Ζωολογικό Πάρκο Μονάχου

Οι ελέφαντες πάντα εντυπωσιάζουν. Τις μέρες εκείνες είχαν και γεννητούρια, αλλά η μαμά με το μικρό ήταν στο σπίτι μέσα (ναι, όλο αυτό το τεράστιο συγκρότημα είναι το σπίτι τους) κι έτσι δεν καταφέραμε να τη δούμε!

Το Μόναχο, όπως κάθε γερμανική πόλη που σέβεται τον εαυτό της, διαθέτει το Ζωολογικό πάρκο του. Το έβλεπα από τότε που ήρθα μιας και η μια του είσοδος είναι σε μια απ' τις στάσεις του μετρό που περνάει κάτω απ' το σπίτι. Δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία. Έλεγα να πάμε καμιά φορά να το δούμε, αλλά η πρότασή μου αυτή απορριπτόταν μετά πολλών επαίνων από τη Μαρία. Βλέπετε η εμπειρία μας ήταν είτε από κάποιους παλιότερους ζωολογικούς κήπους (συνήθως αυτό τον όρο χρησιμοποιούσαμε, δεν ξέρω πότε μπήκε το πάρκο στη ζωή μας) που ήταν μάλλον μικροί και με λίγα ζώα και ίσως σε κακές συνθήκες είτε από το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο. Που είναι μεν αρκετά μεγάλο, το είχαμε επισκεφθεί πριν αρκετά χρόνια όταν τα παιδιά ήταν μικρά ακόμα, μάλλον λίγα χρόνια από τότε που είχε ανοίξει και δεν μας έκανε εντύπωση. Δεν μας τράβηξε ας πούμε να ξαναπάμε.

Άουσβιτς

Στο Άουσβιτς βρέθηκα τον προηγούμενο μήνα, στα πλαίσια μιας εκδρομής στην Πολωνία: Βαρσοβία - Κρακοβία. Και δεν μπορώ να πω πως θα ήταν ολοκληρωμένη χωρίς μια επίσκεψη - προσκύνημα στο στρατόπεδο του Άουσβιτς, που βρίσκεται πολύ κοντά στην Κρακοβία (γύρω στα 60 χλμ, στο δρόμο για τη Γερμανία). Και η παρουσίαση γίνεται σήμερα, αρκετά πριν την υπόλοιπη Πολωνία, για να είναι κοντά με το αντίστοιχο χθεσινό του Νταχάου. Για αρχή μια αεροφωτογραφία του Άουσβιτς, που δείχνει τα δυο τμήματα του στρατοπέδου, το πρώτο στο κάτω μέρος είναι το αρχικό στρατόπεδο, γνωστό ως Άουσβιτς Ι ενώ στο πάνω μέρος φαίνεται το συμπληρωματικό κομμάτι που φτιάχτηκε, το Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου. Για να γίνει καλύτερα κατανοητή η κλίμακα, η απόσταση μεταξύ τους είναι περίπου 2 χιλιόμετρα και κάτι. Πριν προχωρήσω να σημειώσω πως αν κάποιος θέλει να το βρει στο χάρτη, ναι μεν το γκουγκλ το αναγνωρίζει και το εντοπίζει, όμως το επίσημο όνομα σήμερα είναι Οσβίετσιμ (Oświęcim). Άουσβιτς είναι το γερμανικό όνομα του χωριού.

Νταχάου, το Στρατόπεδο Συγκέντρωσης

Μάλιστα. Μετά από την πόλη, να αναφερθώ και σ' αυτό που έκανε το όνομά της γνωστό ανά τον κόσμο. Ήδη από την αλλαγή στον τονισμό γίνεται κατανοητό πως μιλάμε για το στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου (Konzentrationslager Dachau ή αλλιώς το KZ-Gedenkstaette Dachau) που λειτούργησε εδώ δίπλα ήδη από το 1933, λίγο μετά την επικράτηση του Ναζισμού, μέχρι τις 29 Απριλίου του 1945 όταν οι σύμμαχοι απελευθέρωσαν όσους κρατούμενους είχαν επιβιώσει. Σήμερα ο χώρος λειτουργεί σαν ένας τόπος μνήμης για τις επόμενες γενιές. Το στρατόπεδο "φιλοξένησε" κατά το διάστημα λειτουργίας του πάνω από 200.000 κρατούμενους, στην αρχή Γερμανούς αντιστασιακούς, αργότερα προστέθηκαν Ρομά, ομοφυλόφιλοι, Μάρτυρες του Ιεχωβά, Εβραίοι και στο τέλος ό,τι περίσσευε όχι μόνο από τη Γερμανία αλλά και από τις κατακτημένες χώρες. Από δω πέρασαν και περίπου 1000 Έλληνες, ανάμεσά τους ο τότε γραμματέας του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης. Το μεγαλύτερο μέρος των κρατουμένων χρησιμοποιήθηκε ως εργατικό δυναμικό στις γύρω βιομηχανίες (όπως π.χ. στη BMW). Και όταν οι κρατούμενοι έφταναν στο στρατόπεδο αντίκριζαν αυτό το σύνθημα στην πόρτα που διάβαιναν: "Η εργασία απελευθερώνει" (Arbeit macht frei). Ένα σύνθημα που χρησιμοποιήθηκε και σε άλλα στρατόπεδα.

Ντάχαου

Ντάχαου; Γιατί Ντάχαου; Νταχάου δεν είναι; Ναι. Έτσι είναι γνωστό στην Ελλάδα. Με τον τόνο στην παραλήγουσα, αλλά εδώ το προφέρουν με τον τόνο στην προπαραλήγουσα. Κι επειδή το "Νταχάου" στην Ελλάδα είναι συνδεδεμένο με το εκεί στρατόπεδο συγκέντρωσης (για το οποίο θα μιλήσουμε αύριο) κι έτσι αναφέρονται και συνθήκες Νταχάου (όταν θέλουμε να μιλήσουμε για απαράδεκτες και δύσκολες συνθήκες), ενώ εδώ εγώ θέλω να γράψω για το χωριό που υπάρχει δίπλα στο Μόναχο (και το οποίο είχε "φιλοξενήσει" και το στρατόπεδο, βέβαια), προτιμώ να το τονίζω όπως το λένε οι Μοναχέζοι κι Νταχαγιώτες (καλό; Για να πω τους κατοίκους του μονολεκτικά κι όχι περιγραφικά γίνομαι γλωσσοπλάστης! Καλά, ντε, μη βαράτε).

Ιατρικές εξετάσεις

Πολλές φορές παραπονιόμαστε για το τι καλύπτουν τα ασφαλιστικά ταμεία στην Ελλάδα. Ας πούμε δεν καλύπτουν (ουσιαστικά) οδοντιατρικές παρεμβάσεις. Στο δημόσιο (ΟΠΑΔ τώρα τελευταία) πληρώνουν κάτι λίγα που όμως για να τα πάρεις έχει τεράστια γραφειοκρατεία μιας και πρέπει να αποδείξεις ότι εσύ δεν είσαι απατεώνας. Ας πούμε για ένα βγάλσιμο ή ένα σφράγισμα (αξίας 30€ π.χ) να πας στο γιατρό να γράψει τι θα κάνει, να το δούνε πριν, να πας στο γιατρό σου να κάνει ό,τι χρειάζεται, να ξαναπάς να ελέγξουν ότι έγινε η δουλειά που είχαν προεγκρίνει και μετά να υποβάλλεις τα χαρτιά για να πάρεις ένα μικρό μέρος απ' όσα έχεις δώσει. Οπότε αν, όπως εγώ, ζεις μακριά από το κέντρο που γίνονται όλοι αυτοί οι έλεγχοι το να πας (με αυτοκίνητο ή τα μέσα συγκοινωνίας δεν έχει σημασία) μέχρι εκεί τρως με το παραπάνω τα λεφτά που θα πάρεις.

Κόχερλμπαλ 2011

Ιδού λοιπόν. Έφτασε η τρίτη Κυριακή του Ιούλη κι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για την διεξαγωγή του Κόχερλμπαλ 2011 που έγραφα την περασμένη Κυριακή. Κι ο χορός ξεκίνησε. Ο καιρός ανέβαλε τη βροχή για το βράδυ, ελπίζω να πάει αρκετά αργά, ώστε να δούμε και τα πυροτεχνήματα από τη λήξη του Τόλγουντ. Παρέκβαση: Από το μπαλκόνι μου τελευταία βλέπω κάθε μερικές μέρες πυροτεχνήματα. Δεν ξέρω ποια γεγονότα σηματοδοτούν, αλλά κάθε λίγο βλέπουμε κάνα πεντάλεπτο εκτόξευσης. Σήμερα είναι η λήξη του Τόλγουντ και έχει προαναγγελθεί ρίψη κι αυτή θα κρατήσει αρκετά, πάνω από 10 λεπτά. Κι είναι ωραίο θέαμα απ' το μπαλκόνι, αλλά αν ο καιρός μας τα χαλάσει, τίποτα δεν θα απολαύσουμε. Τέλος παρέκβασης, επιστροφή στο Κόχερλμπαλ. Βέβαια, δεν πήγα απ' τις 6 το πρωί. Σιγά που θα ξύπναγα μαύρο χάραμα. Δεν με φτάνει που το κάνω καθημερινά για αν πάω στο σχολείο να το επαναλάβω και την Κυριακή; Δεν πάει.

Διακοπή Τηλεφώνου

Εδώ στη Γερμανία υπάρχουν διάφορες τηλεφωνικές εταιρίες για σταθερό τηλέφωνο. Σχεδόν κάθε εταιρία κινητής τηλεφωνίας έχει και την αντίστοιχη σταθερή και αντίστροφα. Κι όταν λέω για εταιρία κινητής εννοώ κύρια εταιρία, αυτή που έχει τη συχνότητα και τον κωδικό κι όχι τα πολλά παρακλάδια που ξεφυτρώνουν κι αναλαμβάνουν να πουλήσουν μέσα από το δίκτυο καταστημάτων που διαθέτουν και συνδέσεις κινητής. Γιατί αν κάτσουμε να μετρήσουμε όλες αυτές τις ατέλειωτες παραλλαγές, δεν θα βγάλουμε άκρη. Κι όσο και να μετράμε, όλο και κάποια θα μας ξεφεύγει. Όταν ήρθα λοιπόν στη Γερμανία πριν από σχεδόν δυο χρόνια έπρεπε να διαλέξω εταιρία. Ο Γιώργος μου είχε πει πως μόνο η μαμά Τέλεκομ είναι γνήσια και αξιόπιστη. Οι άλλες έχουν διάφορα προβλήματα. Ο ίδιος είχε κάποια κακή εμπειρία στην αρχή με κάποια (δεν θυμάμαι ποια) γι' αυτό και επέμενε. Εγώ διάλεξα αυτήν που η προσφορά της ήταν η καλύτερη εκείνη τη στιγμή και δεν μετάνιωσα.