Μονώσεις

Για το γεγονός πως οι οικοδομές εδώ γίνονται με τα ψέμματα, χωρίς τους τόνους σίδερο που χρησιμοποιούμε στην Ελλάδα έχω γράψει και ξαναγράψει (πέρυσι το Μάιο, αλλά και φέτος το Γενάρη). Και απ' τη στιγμή που δεν έχει σεισμικότητα η περιοχή, δεν είναι κακό αυτό. Αντίθετα: με το να μην έχουν τόσο βάρος από σιδερομπετόν τους δίνει τη δυνατότητα να έχουν και μεγαλύτερο ύψος (αν και δεν το εκμεταλλεύονται συχνά αυτό) και μεγάλες επιφάνειες χωρίς κολώνες και δοκάρια. Και γενικά εκτός από οικονομία στο σίδερο κάνουν οικονομία και στα άλλα υλικά. Στις περισσότερες φορές αυτό φαίνεται στα πλακάκια στο πάτωμα ή στα είδη υγιεινής των σπιτιών (βέβαια, η εμπειρία μου είναι από σπίτια για νοίκιασμα, κάτι που ίσως παίζει το ρόλο του γιατί στα καταστήματα που βλέπω δεν ισχύει το ίδιο). Εκεί όμως που δεν φαίνεται να κάνουν οικονομία είναι στα υλικά για μόνωση.

Ζωολογικό Πάρκο Μονάχου Συνέχεια

Στο θερμαινόμενο κλειστό χώρο με τα είδη των τροπικών περιοχών (λιοντάρια, πούμα κλπ) υπάρχει και η ανάλογη βλάστηση. Κι εδώ κυκλοφορούν νερά, αλλά είναι καλυμμένα με νούφαρα.

Ζωολογικό Πάρκο Μονάχου

Οι ελέφαντες πάντα εντυπωσιάζουν. Τις μέρες εκείνες είχαν και γεννητούρια, αλλά η μαμά με το μικρό ήταν στο σπίτι μέσα (ναι, όλο αυτό το τεράστιο συγκρότημα είναι το σπίτι τους) κι έτσι δεν καταφέραμε να τη δούμε!

Το Μόναχο, όπως κάθε γερμανική πόλη που σέβεται τον εαυτό της, διαθέτει το Ζωολογικό πάρκο του. Το έβλεπα από τότε που ήρθα μιας και η μια του είσοδος είναι σε μια απ' τις στάσεις του μετρό που περνάει κάτω απ' το σπίτι. Δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία. Έλεγα να πάμε καμιά φορά να το δούμε, αλλά η πρότασή μου αυτή απορριπτόταν μετά πολλών επαίνων από τη Μαρία. Βλέπετε η εμπειρία μας ήταν είτε από κάποιους παλιότερους ζωολογικούς κήπους (συνήθως αυτό τον όρο χρησιμοποιούσαμε, δεν ξέρω πότε μπήκε το πάρκο στη ζωή μας) που ήταν μάλλον μικροί και με λίγα ζώα και ίσως σε κακές συνθήκες είτε από το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο. Που είναι μεν αρκετά μεγάλο, το είχαμε επισκεφθεί πριν αρκετά χρόνια όταν τα παιδιά ήταν μικρά ακόμα, μάλλον λίγα χρόνια από τότε που είχε ανοίξει και δεν μας έκανε εντύπωση. Δεν μας τράβηξε ας πούμε να ξαναπάμε.

Άουσβιτς

Στο Άουσβιτς βρέθηκα τον προηγούμενο μήνα, στα πλαίσια μιας εκδρομής στην Πολωνία: Βαρσοβία - Κρακοβία. Και δεν μπορώ να πω πως θα ήταν ολοκληρωμένη χωρίς μια επίσκεψη - προσκύνημα στο στρατόπεδο του Άουσβιτς, που βρίσκεται πολύ κοντά στην Κρακοβία (γύρω στα 60 χλμ, στο δρόμο για τη Γερμανία). Και η παρουσίαση γίνεται σήμερα, αρκετά πριν την υπόλοιπη Πολωνία, για να είναι κοντά με το αντίστοιχο χθεσινό του Νταχάου. Για αρχή μια αεροφωτογραφία του Άουσβιτς, που δείχνει τα δυο τμήματα του στρατοπέδου, το πρώτο στο κάτω μέρος είναι το αρχικό στρατόπεδο, γνωστό ως Άουσβιτς Ι ενώ στο πάνω μέρος φαίνεται το συμπληρωματικό κομμάτι που φτιάχτηκε, το Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου. Για να γίνει καλύτερα κατανοητή η κλίμακα, η απόσταση μεταξύ τους είναι περίπου 2 χιλιόμετρα και κάτι. Πριν προχωρήσω να σημειώσω πως αν κάποιος θέλει να το βρει στο χάρτη, ναι μεν το γκουγκλ το αναγνωρίζει και το εντοπίζει, όμως το επίσημο όνομα σήμερα είναι Οσβίετσιμ (Oświęcim). Άουσβιτς είναι το γερμανικό όνομα του χωριού.

Νταχάου, το Στρατόπεδο Συγκέντρωσης

Μάλιστα. Μετά από την πόλη, να αναφερθώ και σ' αυτό που έκανε το όνομά της γνωστό ανά τον κόσμο. Ήδη από την αλλαγή στον τονισμό γίνεται κατανοητό πως μιλάμε για το στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου (Konzentrationslager Dachau ή αλλιώς το KZ-Gedenkstaette Dachau) που λειτούργησε εδώ δίπλα ήδη από το 1933, λίγο μετά την επικράτηση του Ναζισμού, μέχρι τις 29 Απριλίου του 1945 όταν οι σύμμαχοι απελευθέρωσαν όσους κρατούμενους είχαν επιβιώσει. Σήμερα ο χώρος λειτουργεί σαν ένας τόπος μνήμης για τις επόμενες γενιές. Το στρατόπεδο "φιλοξένησε" κατά το διάστημα λειτουργίας του πάνω από 200.000 κρατούμενους, στην αρχή Γερμανούς αντιστασιακούς, αργότερα προστέθηκαν Ρομά, ομοφυλόφιλοι, Μάρτυρες του Ιεχωβά, Εβραίοι και στο τέλος ό,τι περίσσευε όχι μόνο από τη Γερμανία αλλά και από τις κατακτημένες χώρες. Από δω πέρασαν και περίπου 1000 Έλληνες, ανάμεσά τους ο τότε γραμματέας του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης. Το μεγαλύτερο μέρος των κρατουμένων χρησιμοποιήθηκε ως εργατικό δυναμικό στις γύρω βιομηχανίες (όπως π.χ. στη BMW). Και όταν οι κρατούμενοι έφταναν στο στρατόπεδο αντίκριζαν αυτό το σύνθημα στην πόρτα που διάβαιναν: "Η εργασία απελευθερώνει" (Arbeit macht frei). Ένα σύνθημα που χρησιμοποιήθηκε και σε άλλα στρατόπεδα.

Ντάχαου

Ντάχαου; Γιατί Ντάχαου; Νταχάου δεν είναι; Ναι. Έτσι είναι γνωστό στην Ελλάδα. Με τον τόνο στην παραλήγουσα, αλλά εδώ το προφέρουν με τον τόνο στην προπαραλήγουσα. Κι επειδή το "Νταχάου" στην Ελλάδα είναι συνδεδεμένο με το εκεί στρατόπεδο συγκέντρωσης (για το οποίο θα μιλήσουμε αύριο) κι έτσι αναφέρονται και συνθήκες Νταχάου (όταν θέλουμε να μιλήσουμε για απαράδεκτες και δύσκολες συνθήκες), ενώ εδώ εγώ θέλω να γράψω για το χωριό που υπάρχει δίπλα στο Μόναχο (και το οποίο είχε "φιλοξενήσει" και το στρατόπεδο, βέβαια), προτιμώ να το τονίζω όπως το λένε οι Μοναχέζοι κι Νταχαγιώτες (καλό; Για να πω τους κατοίκους του μονολεκτικά κι όχι περιγραφικά γίνομαι γλωσσοπλάστης! Καλά, ντε, μη βαράτε).

Ιατρικές εξετάσεις

Πολλές φορές παραπονιόμαστε για το τι καλύπτουν τα ασφαλιστικά ταμεία στην Ελλάδα. Ας πούμε δεν καλύπτουν (ουσιαστικά) οδοντιατρικές παρεμβάσεις. Στο δημόσιο (ΟΠΑΔ τώρα τελευταία) πληρώνουν κάτι λίγα που όμως για να τα πάρεις έχει τεράστια γραφειοκρατεία μιας και πρέπει να αποδείξεις ότι εσύ δεν είσαι απατεώνας. Ας πούμε για ένα βγάλσιμο ή ένα σφράγισμα (αξίας 30€ π.χ) να πας στο γιατρό να γράψει τι θα κάνει, να το δούνε πριν, να πας στο γιατρό σου να κάνει ό,τι χρειάζεται, να ξαναπάς να ελέγξουν ότι έγινε η δουλειά που είχαν προεγκρίνει και μετά να υποβάλλεις τα χαρτιά για να πάρεις ένα μικρό μέρος απ' όσα έχεις δώσει. Οπότε αν, όπως εγώ, ζεις μακριά από το κέντρο που γίνονται όλοι αυτοί οι έλεγχοι το να πας (με αυτοκίνητο ή τα μέσα συγκοινωνίας δεν έχει σημασία) μέχρι εκεί τρως με το παραπάνω τα λεφτά που θα πάρεις.