Φλάνδρα

Ως Φλάνδρα ορίζεται μια αρκετά μεγάλη περιοχή που όπως έγραφα προχθές αποτελεί το ένα από τα τρία τμήματα του Βελγίου με τις (ανεξάρτητες) Βρυξέλλες να παίζουν το ρόλο γεφυροποιού αλλά να ανήκουν χωροταξικά σ' αυτήν. Βρίσκεται στο βορρά της χώρας (άλλη μια διαμάχη βορρά - νότου)! Η γλώσσα που μιλιέται είναι τα φλαμανδικά - πρόκειται ουσιαστικά για μια παραλλαγή των Ολλανδικών, εξάλλου και μια περιοχή της Ολλανδίας (αυτή που βρίσκονται τα Ζέελαντ) λέγεται Φλάνδρα - και σ' αυτή τη γλώσσα είναι γραμμένα τα πάντα στην περιοχή (ονόματα δρόμων, πόλεων κλπ - αυτή είναι η επίσημη γλώσσα εδώ). Το άλλο τμήμα του Βελγίου είναι η Βαλλωνία που μιλάει Γαλλικά (άντε και λίγα Γερμανικά στα ανατολικά) και όλα είναι γραμμένα στα Γαλλικά ενώ στις Βρυξέλλες όλα είναι δίγλωσσα (αν και αν μιλάς Γαλλικά δεν έχεις πρόβλημα αφού οι Φλαμανδοί, συνήθως, ξέρουν Γαλλικά ενώ οι Βαλλώνοι, πάλι συνήθως, δεν ξέρουν Φλαμανδικά). Στην Φλάνδρα υπάρχουν κάποιες πολύ όμορφες πόλεις. Φτάνοντας εμείς στο Βέλγιο, όπως ερχόμασταν απ' την Ολλανδία, φυσικό κι επόμενο να μπούμε στη Φλάνδρα. Επιλέξαμε ν α κάνουμε μια πρώτη στάση στη Γάνδη. Δυστυχώς, η ώρα ήταν αρκετά προχωρημένη για φωτογραφίες και δεν είχαμε και πολλή ώρα στη διάθεσή μας να την απολαύσουμε αλλά πήραμε μια γεύση κι ίσως κάποια στιγμή να επαναλάβουμε την επίσκεψη.

Ατόμιουμ

Το Ατόμιουμ είναι ένα άλλο ένα σήμα των Βρυξελλών. Δεν το είχα επισκεφθεί, και μάλλον το έβλεπα με μισό μάτι. Αλλά μιας και επισκέφθηκα αρκετές φορές την πόλη και μιας και δεν έχει πολλά ενδιαφέροντα (κατά τη γνώμη μου) την τελευταία φορά είπα να πάω μια βόλτα κι απ' αυτό. Και τελικά δεν θεωρώ πως έκανα άσχημα - ίσα ίσα ήταν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία. Το Ατόμιουμ, που παριστάνει ένα άτομο σιδήρου λέει, αποτελείται από εννιά σφαίρες. Φτιάχτηκε για μια διεθνή έκθεση που έγινε στις Βρυξέλλες το 1958 κι ενώ η αρχική πρόβλεψη ήταν πως μετά το τέλος της έκθεσης θα απομακρυνθεί, αυτό έχει μείνει, έχει αποκτήσει εμβληματικό χαρακτήρα και αποτελεί πηγή εσόδων (ιστορία παρόμοια με τον πύργο του Άιφελ)!

Βρυξελλών Συνέχεια

Όπως έγραφα χτες, το πιο προβεβλημένο σήμα των Βρυξελλών είναι το Μάνεκεν Πις (Manneken Pis). Τι είν' αυτό; Ένα μπρούτζινο αγαλματάκι που δείχνει ένα αγοράκι που κατουράει! Κατά την παράδοση, το παιδάκι είχε χαθεί κι ο πατέρας του που το έψαχνε έταξε (πού;) πως αν το βρει θα φτιάξει ένα άγαλμα έτσι όπως θα το δει την πρώτη στιγμή. Το παιδάκι βρέθηκε την ώρα που έκανε την ανάγκη του κι έτσι - λέει - προέκυψε το άγαλμα! Ελάχιστα γνωστό (εγώ το έμαθα πολύ πρόσφατα και σίγουρα μετά την τελευταία επίσκεψή μου στις Βρυξέλλες) είναι ότι υπάρχει κι ένα άγαλμα με κοριτσάκι που κατουράει! Πρόκειται για το Γιάνεκεν Πις (Janneken Pis) που όμως δεν είναι τόσο τουριστικό αξιοθέατο αφού βρίσκεται σε ιδιωτικό κήπο και το βλέπεις από μακριά.

Βρυξέλλες

Το Δημαρχείο στη Μεγάλη Πλατεία. Εντυπωσιάζει και με τον πανύψηλο πύργο του αποτελεί σημείο προσανατολισμού από πολλά σημεία της πόλης.

Το Βέλγιο είναι χωρίς κυβέρνηση από 13 Ιουνίου 2010. Όλο μετράνε τις μέρες, όλοι μιλάνε για το ρεκόρ (ξεπεράστηκαν οι 289 του Ιράκ, που όμως μόλις έβγαινε από πόλεμο - αν βγήκε δηλ.) κι όχι μόνο αυτό, το γιορτάζουνε κιόλας. Είναι από τα παράδοξα των ημερών. Η χώρα που φιλοξενεί την έδρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί κοντά ένα χρόνο τώρα να σχηματίσει κυβέρνηση γιατί αποτελείται από δυο τμήματα τα οποία θέλουν να διαχωριστούν. Κι εκτός των άλλων είναι κι αστείο πως αυτοί που υποστηρίζουν την ανεξαρτησία και την αυτοδιάθεση των άλλων (βλέπε π.χ. Κοσυφοπέδιο) για τη δική τους χώρα μαλώνουν μεν, δεν χωρίζουν δε και συγχρόνως παρά το ότι δεν έχουν κυβέρνηση για 10 μήνες έχουν και νέο προϋπολογισμό και ο οποίος τηρείται και δεν ψάχνονται όπως κάποιες άλλες χώρες, που ξέρω, κι οι οποίες διαθέτουν ισχυρές μονοκομματικές κυβερνήσεις.

Ραντεβού με την Εφορία

Έγραφα χθες πως ήρθε η άνοιξη και κάποιες - ευχάριστες - συνέπειες. Μια άλλη συνέπεια είναι κάθε χρόνο μαζί με την άνοιξη να έρχεται και το ραντεβού με την εφορία. Από τότε που καθιερώθηκε το σύστημα να είναι διαφορετική η προθεσμία κατάθεσης της δήλωσης ανάλογα με τον αριθμό του ΑΦΜ το πράγμα για μένα είναι στριμωγμένο στις ημερομηνίες, μιας και το ΑΦΜ μου λήγει σε 1. Έτσι πρέπει να μαζέψω όλη αυτή τη χαρτούρα γρήγορα, αλλά οι υπηρεσίες μας καθυστερούν. Ακόμα π.χ. δεν έχω πάρει τις βεβαιώσεις αποδοχών. Είναι 4 τον αριθμό, μια από το σχολείο που ανήκα τελευταία (κι απ' το οποίο πληρώνομαι) στην Ελλάδα και μια από το εδώ γραφείο για μένα κι άλλες τόσες για τη Μαρία. Ε, απ' όλες αυτές μόνο μία είναι στα χέρια μου, ενώ μετά από τηλεφωνήματα έμαθα πως κι οι άλλες στην Ελλάδα είναι έτοιμες οπότε τις μάζεψε η Ειρήνη κι όταν πάω την άλλη βδομάδα θα είναι έτοιμες. Μου μένει της Μαρίας απ' το Μόναχο. Όχι τίποτα, αλλά θα κλείσουν τα σχολεία και τι κάνω μετά!

Άνοιξη, Οριστικά και Αμετάκλητα

Το ότι ήρθε η άνοιξη το έγραφα πριν μερικές μέρες. Γιατί επανέρχομαι σήμερα; Για μερικές φωτογραφίες του Μονάχου απ' την Παρασκευή κι από σήμερα. Απ' τη χθεσινή εκδρομή - δεν θα αποκαλύψω πού - επιφυλάσσομαι. Στην αρχή είναι ο μονόπτερος. Το ξέρω ότι τον έχω ξαναβάλει, αλλά είναι πάντα όμορφος. Και μιας και την μέρα εκείνη ο καιρός ήταν μάλλον κρύος και συννεφιασμένος, ο κόσμος ήταν ελάχιστος (έως ανύπαρκτος). Αλλά αυτές οι συνθήκες ήταν που ευνοούσαν και μια όμορφη φωτογραφία!

Ολλανδία, Ζέελαντ 2

Ένα βίντεο με μύλο. Μια, όσο το δυνατό, αίσθηση απ' το γύρισμά του, οπτική και ακουστική.

Όπως έγραφα χθες, φεύγοντας απ' το Αμβούργο προς τις Βρυξέλλες, δεν ακολουθήσαμε τον κανονικό (γρήγορο) δρόμο αλλά πήγαμε από τα Ζέελαντ και στο δρόμο κάναμε (άλλη) μια παράκαμψη και μπήκαμε σε ένα χωριό για να δούμε έναν μύλο από κοντά. Ιδού λοιπόν μερικές απόψεις του μύλου που λέγαμε. Φάγαμε αρκετή ώρα να ψάχνουμε πώς να τον πλησιάσουμε. Γιατί τον βλέπαμε μεν, αλλά έπρεπε να μπούμε σε στενά για να φτάσουμε σε κατάλληλο σημείο που να τον βλέπουμε καλά ολόκληρο κι όχι πίσω από κάποια σπίτια αλλά και να μπορεί να βγει φωτογραφία. Δεν είχαμε ξαναδεί μύλο από κοντά. Από μακρυά είχαμε δει μερικούς κάποιες φορές κι είδαμε κι άλλους αργότερα, αλλά άλλο πράγμα να τον βλέπεις και να τον ακπούς δίπλα σου, και να γυρίζει κιόλας.