα για το Νύμφενμπουργκ και όλο το αναβάλω. Κάθε φορά που πηγαίνω λέω πως ήρθε ή ώρα, αλλά κάθε φορά το ανέβαλα, βασικά ακριβώς για το λόγο ότι είναι τόσες πολλές οι επισκέψεις μου σ' αυτό κι άρα πολύ το υλικό.

Το παλάτι από τη μεριά του κήπου (την πίσω). Ανάλογα με το φως έχει άλλη όψη. Ένα κανάλι οδηγεί τα νερά μέχρις εδώ και το ομορφαίνει με συντριβάνια και καταρράχτες. Αλλά υπάρχουν και εποχές που τα νερά στο κανάλι ελέγχονται και περιορίζονται. Κάποτε στο κανάλι αυτό κυκλοφορούσαν και βάρκες για τη μεταφορά των κατοίκων του Νύμφενμπουργκ, τότε που δεν υπήρχαν πολλά μέσα. Σήμερα, δεν βλέπεις τέτοια.

Σήμερα όμως το αποφάσισα. Θα το ξεκινήσω. Έκατσα τις προηγούμενες μέρες που είχα χρόνο και ξεδιάλεξα κάποιες φωτογραφίες. Είναι τόσες πολλές που την παρουσίαση θα την κάνω σε ενότητες. Σήμερα, λοιπόν, θα έχει απ' το παλάτι. Από μέσα κι απ' έξω. Σειρά έχει ύστερα το πάρκο και τα υπόλοιπα κτίρια ενώ ένα κομμάτι θα είναι για το χειμωνιάτικο τοπίο στο Νύμφενμπουργκ, που έχει κι αυτό τη δική του γοητεία. Να σημειώσω εδώ πως το παλάτι άρχιζε να χτίζεται πριν από 350 περίπου χρόνια (ο θεμέλιος λίθος μπήκε το 1664) αλλά έγιναν διάφορες επεκτάσεις από τότε.

Το χρυσό κυριαρχεί τόσο στα φανάρια στις αρχοντικές εξωτερικές σκάλες που οδηγούν στον πρώτο όροφο, όσο και στα κιγκλιδώματα των παραθύρων. Είναι βασικό διακοσμητικό στοιχείο στο κυρίως παλάτι (σ' ένα περίπτερο είναι το ασήμι). Το χειμώνα τα φανάρια αφαιρούνται και μεταφέρονται σε αποθήκες για προστασία.

Αποτελείται από διάφορα κτίρια σε σχήμα κύβου συνδεδεμένα μεταξύ τους. Το όλο συγκρότημα, όπως έγινε στην πορεία, φτιάχνει ένα μεγάλο ημικύκλιο που στο κέντρο του βρίσκεται το κυρίως παλάτι. Αυτό είναι από τα λίγα της Βαυαρίας που επιτρέπεται η φωτογράφιση στο εσωτερικό, έτσι έχω βγάλει κάμποσες φωτογραφίες που δείχνουν τον πλούτο του (παρ' όλ' αυτά δεν έχω καλή φωτογραφία από την γκαλερί με τους πίνακες από τα διάφορα παλάτια, αλλά κι απ' τα δωμάτια λιγοστά πράγματα μιας και ο φωτισμός δεν είναι κατάλληλος και το φλας απαγορεύεται)..

Το εσωτερικό είναι διακοσμημένο με τοιχογραφίες ενώ οι πιο φίνες πορσελάνες από τα φημισμένα εργαστήρια που υπάρχουν δίπλα στο παλάτι χρησιμοποιούνται για τη διακόσμηση.

Η κεντρική αίθουσα. Πανύψηλη με έντονο διάκοσμο καταπληκτικούς πολυελαίους και ζωγραφισμένη οροφή σε εντυπωσιάζει με το που μπαίνεις.

Λεπτομέρεια από πανώθυρο με έξοχα γύψινα διακοσμητικά (εδώ έμειναν λευκά, δεν χρυσώθηκαν) και άποψη απ' το πράσινο δωμάτιο, το βασιλικό σαν να λέμε.

Κινέζικο βάζο, αυθεντικό βεβαίως (των Μιγκ;) και καντιλιέρια.

Ζωγραφικοί πίνακες διάφοροι. Εδώ βρίσκεται κι ο Όθωνας, εδώ και η αίθουσα της ομορφιάς με ωραίες του προηγούμενου αιώνα (ή μάλλον του προπροηγούμενου, του 190υ δηλ. που περιλαμβάνει πίνακες με "κυρίες", δηλαδή επώνυμες, αλλά και απλές "κοπέλες του λαού" όπως π.χ. η κόρη του τσαγκάρη), μεταξύ των οποίων και η Ελληνίς Κατερίνα Μπότσαρη!

Και να κλείσουμε μ' ένα "φτωχικό" φωτιστικό