Γυμναστήριο

Για πολλά χρόνια η γυμναστική ως ενέργεια ήταν κάτι ξένο για μένα. Ίσως γιατί στο χωριό δεν την είχαν ποτέ σε εκτίμηση αφού είχαν για γυμναστική την ενασχόλησή τους με αγροτικές δουλειές που έτσι κι αλλιώς απαιτούν αρκετή φυσική ενέργεια. Και δεν θα πήγαινε ο νους μου να ασχοληθώ μαζί της αν δεν μου το έλεγε επιτακτικά κάποιος ορθοπεδικός και αν την ίδια εποχή δεν έβλεπα πως το πρόβλημα που είχα με τη μέση χειροτέρευε απελπιστικά.
Από την εποχή που μπήκα στα τριάντα άρχισαν τα προβλήματα με τη μέση μου. Πολλά μεσοσπονδύλια καθισμένα (στένωση το λένε οι γιατροί) αλλά ευτυχώς χωρίς κανένα να δημιουργήσει κήλη. Το πρόβλημα επιδεινωνόταν με τα χρόνια και έμενα ακινητοποιημένος στο κρεββάτι για καμιά βδομάδα το χρόνο. Το 2002 αποφάσισα να επισκεφτώ έναν επιμελητή στα απογευματινά ιατρεία του ΚΑΤ ο οποίος (ο πρώτος και μόνος) μου είπε πως ή θα  αποφάσιζα να ξεκινήσω γυμναστική ή να μην παραπονιέμαι για τη μέση μιας και όσο περνάει ο καιρός το πράγμα θα ακολουθάει τη φυσική του πορεία: θα χειροτερεύει. Όχι δηλαδή πως τότε τα λόγια του με έπεισαν, αλλά όταν μετά από λίγο καιρό με ξανάπιασε (δεύτερη φορά τον ίδιο χρόνο και μάλιστα πολύ σύντομα), είπα να δοκιμάσω να δω αν θα υπάρξει διαφορά. Ακολούθησα τις οδηγίες του, έκανα τις φυσικοθεραπείες που μου συνέστησε και αμέσως μετά ξεκίνησα στο γυμναστήριο "Φύσις" στη Δροσιά.
Το πράγμα πήγε πολύ καλά. Κι έτσι ενώ στην αρχή πήγα δύσπιστος είδα τη διαφορά κι έτσι μετά του έδωσα και κατάλαβε. Πήγαινα 4 - 5 φορές τη βδομάδα! Εντάξει, αυτό δεν κράτησε πολύ, αλλά τις 3 φορές τις διαφύλαξα μέχρι που έφυγα για τη Γερμανία. Το κόστος τον πρώτο καιρό ήταν γύρω στα 65 - 70€ το μήνα όταν έκανα συμφωνίες ανά ένα μήνα. Μετά έκανα ένα συμβόλαιο για 18 μήνες με 45€ το μήνα και με δικαίωμα στο τέλος της περιόδου να πάρω ετήσια συνδρομή 200€ για όσο έμενα μέλος εκεί. Και τόσα πλήρωνα τα τελευταία χρόνια και τώρα που έφυγα τη μεταβίβασα στο Δημήτρη, το γιο μου. Τόσο ενθουσιασμένος με το αποτέλεσμα ήμουν που μ' ακολούθησε στο ίδιο γυμναστήριο κι η Μαρία, παρόλο που δεν είχαμε κοινές ώρες. Μόνο η Ειρήνη ξέφυγε: Είπε κάποτε να δοκιμάσει κι αυτή αλλά δεν έμεινε ενθουσιασμένη. Πάντως, κατά διαστήματα το σκέφτεται και κάνει καμιά περατζάδα από κάποιο γυμναστήριο.
Όταν ήρθαμε πέρυσι στη Γερμανία, προφανώς δεν ήταν η πρώτη προτεραιότητα να βρούμε γυμναστήριο. Είχαμε να βρούμε σπίτι, να το στήσουμε, να εγκλιματιστούμε στις νέες συνθήκες διαβίωσης για γυμναστήριο θα κοιτάζαμε; Όταν όμως τα πράγματα άρχισαν να μπαίνουν σε μια "κανονική" ροή (όσο κανονική μπορεί να είναι όταν κάθε μέρα χρειάζεσαι 3 - 4 ώρες να πας στη δουλειά σου κι άλλες τόσες να γυρίσεις) είπαμε πως θα πρέπει να ενδιαφερθούμε και γι' αυτό το θέμα.
Η αναζήτηση ήταν για ένα γυμναστήριο κοντά (ή σχετικά κοντά) στην περιοχή που μένουμε, αλλά συγχρόνως και σε προσιτή τιμή. Το ίντερνετ στάθηκε σύμμαχος και σ' αυτή την αναζήτηση κι έτσι βρήκαμε διάφορα. Το πιο κοντινό ήταν στο Ολυμπιακό χωριό που η τιμή ήταν καλή αλλά, είχε προσωρινά ανασταλεί η λειτουργία του (κι άγνωστο πόσο θα διαρκούσε το προσωρινά έχω την εντύπωση πως διαρκεί ακόμα). Σε κάποια η τιμή ήταν 55€ το μήνα, που τη θεωρήσαμε υπερβολική ενώ άλλα ήταν γύρω στα 20€. Το δύσκολο δεν ήταν να βρούμε τις πληροφορίες όσο το να ανακαλύψουμε πού βρίσκονταν αυτά καθ' αυτά τα γυμναστήρια. Μιας και ήταν σε χώρους που δεν τους πιάνει το μάτι.
Μάλλον συμπτωματικά καταλήξαμε στο "McFit". Ως εταιρία είναι μια αλυσίδα με γυμναστήρια σε ολόκληρη τη Γερμανία και κάποια στην Ισπανία και δεν ξέρω πού αλλού που ως μέλος της μπορείς να πας σε όποιο θέλεις. Στο Μόναχο έχει τρία. Το συγκεκριμένο που πάμε, ως χώρος, είναι ένα τεράστιο υπόγειο με πάρα πολλά μηχανήματα. Γι' αυτούς που ξέρουν αναφέρω ότι έχει καμιά 20αριά ελλειπτικά και άλλους τόσους διαδρόμους συν 4 -5 στέπερ και κωπηλατικές. Καμιά 15αριά ποδήλατα όρθια κι άλλα τόσα καθιστά. Από 5 μηχανήματα για στήθος, πλάτη, μπράτσα και δεν ξέρω 'γω τι άλλο. Και πολλά μηχανήματα με βάρη. Ποικιλία ειδών αλλά και ικανός αριθμός από το κάθε είδος. Παρ' όλ' αυτά τις ώρες αιχμής δημιουργείται το αδιαχώρητο. Έχει καμιά 20αριά τηλεοράσεις πέρα δώθε που μεταδίδουν ένα εσωτερικό πρόγραμμα με ελάχιστες ειδήσεις και καιρό, με αστεία στυλ κάντιτ κάμερα, με οδηγίες πώς γίνεται σωστά η τάδε άσκηση και με βίντεο με στιγμιότυπα από σπορ. Κλασικά όπως το σκι ή εξτρίμ όπως τα μηχανοκίνητα.
Προσωπικό αντιθέτως δεν έχει πολύ. Δύο με τέσσερα άτομα συνολικά που κάνουν βόλτες ανάμεσά μας για οδηγίες ή πληροφορίες κλπ. Αν δεν τους πολυαπασχολούμε θα σκουπίζουν, θα ξεσκονίζουν και γενικά θα κάνουν διάφορες εργασίες ευπρεπισμού. Καθαρίστρια δεν είδα ποτέ, δεν ξέρω αν υπάρχει συνεργείο που όμως πάει αργά τη νύχτα ή πολύ νωρίς το πρωί. Ένας απ' τους γυμναστές κάνει και χρέη ρεσεψιονίστα. Αν χρειαστεί να βγει απ' τη ρεσεψιόν, απλά παίρνει μαζί του το (ασύρματο) τηλέφωνο. Πόσο αμείβονται; προφανώς και δεν ξέρω. Πάντως σε γενικές γραμμές είναι νεαρής ηλικίας αν αυτό λέει κάτι.
Το κόστος εδώ είναι μόλις 16,90€ το μήνα, με συμβόλαιο για 12 μήνες. Δηλαδή περίπου ίδια τιμή με της Ελλάδας αλλά την έχω απ' την αρχή. Μια διαφορά είναι η χρήση του ντουζ. Στην Ελλάδα ήταν δωρεάν, εδώ λειτουργεί με κέρμα 50 λεπτών. Πάντως το πιστολάκι μετά δεν το χρεώνει! Μέρες και ώρες λειτουργίας; 24/7. Δηλαδή 24 ώρες τη μέρα, κάθε μέρα. Χωρίς Κυριακές και αργίες.
Επίσης την πρώτη φορά πληρώσαμε και 20€ για μια κάρτα που θα ήταν η κάρτα εισόδου. Το θεώρησα ότι είναι κάτι αντίστοιχο με την εγγραφή που πληρώνεις σε άλλα γυμναστήρια. Αλλά στην πραγματικότητα η κάρτα αυτή έχει πολλαπλή χρήση. Είναι μαγνητική και με τη φωτογραφία του κατόχου πάνω. Το μαγνητική σχήμα λόγου. Βασικά είναι με τσιπάκι το οποίο όμως δεν φαίνεται. Για να μπεις την περνάς από το μηχάνημα που ελέγχει την ισχύ της και σου ανοίγει για αν περάσεις. Κι ενώ πέρυσι είχα δική μου κλειδαριά για τα ντουλάπια στα αποδυτήρια.φέτος κάποια στιγμή τα άλλαξαν με άλλα με "έξυπνες" μαγνητικές κλειδαριές που κλειδώνουν και ξεκλειδώνουν με την κάρτα αυτή!
Δεν τα καταφέρνω να χρησιμοποιώ το γυμναστήριο όσο θα έπρεπε. Πάω συνήθως Σάββατο κι αν καταφέρω και καμιά μέρα ενδιάμεσα. Αλλά το προσπαθώ και το απολαμβάνω όσο είμαι εκεί.