Ζωολογικό Πάρκο Μονάχου

Οι ελέφαντες πάντα εντυπωσιάζουν. Τις μέρες εκείνες είχαν και γεννητούρια, αλλά η μαμά με το μικρό ήταν στο σπίτι μέσα (ναι, όλο αυτό το τεράστιο συγκρότημα είναι το σπίτι τους) κι έτσι δεν καταφέραμε να τη δούμε!

Το Μόναχο, όπως κάθε γερμανική πόλη που σέβεται τον εαυτό της, διαθέτει το Ζωολογικό πάρκο του. Το έβλεπα από τότε που ήρθα μιας και η μια του είσοδος είναι σε μια απ' τις στάσεις του μετρό που περνάει κάτω απ' το σπίτι. Δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία. Έλεγα να πάμε καμιά φορά να το δούμε, αλλά η πρότασή μου αυτή απορριπτόταν μετά πολλών επαίνων από τη Μαρία. Βλέπετε η εμπειρία μας ήταν είτε από κάποιους παλιότερους ζωολογικούς κήπους (συνήθως αυτό τον όρο χρησιμοποιούσαμε, δεν ξέρω πότε μπήκε το πάρκο στη ζωή μας) που ήταν μάλλον μικροί και με λίγα ζώα και ίσως σε κακές συνθήκες είτε από το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο. Που είναι μεν αρκετά μεγάλο, το είχαμε επισκεφθεί πριν αρκετά χρόνια όταν τα παιδιά ήταν μικρά ακόμα, μάλλον λίγα χρόνια από τότε που είχε ανοίξει και δεν μας έκανε εντύπωση. Δεν μας τράβηξε ας πούμε να ξαναπάμε.

Διάφορα δέντρα υπάρχουν. Φωτογράφιζα αυτά που μου έκαναν εντύπωση: αυτό που ένα μέρος απ' τις ρίζες του βρίσκεται πάνω απ' το χώμα και το άλλο δίπλα που είναι καλυμμένο από μανιτάρια!

Ένας από τους λόγους που είχα αρνητική εντύπωση για τα τεχνητά ζωολογικά πάρκα, ήταν η εμπειρία μου η τότε που κάναμε τη βόλτα μας μεν, αλλά είχε πολλή ξεραΐλα και είχαμε καεί. Γιατί στο "Αττικό" δέντρα δεν είχε. Κάτι λίγα μόνο, όσο ήταν απαραίτητα για τα ζώα. Όπως είπα έχουν περάσει αρκετά χρόνια, δεν ξέρω τι έχει αλλάξει από τότε, αλλά ήταν μάλλον μια παιδική χαρά με ζώα. Δεν ξέρω αν σήμερα έχουν μεγαλώσει κάποια δέντρα εκεί και αν μπορείς να σταθείς. Εδώ πάντως, στο έτσι κι αλλιώς πράσινο Μόναχο, το πάρκο δικαιολογεί πλήρως το όνομά του. Είναι ένα πάρκο, διαμορφωμένο ναι, αλλά πάρκο. Με δέντρα και ανοίγματα ανάλογα τις ανάγκες των ζώων αλλά δεν ένοιωσα τον ήλιο να καίει το κεφάλι μου παρόλο που πήγα μέρα που είχε αρκετόν ήλιο (τουλάχιστον μέχρι κάποια στιγμή, άνοιξη ήταν και την άνοιξη ο καιρός εδώ κάνει καθημερινά σχεδόν ένα κύκλο που πρώτη φορά τον συνάντησα φοιτητής στα Γιάννενα: το πρωί ήλιος, το μεσημέρι συννεφιά, τ' απόγεμα μια καλή μπόρα - κι ειδικά εκείνη τη μέρα πολύ καλή - και το βράδυ ξαστεριά - τώρα που είναι καλοκαίρι, βρέχει όλη μέρα και ξεχνάει να βγάλει ήλιο)!

Επειδή πολλά από τα ζώα που φιλοξενούνται έχουν τη συνήθεια να σκαρφαλώνουν στα δέντρα ή να γδέρνουν τον κορμό τους, είναι χαμηλά ντυμένα με ένα σιδερένιο πλέγμα ώστε να μπορούν να συμβιώνουν αποτελεσματικά δέντρα και ζώα! Εκτός από το περιβάλλον που υπάρχει έξω και αντέχει στις εδώ καιρικές συνθήκες, δέντρα, ή μάλλον φυτά θα ήταν το πιο σωστό, υπάρχουν και σε θερμαινόμενους χώρους που ζουν ζώα πιο ζεστών περιοχών. Κι αν το κλίμα στην Ελλάδα έχει γίνει αφιλόξενο π.χ. για λιοντάρια σκεφθείτε το κλίμα του Μονάχου. Εδώ δεν αναφέρει ούτε καν η μυθολογία ότι ζούσαν έστω και τα αρχαία χρόνια τέτοια ζώα (σε αντίθεση με την Ελλάδα και π.χ. το λιοντάρι της Νεμέας).

Στο πάρκο αυτό υπάρχουν πολλά και διάφορα ζώα αλλά και πουλιά. Τα πουλιά είναι σχετικά εύκολα για ένα ζωολογικό πάρκο. Όμως εδώ δεν έχει αναζητηθεί η εύκολη λύση που είναι να χώσεις κάμποσα πουλιά στα κλουβιά (εντάξει, όχι όπως αυτά που έχουμε στα σπίτια, σ' αυτές τις περιπτώσεις τα κλουβιά είναι δωμάτια ολόκληρα και με συνθήκες που προσομοιάζουν τις φυσικές). Εδώ τα πουλιά είναι λίγα και συμπληρωματικά. Υπάρχουν δε αρκετά και έξω, στα κανάλια με το νερό που χωρίζουν με φυσικό τρόπο τα ενδιαιτήματα των ζώων. Στη φωτογραφία ένα μικρό προσπαθεί να πάρει το φαγητό που του φέρανε.

Εκτός απ' την είσοδο που πρέπει να πληρώσεις, μπορείς να ξοδέψει χρήμα και σε διάφορα ενδιάμεσα σημεία. Π.χ. μπορείς να αγοράσεις τροφή με 0,50€ και να ταΐσεις τα ζώα με το χέρι σου - εννοείται για ζώα που σε παίρνει όπως είναι τα κατσίκια. Τα οποία κατσίκα το έχουν μάθει το κόλπο κι έτσι, μόλις φύγεις από το μηχάνημα, πάνε και γλύφουνε τα υπολείμματα που άφησες! Και κάνεις χάζι και με αυτό: πώς σκαρφαλώνουν, πώς βγάζουν το κεφάλι τους (εκεί που το μηχάνημα είναι απ' έξω) πώς κάνουν κάθε σκανταλιά για να γλύψουν λίγο απ' αυτό το πράγμα που τους έχουν για τροφή.

Ένας άλλος τρόπος για αν ξοδέψεις χρήματα είναι η λοταρία. Τα λαχεία του πάρκου. Μπορεί το πρώτο που είδαμε να ήταν κλειστό, αλλά τα υπόλοιπα λειτουργούσαν. "Πάρτε κύριε λαχεία". Κι ενισχύστε το πάρκο και τα ζώα. Επίσης, μπορείς να δώσεις κάτι όταν χρησιμοποιείς την τουαλέτα. Δεν έχουν βάλει εισιτήριο, αλλά μιας και όπως ανέφερα παλιότερα, η χρήση της τουαλέτας είναι συνήθως με πληρωμή, υπάρχει ένα κουτάκι κι αν θέλετε "δώστε και σώστε".

Αγριοκάτσικα και μια καφετιά αρκούδα. Που μας είδε κι έκανε μια βόλτα, αλλά μπλοκαρίστηκε ανάμεσα στα νερά και δεν ήξερε από πού να πάει. Ακολουθούσε το δρομάκι, δεν πάταγε στο χορτάρι, έφτανε στο ένα "ποταμάκι" γύρναγε πίσω. Έβρισκε μπροστά της το άλλο, άντε πάλι πίσω. Για πολλή ώρα, στο τέλος είπα να απομακρυνθούμε μπας και ξεμπλοκάρει. Η αρκούδα, για να περάσει το νερό, χρησιμοποιεί τον κορμό και δεν τσαλαβουτάει. Το ίδιο και αρκετά άλλα ζώα, γι' αυτό, όπως είπα και παραπάνω, το χρησιμοποιούν ως διαχωριστικό. Υπάρχουν και φράχτες, αλλά το πρώτο ρόλο τον έχει το νερό.

Εκεί που το νερό δεν είναι αρκετό, υπάρχουν και ηλεκτροφόρα καλώδια! Τα έχω ξαναδεί να τα χρησιμοποιούν για φράχτες (θυμάμαι στο Χέρενινσελ που είχε καλώδια για να μαντρώνουν τα άλογα). Κι αν δεν έχεις καροτσάκι για τα παιδιά σου μπορείς να νοικιάσεις ένα με 5€. Κι αν δεν βάλεις τα παιδιά, μπορείς να βάλεις τα πράγματα που κουβαλάς. Έτσι κι αλλιώς πορείς να ξοδέψεις αρκετές ώρες στο πάρκο μέσα. Εμείς κάτσαμε απ' τη μία το μεσημέρι μέχρι τις πεντέμισι τ' απόγευμα και δεν το είδαμε όλο. Είχε πάει η Μαρία με το σχολείο της πριν μερικές μέρες και την εντυπωσίασε. Ειδικά κάτι φλαμίνγκο. Κι ήθελε να ξαναπάμε κυρίως γι' αυτά τα τελευταία. Που δεν τα προλάβαμε κι είπαμε να πάμε άλλη μια φορά. Έτσι κι αλλιώς, εκτός απ' τα φλαμίνγκο έχει κι άλλα πράγματα να δούμε ακόμα. Από ένα σημείο και μετά πηγαίναμε σχεδόν τρέχοντας.

Αλλά αρκετά για σήμερα. Αύριο η συνέχεια.