Βρυξελλών Συνέχεια

Όπως έγραφα χτες, το πιο προβεβλημένο σήμα των Βρυξελλών είναι το Μάνεκεν Πις (Manneken Pis). Τι είν' αυτό; Ένα μπρούτζινο αγαλματάκι που δείχνει ένα αγοράκι που κατουράει! Κατά την παράδοση, το παιδάκι είχε χαθεί κι ο πατέρας του που το έψαχνε έταξε (πού;) πως αν το βρει θα φτιάξει ένα άγαλμα έτσι όπως θα το δει την πρώτη στιγμή. Το παιδάκι βρέθηκε την ώρα που έκανε την ανάγκη του κι έτσι - λέει - προέκυψε το άγαλμα! Ελάχιστα γνωστό (εγώ το έμαθα πολύ πρόσφατα και σίγουρα μετά την τελευταία επίσκεψή μου στις Βρυξέλλες) είναι ότι υπάρχει κι ένα άγαλμα με κοριτσάκι που κατουράει! Πρόκειται για το Γιάνεκεν Πις (Janneken Pis) που όμως δεν είναι τόσο τουριστικό αξιοθέατο αφού βρίσκεται σε ιδιωτικό κήπο και το βλέπεις από μακριά.

Το αγαλματάκι βρίσκεται πολύ κοντά στη Μεγάλη Πλατεία και το ιδιαίτερο που έχει είναι ότι συνηθίζεται να το ντύνουν με διάφορες στολές. Ανάλογα την περίσταση, μπορεί να είναι Θιβετιανός μοναχός ή ποδηλάτης ή τσολιάς ή αγιο-Βασίλης ή δεν ξέρω κι εγώ τι. Υπάρχει πρόγραμμα που βγαίνει κάθε μήνα και αναφέρει ποια μέρα και ποιες ώρες θα είναι ντυμένο με ποια στολή. Δεν είναι δηλ. ντυμένο κάθε μέρα, αλλά κάποιες φορές, ανάλογα.

Είχα την εντύπωση πως σπάνια το είδα ντυμένο, αλλά ψάχνοντας τις φωτογραφίες το βρήκα με αρκετές στολές. Δίπλα υπάρχει και σχετικό "μουσείο" που έχει αντίγραφα από τις στολές που του έχουν κατά καιρούς φορέσει και μπορεί όποιος θέλει να προμηθευτεί είτε μια φωτογραφία είτε και μια στολή. Προφανώς και κυκλοφορεί σε αντίγραφα κάθε μεγέθους κι από κάθε υλικό. Η τελευταία μόδα είναι αντίγραφα από σοκολάτα.

Και μιας κι ανέφερα τη σοκολάτα, το Βέλγιο φημίζεται για τις μπίρες του, τις σοκολάτες του και τις βάφλες του. Τις τελευταίες τις πουλάνε παντού όπως στην Ελλάδα πούλαγαν παλιότερα τις τυρόπιτες. Και πρώτο όνομα στις σοκολάτες είναι το "Λεωνίδας". Με ελληνικές ρίζες του ιδρυτή της εταιρίας έχει γίνει συνώνυμο της (καλής) βέλγικης σοκολάτας (και πραλίνας). Με μαγαζιά σ' όλη την Ευρώπη (υπάρχουν αρκετά και στην Ελλάδα) τελευταία έχει ανοίξει υποκατάστημα και δίπλα στο Μάνεκεν Πις στο οποίο εκτός των άλλων συνδυάζει την υπέροχη σοκολάτα του με φρέσκες ζεστές αφράτες βάφλες. Ήταν μια εξαιρετική εμπειρία (και, παρεμπιπτόντως, σε καλύτερη τιμή από άλλα μαγαζιά γύρω στο 1,50€ έναντι 2 αν δεν κάνω λάθος). Στη διπλανή φωτογραφία ένας απ' τους "καλλιτέχνες" του δρόμου. Ένας εύσχημος τρόπος για ζητιανιά!

Αλλά να ξεφύγουμε από το κέντρο και να κάνουμε μια βόλτα και λίγο πιο πέρα. Ξεκινώντας λοιπόν βρίσκουμε το χρηματιστήριο. Όχι για να πάμε να επενδύσουμε (δεν έχω ασχοληθεί με το χόμπι ούτε στην Ελλάδα κι έτσι δύσκολα μπορώ να ενδιαφερθώ αλλού) αλλά σαν κτίριο λέει. Στην άλλη φωτογραφία, άποψη της πόλης. Στο βάθος διακρίνεται το "Ατόμιουμ", για το οποίο όμως θα μιλήσουμε αύριο.

Νοτρ Νταμ ντε Σεμπλόν. Εκκλησία της Παναγίας της Σεμπλόν, με πολλά σκαλίσματα απ' έξω έχει πολύ πρόσφατα καθαριστεί κι έτσι τη βλέπουμε εδώ άσπρη. Σε προηγούμενες επισκέψεις την είχα δει κατάμαυρη αλλά και με σκαλωσιές κατά τη διάρκεια των εργασιών. Στην άλλη φωτογραφία ένα άγαλμα του έρωτα στην ομώνυμη πλατεία.

Ο Βέλγοι έχουν και φαντασία. Τα φανάρια για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας των αυτοκινήτων γιατί να έχουν παντού το μονότονο στρογγυλό σχήμα που ξέρουμε; Προσθέτουμε, λοιπόν, σε κάποια (σε πολύ λίγα οφείλω να ομολογήσω) ένα σχεδιάκι, έτσι ν' αλλάζει λίγο. Στην διπλανή φωτογραφία, η χρονολογία γράφει 1570. Τετρακόσια τόσα χρόνια στέκεται εκεί. Η χαμηλή (έως μηδενική) σεισμικότητα της περιοχής βοηθάει.

Άποψη της πόλης από βόρεια. Ο πύργος του δημαρχείου μας προσανατολίζει. Κάπου εδώ κοντά βρίσκεται και το Γιάνεκεν Πις, αν το κατάλαβα καλά. Στην άλλη φωτογραφία η Ρώσικη εκκλησία (ή μια ρώσικη) μπορεί να είναι μικρή αλλά ακολουθεί πιστά τις γραμμές της ρώσικης εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής με τον ψηλό τρούλο και τις καμάρες.

Πλατεία των δικαστηρίων και αναθηματική στήλη, για κάποια νίκη που δεν θυμάμαι, ενώ λίγο πιο πέρα είναι ο κήπος που στην περίφραξή του έχει όλα τα επαγγέλματα της εποχής (π.χ. καπνοδοχοκαθαριστές).

Η φάτνη που στήνεται τα Χριστούγεννα είναι άλλο ένα αξιοθέατο αφού εκτός απ' τις κλασσικές φιγούρες έχει και ζωντανά ζώα. Για φαγητό στην οδό των χασάπηδων υπάρχουν πολλά καταστήματα με πίτα - γύρο. Ελληνικά και αραβικά προσφέρουν μια καλή διέξοδο, αν και συνήθως όταν είμαι σε ένα μέρος προτιμώ μαγαζιά με τοπικό φαγητό. Εδώ ήταν η εξαίρεση, γιατί βιαζόμασταν και το τοπικό έδεσμα είναι τα μύδια. Που για να τα απολαύσεις (συνήθως αχνιστά) θέλεις χρόνο!

Μια γενική άποψη κτιρίων σ' ένα δρόμο στο κέντρο και μια εμπορική στοά. Εδώ είναι το κυριλέ της κομμάτι της στοάς, λίγο παρακάτω τα πράγματα αλλάζουν με τους Τούρκους που πουλάνε δερμάτινα με το γνωστό στιλ (προσπαθούν να σε πείσουν όπως στην Τουρκία).

Λίγο πιο νότια απ' τις Βρυξέλλες βρίσκεται το χωριό Βατερλό. Είναι εκεί που ηττήθηκε - τελικά - ο Ναπολέοντας. Το επισκέφθηκα μια φορά πριν πολλλλλλλλά χρόνια. Δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο παρά έναν λόφο με ένα λιοντάρι στην κορυφή, φόρο τιμής για τη μάχη εκείνη. Α! ναι. Και μια αίθουσα - πανοράμιο στην οποία μπορείς να δεις προβολή της μάχης (σε αναπαράσταση φυσικά)! Πάντως, η θέα απ' την κορυφή του μνημείου είναι ενδιαφέρουσα, αρκεί να πετύχεις και τον κατάλληλο καιρό.

Και κάτι άσχετο με τις Βρυξέλλες, σχετικό όμως με το μπλογκ: τις προηγούμενες μέρες είχα βάλει φωτογραφίες με ντάλα τον ήλιο και κόσμο να λιάζεται. Πολλοί φίλοι μου είπαν πως ζήλεψαν κι απ' την άλλη τους έκανε εντύπωση πώς γίνεται να έχει τέτοιες ψηλές θερμοκρασίες (15 - 25 βαθμούς) στο Μόναχο, ψηλότερες κι απ' την Ελλάδα. Να διευκρινίσω ότι αυτό δεν συμβαίνει συνέχεια. Για παράδειγμα σήμερα το πρωί είχε κάτω από 3 και τη μέρα δεν προβλέπεται ν' ανέβει πάνω απ' τους 10 (άμα λάχει - λέει - μπορεί να πέσει και λίγο χιονόνερο)! Θα μου πείτε πως στο Καρπενήσι χθες είχε μείον δύο. Πάλι καλύτεροι είμαστε. Σωστό κι αυτό.