Κόχερλμπαλ 2011

Ιδού λοιπόν. Έφτασε η τρίτη Κυριακή του Ιούλη κι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για την διεξαγωγή του Κόχερλμπαλ 2011 που έγραφα την περασμένη Κυριακή. Κι ο χορός ξεκίνησε. Ο καιρός ανέβαλε τη βροχή για το βράδυ, ελπίζω να πάει αρκετά αργά, ώστε να δούμε και τα πυροτεχνήματα από τη λήξη του Τόλγουντ. Παρέκβαση: Από το μπαλκόνι μου τελευταία βλέπω κάθε μερικές μέρες πυροτεχνήματα. Δεν ξέρω ποια γεγονότα σηματοδοτούν, αλλά κάθε λίγο βλέπουμε κάνα πεντάλεπτο εκτόξευσης. Σήμερα είναι η λήξη του Τόλγουντ και έχει προαναγγελθεί ρίψη κι αυτή θα κρατήσει αρκετά, πάνω από 10 λεπτά. Κι είναι ωραίο θέαμα απ' το μπαλκόνι, αλλά αν ο καιρός μας τα χαλάσει, τίποτα δεν θα απολαύσουμε. Τέλος παρέκβασης, επιστροφή στο Κόχερλμπαλ. Βέβαια, δεν πήγα απ' τις 6 το πρωί. Σιγά που θα ξύπναγα μαύρο χάραμα. Δεν με φτάνει που το κάνω καθημερινά για αν πάω στο σχολείο να το επαναλάβω και την Κυριακή; Δεν πάει.

Δυστυχώς η Μαρία δεν αισθανόταν καλά κι έτσι τα μαθήματα δεν αξιοποιήθηκαν. Θα αξιοποιηθούν με άλλη ευκαιρία. Αλλά μια ματιά στο τι γίνεται στον Κινέζικο πύργο επιβαλλόταν να ριχτεί και ρίχτηκε. Ήδη όταν κατέβηκα στην πλησιέστερη στο σημείο στάση του μετρό (είναι κάνα χιλιόμετρο μακριά) φαινόταν ότι κάτι το ιδιαίτερο γίνεται. Κόσμος πολύς με τράχτεν (τις παραδοσιακές στολές). Άντρες και γυναίκες μετακινιόντουσαν κατά ομάδες φορώντας τράχτεν. Και μπορεί να μην είναι παράξενο το να δεις μερικούς να φοράνε τράχτεν την οποιαδήποτε μέρα, αλλά τόσο πολλούς και σε ομάδες, σίγουρα δεν είναι καθημερινό. Φτάνοντας στον πύργο, γύρω στις 9 (ο χορός τελειώνει στις 10) γινόταν το αδιαχώρητο. Κόσμος και ντουνιάς καθισμένος στους πάγκους (κυρίως) σχεδόν όλοι με τράχτεν, σχεδόν όλοι με ένα ποτήρι καφέ, εεε, συγγνώμην, παρασύρθηκα, στη Βαυαρία βρίσκομαι, καφέ θα πιουν για ν' ανοίξει το μάτι τους; Μπίρα βέβαια... Οι εξαιρέσεις στον κανόνα του τράχτεν άντε να ήταν 1% ενώ στον κανόνα της μπίρας ούτε 0,1%!!!

Βέβαια, κάποιοι ήταν εκεί για να προσφέρουν θέαμα. Ο κύριος της φωτογραφίας με την κλασσική του γενειάδα, είναι τακτικός στις μπιραρίες της περιοχής. Μπορεί να τον συναντήσει κανένας στη Χόφμπροϋ ή στη Φίκτουάλιενμαρκτ. Δεν ξέρω αν το κάνει από χόμπι ή γιατί εξασφαλίζει το κατιτίς του (ακόμα και τη μπίρα της ημέρας είναι σημαντικό) πάντως τον έχω συναντήσει αρκετές φορές κι είναι απ' αυτούς που δεν ξεχνάς εύκολα. Σήμερα είχε και το ραβδί με τα λουλούδια και το πουλάκι πάνω του, πιο εξοχικό, πιο φολκλόρ ας πούμε. Φωτογραφιζόταν με τους περαστικούς με χαμόγελο. Αλλά και οι κυρίες (νύφες;) στημένες που βγάζανε φωτογραφίες με όποιον τους το ζητούσε.

Βέβαια, Κόχερλμπαλ είπαμε είναι ο χορός για τις υπηρέτριες και κατά κύριο λόγο για τις μαγείρισσες κι έτσι κάποιες είπαν να παίξουν αυτό το ρόλο. Πάντως, ήταν οι μοναδικές που είδα.

Η σκηνή στημένη μπροστά τον Κινέζικο πύργο, οι μουσικοί να παίζουν και δίπλα, η δασκάλα μας, η Καταρίνα Μάγιερ, να καθοδηγεί τον κόσμο που χόρευε και να υπενθυμίζει τα βήματα.

Τα μαθήματα χορού που γίνανε σε αίθουσα της Χόφμπροϋ απέδωσαν κι έτσι αρκετός κόσμος χόρευε. Κι αν κάποια δεν είχε παρτενέρ άλλον, ε, και το νεογέννητο μπορεί να παίξει αυτό το ρόλο (κακίες...)

Πάντως, υπήρχε κόσμος που χόρευε αν και οι περισσότεροι ήταν καθισμένοι στα τραπέζια ή παρακολουθούσαν όρθιοι.

Βαλς και πόλκα και λοιποί χοροί της κεντρικής Ευρώπης, κάποιοι σε παραλλαγές της περιοχής χορεύτηκαν με τις ώρες.

Κάποιο άλλοι απλά έκαναν πικ-νικ στη σκιά του πύργου, έχοντας φέρει τα σχετικά μαζί τους (κουβερτούλες, πιάτα, ποτήρια, φαγώσιμα)

ενώ οι περισσότεροι προμηθεύονταν τα φαγώσιμα (ε, όσο να 'ναι έτρωγαν και κάτι, έτσι για να φύγει η γάνα, όχι τίποτα σημαντικό, κάνα λουκάνικο με πατατοσαλάτα, κάνα κότσι, κάνα μπρέτσελ κι ό,τι άλλο προσφέρει η κουζίνα μιας μπιραρίας) και οπωσδήποτε τη μπίρα τους από τους μόνιμους πάγκους - μαγαζιά, που βέβαια δεν ήταν αρκετά για να εξυπηρετήσουν τέτοιο πλήθος κι έτσι η Χόφμπροϋ είχε στήσει έξτρα τέντες (αυτή εκμεταλλεύεται το χώρο. Γιατί νομίζετε πρόσφερε την αίθουσα για τα μαθήματα χορού; Αν δεν έδινε ένα κίνητρο, να πάνε κάποιοι να χορέψουνε τι θέαμα θα έβλεπαν όσοι πήγαιναν εκεί; Και χωρίς θέαμα, για΄τι να κάτσουν και να καταναλώσουν -το ζητούμενο! Τώρα θα με ρωτήσετε, τι έβλεπαν αυτοί που ήταν καθισμένοι; Προφανώς τίποτα αλλ' αυτό είναι άλλη ιστορία).