Σαξονική Ελβετία

Το Στανττ Βάλεν όπως το είδαμε από μακρυά από τα βράχια

Στα μέσα Μαρτίου, με τα συνηθισμένα μηνύματα που ανταλλάσσουμε με φίλους με διάφορα ανέκδοτα ή φωτογραφίες κλπ, μου έστειλαν μια παρουσίαση που αναφερόταν σε κάποια μέρη της Σαξονίας. Δεν έλεγε πού ακριβώς ήταν, έγραφε μόνο πως είναι Σαξονία, στη Γερμανία αλλά οι φωτογραφίες που τη συνόδευαν ήταν καταπληκτικές. Μας έκαναν τρομερή εντύπωση (όπως θα ξέρετε οι περισσότεροι δεν συμβαίνει πάντα έτσι μ' αυτά τα μηνύματα που παίρνουμε, ακόμα κι αν είναι από γνωστά και εγγυημένα άτομα). Με τη σειρά μου τα έστειλα σε άλλους φίλους με την παρατήρηση πως δεν ξέρω πού βρίσκονται και δεν τα έχω επισκεφτεί, αλλά μόλις το ανακαλύψω θα το κάνω. Παράλληλα, η Μαρία, τα στέλνει στο Βασίλη, συνάδελφο απ' αυτούς που γυρίζουνε στη Γερμανία που βρέθηκαν, ρωτώντας τον αν έχει ιδέα περί της θέσης. Η απάντηση ήρθε την επόμενη μέρα με μπόλικα στοιχεία. Η περιοχή που παρουσιάζεται είναι αυτό που οι Γερμανοί αποκαλούν Σαξονική Ελβετία (Sächsische Schweiz). Και κοιτάζοντας στο χάρτη βλέπω πως είναι στο τριεθνές Γερμανία - Πολωνία - Τσεχία, πάνω στη διαδρομή που είχαμε προγραμματίσει να κάνουμε στις διακοπές του Ιουνίου.

Το Μπλογκ

Το μπλογκ λοιπόν, μετά απ' αυτή τη δημοσίευση θα κινείται με αυτόματο πιλότο. Γιατί δηλ. το λέω έτσι; Τόσο δύσκολο είναι να κινείται κανονικά; Πιο δύσκολο απ' ό,τι φαντάζεται κάποιος που δεν έχει ασχοληθεί με το χόμπι. Για να είναι έτοιμα τα κείμενα που διαβάζετε, χρειάζεται χρόνος τόσος, όσος δεν φανταζόμουνα όταν το ξεκινούσα. Γιατί στο ξεκίνημα υπήρχε αρκετό υλικό έτοιμο, απ' αυτά που έγραφα και έστελνα σε φίλους για το πώς είναι η ζωή εδώ. Και το μόνο που είχα να κάνω ήταν να πάρω τα κομμάτια και να τα μεταφέρω. Παράλληλα, κάποια εμπλουτίζονταν με φωτογραφίες, ενώ συμπληρώνονταν και κάποια κομμάτια λόγω επικαιρότητας. Όμως, κάποια στιγμή τα έτοιμα τέλειωσαν. Κι έτσι τα καινούρια έπρεπε να έρχονται πιο τακτικά. Δεν έχω παράπονο. Θέματα είχα αρκετά. Κι η ενθάρρυνση από σας που διαβάζατε έδωσε άλλο νόημα στις ώρες που ταξίδευα προς Στουτγάρδη (ή και Μάνχαϊμ πέρυσι - δεν ξέρω γιατί, αλλά το μεγαλύτερο μέρος έχει γραφτεί το πρωί, στο πήγαινε και τις ώρες εξήμισι - οκτώμισι, ώρες που κανονικά είναι ώρες ύπνου).

Επέτειοι

Τέλειωσαν λοιπόν τα σχολεία μας. Παρ’ όλ’ αυτά, εγώ εδώ, στις επάλξεις του μπλογκ. Λέω φέτος να μην κάνω διακοπές από τις δημοσιεύσεις. Μόνο που οι επόμενες θα είναι με αυτόματο πιλότο. Δηλ. θα ανεβαίνουν έτοιμα κομμάτια, που όμως δεν θα έχω την ευκαιρία να τα βλέπω και να τα ελέγχω καθημερινά μιας και η σύνδεση με το ίντερνετ θα είναι σποραδική. Πέρα απ’ το ότι εκεί που θα βρίσκομαι θα είμαι σε διακοπές, πράγμα που σημαίνει πως θ’ αλλάξω συνήθειες.

Κάτι τέτοια λέω και η Μαρία γελάει. Η Μαρία. Που σήμερα έχει και γενέθλια. Να της ευχηθώ λοιπόν κι από δω. Χρόνια καλά και πολλά, γυναίκα. Να με χαίρεσαι και να σε χαίρομαι. Να είμαστε καλά και να τα περνάμε καλά.

Λήξη Σχολικού Έτους

Ένας ακόμα χρόνος τελειώνει. Τελευταία μέρα του σχολικού έτους 2010 – 2011 για τα σχολεία της Βάδης – Βυρτεμβέργης. Όπως λέω πολλές φορές οι εκπαιδευτικοί έχουμε την τύχη να λέμε «καλή χρονιά» πολλές φορές το χρόνο μιας και έχουμε πολλές και διαφορετικές χρονιές. Κι αυτή εδώ που μόλις τελειώνει έχει μια ιδιομορφία: Τελειώνει σήμερα, αλλά η καινούρια δεν αρχίζει αύριο. Ραντεβού το Σεπτέμβρη, όπως έλεγαν παλιότερα οι χειμερινοί κινηματογράφοι. Και το θέμα είναι πως όταν λέμε του χρόνου, πρέπει να είναι ο άλλος του σιναφιού για να καταλάβει πότε εννοούμε. Χώρια ότι τα μπερδεύουμε κι εμείς. Στις διακοπές, σε πια χρονιά αναφερόμαστε όταν λέμε φέτος; Σ’ αυτή που πέρασε ή σ’ αυτή που έρχεται. Πάντως, έτσι κι αλλιώς, σε λίγο οι συνάδελφοι στο σχολείο θα αποχαιρετιστούμε και αμέσως μετά αρχίζουν οι καλοκαιρινές μας διακοπές. Για τη Γερμανία αυτές κρατάνε έξι βδομάδες. Βέβαια, είχαμε άλλες δυο τον Ιούνη και συμπληρώσαμε, αλλά τώρα, που θέλουμε να πάμε στην Ελλάδα για διακοπές, ο χρόνος μας είναι αυτός, ο μετρημένος. 4 βδομάδες στη Μυτιλήνη, δυο στην Αθήνα, έχουμε και τη διαδρομή, δεν βγαίνουνε, δεν βγαίνουνε. Και το θέμα είναι πως η Μαρία στη Βαυαρία τελειώνουν την Παρασκευή άρα δεν μπορούμε φύγουμε πιο μπροστά.

Πληρωμές

Έχω αναφερθεί και παλιότερα για το θέμα του πώς γίνονται οι πληρωμές εδώ. Μιας και τότε αφενός επικεντρώθηκα στη κυκλοφορία του πλαστικού χρήματος αφετέρου η εμπειρία μεγάλωσε (χωρίς ουσιαστικές διαφορές) λέω να δώσω μερικά στοιχεία ακόμα.

Μονώσεις

Για το γεγονός πως οι οικοδομές εδώ γίνονται με τα ψέμματα, χωρίς τους τόνους σίδερο που χρησιμοποιούμε στην Ελλάδα έχω γράψει και ξαναγράψει (πέρυσι το Μάιο, αλλά και φέτος το Γενάρη). Και απ' τη στιγμή που δεν έχει σεισμικότητα η περιοχή, δεν είναι κακό αυτό. Αντίθετα: με το να μην έχουν τόσο βάρος από σιδερομπετόν τους δίνει τη δυνατότητα να έχουν και μεγαλύτερο ύψος (αν και δεν το εκμεταλλεύονται συχνά αυτό) και μεγάλες επιφάνειες χωρίς κολώνες και δοκάρια. Και γενικά εκτός από οικονομία στο σίδερο κάνουν οικονομία και στα άλλα υλικά. Στις περισσότερες φορές αυτό φαίνεται στα πλακάκια στο πάτωμα ή στα είδη υγιεινής των σπιτιών (βέβαια, η εμπειρία μου είναι από σπίτια για νοίκιασμα, κάτι που ίσως παίζει το ρόλο του γιατί στα καταστήματα που βλέπω δεν ισχύει το ίδιο). Εκεί όμως που δεν φαίνεται να κάνουν οικονομία είναι στα υλικά για μόνωση.

Ζωολογικό Πάρκο Μονάχου Συνέχεια

Στο θερμαινόμενο κλειστό χώρο με τα είδη των τροπικών περιοχών (λιοντάρια, πούμα κλπ) υπάρχει και η ανάλογη βλάστηση. Κι εδώ κυκλοφορούν νερά, αλλά είναι καλυμμένα με νούφαρα.