Το Μπλογκ

Το μπλογκ λοιπόν, μετά απ' αυτή τη δημοσίευση θα κινείται με αυτόματο πιλότο. Γιατί δηλ. το λέω έτσι; Τόσο δύσκολο είναι να κινείται κανονικά; Πιο δύσκολο απ' ό,τι φαντάζεται κάποιος που δεν έχει ασχοληθεί με το χόμπι. Για να είναι έτοιμα τα κείμενα που διαβάζετε, χρειάζεται χρόνος τόσος, όσος δεν φανταζόμουνα όταν το ξεκινούσα. Γιατί στο ξεκίνημα υπήρχε αρκετό υλικό έτοιμο, απ' αυτά που έγραφα και έστελνα σε φίλους για το πώς είναι η ζωή εδώ. Και το μόνο που είχα να κάνω ήταν να πάρω τα κομμάτια και να τα μεταφέρω. Παράλληλα, κάποια εμπλουτίζονταν με φωτογραφίες, ενώ συμπληρώνονταν και κάποια κομμάτια λόγω επικαιρότητας. Όμως, κάποια στιγμή τα έτοιμα τέλειωσαν. Κι έτσι τα καινούρια έπρεπε να έρχονται πιο τακτικά. Δεν έχω παράπονο. Θέματα είχα αρκετά. Κι η ενθάρρυνση από σας που διαβάζατε έδωσε άλλο νόημα στις ώρες που ταξίδευα προς Στουτγάρδη (ή και Μάνχαϊμ πέρυσι - δεν ξέρω γιατί, αλλά το μεγαλύτερο μέρος έχει γραφτεί το πρωί, στο πήγαινε και τις ώρες εξήμισι - οκτώμισι, ώρες που κανονικά είναι ώρες ύπνου).

Στην πορεία το χρώμα του μπλογκ άλλαξε λιγάκι. Ενώ στην αρχή τα θέματα είχαν να κάνουν με πληροφορίες χρηστικές γι' αυτούς που θα ερχόντουσαν προς τη Γερμανία και με την ανατροπή των μύθων και των στερεότυπων που ακούμε για τη Γερμανία ή και γενικότερα για το πώς είναι η Ελλάδα και πώς οι Ευρωπαίοι, αυτά σιγά σιγά λιγόστεψαν, σχεδόν εξαντλήθηκαν, ενώ απ' την άλλη πλήθυναν οι ταξιδιωτικές εμπειρίες. Από τις περυσινές εκδρομές ήταν σχετικά λίγες αυτές για τις οποίες έγινε αναφορά. Ας πούμε τις προάλλες κάτι έψαχνα και με έκπληξη είδα πως δεν έχω γράψει τίποτα για το Σάλτσμπουργκ στο οποίο έχω πάει τρεις φορές. Και μιας και έγινε και λίγο ταξιδιωτικό (όχι μόνο με τη Γερμανία, αλλά και με τα πέριξ) μεγάλωσε και η φωτογραφική υποστήριξη του κειμένου. Ή μάλλον, για τους τουριστικούς προορισμούς, το κείμενο έγινε συμπληρωματικό και υποστηρικτικό του οπτικού (φωτογραφικού) υλικού.

Επειδή όλες οι φωτογραφίες συγκεντρώνονται σε ένα χώρο, στο Picasa - web, ένα χώρο που έχει κάποια δική του λογική και τον οποίον έχει αγοράσει η γκουγκλ όπως και το μπλόγκσποτ που φιλοξενεί και παρουσιάζει τις δημοσιεύσεις αυτές, κι επειδή έχει κάποιους συγκεκριμένους περιορισμούς, μπορώ να δω μερικά στοιχεία για την πορεία των εικόνων. Έχουμε και λέμε λοιπόν: Το Πικάσα οργανώνει τις φωτογραφίες σε ομάδες (λευκώματα τα λέει) των 1000. Δεν μπορείς να βάλεις περισσότερες σε μια ομάδα. Το μπλογκ ξεκίνησε στις 14 Γενάρη του 2010 και μέχρι τον Ιούνιο είχα ανέβει η πρώτη χιλιάδα. Η δεύτερη συμπληρώθηκε τον Οκτώβρη, η τρίτη τον Μάρτη του 2011. Ανέβηκαν άλλες 750 περίπου, και εξαντλήθηκε ο δωρεάν χώρος που είναι 1GB.

Όταν ήρθα στη Γερμανία, είχα μια φωτογραφική μηχανή Olympus στα 4ΜΡ και με ζουμ 10 φορές. Τη μηχανή αυτή την είχαμε ήδη κάπου 5 χρόνια. Φεύγοντας λοιπόν εμείς και σπάζοντας η οικογένεια στα δύο είπαμε πως θέλει το κάθε κομμάτι να έχει από μια μηχανή. Επιλέχτηκε και αγοράστηκε μια καινούρια, Olympus πάλι, αλλά τώρα στα 12ΜΡ και με 26 ζουμ την οποία πήραμε εμείς στη Γερμανία, αφήνοντας την άλλη στα παιδιά. Το κύριο πρόβλημα της παλιάς ήταν οι μπαταρίες. Έπαιρνε μια ειδική μπαταρία, κι όταν τέλειωνε έπρεπε να έχεις εφεδρική, χώρια που όταν χάλαγε (ναι, χαλάνε και οι επαναφορτιζόμενες) άντε να βρεις τον ίδιο τύπο. Κι όσο περνούν τα χρόνια το πράγμα γίνεται πιο δύσκολο. Ενώ η καινούρια με τις 4 ΑΑ μπαταρίες της (αυτές τις στρογγυλές που τις βρίσκεις σε κάθε γωνιά, ακόμα και σε περίπτερο, κι αν δεν είναι επαναφορτιζόμενη ας είναι και αλκαλική) είναι πολύ πιο άνετη. Συγκρίνοντας τις φωτογραφίες, απ' την αρχή σχεδόν αποφάσισα πως δεν υπάρχει λόγος να τραβάω στην ψηλότερη ανάλυση, αφού τα 5ΜΡ είναι υπεραρκετά για φωτογραφίες που θα δεις στην οθόνη της τηλεόρασης ή του υπολογιστή καθώς και για εκτυπώσεις 10Χ15 (το συνηθισμένο μέγεθος). Εδώ είναι αρκετά ακόμα και για 20Χ30. Κάθε μια απ' αυτές λοιπόν τις φωτογραφίες ήταν γύρω στα 800ΚΒ στην αρχή και μετά γύρω στο 1ΜΒ.

Αυτά τα μεγέθη, έδειξαν στις αρχές Ιούνη που συμπληρώθηκε η πρώτη χιλιάδα πως ο χώρος που μου έδινε το Πικάσα (1GB) θα τέλειωνε πολύ γρήγορα. Έτσι, άρχισα να ανεβάζω τις φωτογραφίες σε ανάλυση 1600Χ1200, μια ανάλυση που είναι πολύ ικανοποιητική για οθόνη, πολύ περισσότερο που προέρχεται από μια πιο πλούσια και με περισσότερη πληροφορία φωτογραφία (γιατί σ' αυτή την ανάλυση τραβάει και το κινητό μου αλλά οι φωτογραφίες του ξεχωρίζουν απ' το χάλι τους). Κι αν κάποιος θέλει να δει πώς βγαίνει στο χαρτί μια τέτοια φωτογραφία, δεν έχει παρά να δοκιμάσει. Μέχρι 13Χ18 δεν θα έχει κανένα απολύτως πρόβλημα. Και μέγεθος; γύρω στα 0,30 - 0,35ΜΒ! Έτσι, πήρε παράταση η ζωή του δωρεάν χώρου, αλλά, σίγουρα, όχι επ' άπειρον. Κάποια στιγμή, μου είπε "στοπ, αρκετά μέχρις εδώ". Ήταν τότε που ανέβαζα τις φωτογραφίες για το Νταχάου. Κι έτσι, αφού το καθυστέρησα μερικές μέρες, έδωσα στις αρχές Ιούλη 5$+ ΦΠΑ (δηλ. συνολικά κάτι παραπάνω από 4€) και νοίκιασα 20GB για ένα χρόνο και συνέχισα τα ανεβάσματα.

Στις μέρες που μεσολάβησαν προχώρησα στο ξεδιάλεγμα, ποιες φωτογραφίες θα δημοσιευτούν πού. Αυτή είναι μια πολύ κουραστική διαδικασία. Για το ανέβασμα ενός θέματος που αποτελείται μόνο από κείμενο, όπως αυτό για παράδειγμα, χρειάζεται κάποιος χρόνος βέβαια, και, κυρίως, όρεξη για γράψιμο. Σε μια ώρα περίπου, άντε μιάμιση, θα είναι έτοιμο. Χώρια το γεγονός πως δεν χρειάζεται να είσαι συνδεμένος στο ίντερνετ για να το γράψεις. Για τις φωτογραφίες η διαδικασία είναι περίπλοκη. Πρώτα πρέπει να γίνει ένα ξεσκαρτάρισμα από αυτές που τραβάμε. Μιας και τον τελευταίο χρόνο έχουμε από μια μηχανή με τη Μαρία (κι η τρίτη Olympus είναι). Έτσι θα πρέπει να μπουν όλες μαζί οι φωτογραφίες από μια επίσκεψη και να ελεγχθούν για το αν είναι όλες καλές ή όχι. Γιατί όπως τραβάμε, τραβάμε αρκετές που είναι άχρηστες. Και βέβαια, κάποιες φορές που έχουμε τραβήξει το ίδιο θέμα και οι δυο, να συγκριθούν ώστε να κρατηθεί αυτή που είναι καλύτερη. Ας πούμε έχει περάσει πάνω από ένας μήνα από τότε που πήγαμε στον Μέλανα Δρυμό κι ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να δούμε και να ξεσκαρτάρουμε τις φωτογραφίες του! Κι αν δεν γίνει αυτό, δεν μπορώ να πάρω και μπακάπ (όλες οι φωτογραφίες φυλάγονται σε δυο μέρη: σε έναν εξωτερικό δίσκο και σε ντι-βι-ντι, ντε-φάου-ντε το διαβάζουν οι Γερμανοί).

Μέχρις εδώ όμως, είναι οι φωτογραφίες που έχουμε για μας. Γιατί όταν λέω ότι τραβάμε πολλές, εννοώ πως τις προάλλες, από μια εκδρομή που είπαμε πως δεν είχαμε χρόνο και δεν τραβήξαμε αρκετά, είχαμε "μόνο" 250 φωτογραφίες. Πετάξαμε τις 30 πες (γύρω στο 10% συνήθως), μένουν 220. Προφανώς, όταν μπουν σε ένα θέμα, δεν θα μπουν όλες γιατί τότε πάλι ο χώρος δεν θα επαρκούσε. Έκανα μια στατιστική, και είδα πως από κάθε 8 - 10 φωτογραφίες που έχω ανεβάζω τη μία. Ναι αλλά ποια θα είναι αυτή; Γίνεται ένα δεύτερο ξεδιάλεγμα και χωρίζονται στον υπολογιστή αυτές που θα μπουν στο μπλογκ. Αφού βρεθούν το επόμενο βήμα είναι να γίνει ανέβασμα στον σέρβερ του Πικάσα ώστε να είναι διαθέσιμες για δημοσίευση. Και το κάνω έτσι, γιατί μπορώ να κάνω μαζικό ανέβασμα με ταυτόχρονη μείωση της ανάλυσης.

Ωραία, είναι στο ίντερνετ. Τώρα μπορεί να γίνει η ένταξη στο θέμα. Μπαίνει λοιπόν ο τίτλος και οι φωτογραφίες στη σειρά. Που θα πρέπει να έχουν και μια ενότητα μεταξύ τους. Μια λογική αλληλουχία. Κι ανάλογα με το πόσες είναι να χωριστεί ένα θέμα σε υποθέματα. Να για παράδειγμα το Ντόναουβερτ. Βρέθηκαν πάρα πολλές φωτογραφίες κι έτσι χωρίστηκαν στα 3. Θα μπορούσαν να είναι και στα 4 αν δεν έβαζα και κάποιες από την πόλη στο κομμάτι με τα ποτάμια ή με τις εκκλησίες. Αλλά είπα πως για το μέγεθος της συγκεκριμένης πόλης, ακόμα και οι τρεις δημοσιεύσεις ήταν πολλές. Και το επόμενο να γραφτεί το κείμενο. Που πρέπει να υποστηρίζει τις φωτογραφίες. Άρα πρέπει να βλέπω τι έχει από πάνω. Και για αν γίνει αυτό πρέπει να υπάρχει σύνδεση με το ίντερνετ (αν όχι συνεχής τουλάχιστον στο ξεκίνημα και στο κλείσιμο, στη δημοσίευση). Κάτι που δεν είναι πάντα εφικτό παρά το γεγονός πως υπάρχει η σύνδεση μέσω κινητού. Χώρια όταν γίνεται και ψάξιμο για παραπομπές (σε Βικιπαίδεια και όχι μόνο).

Έτσι τώρα έχω φτάσει να έχω ανεβάσει και χωρίσει και ταξινομήσει αρκετό υλικό. Άρα από δω και πέρα, το θέμα ήταν να γραφτούν τα κείμενα. Αρκετά τα κατάφερα. Ε, όχι κάθε μέρα, αλλά κάθε δεύτερη (στις ζυγές ανεξάρτητα αν είναι καθημερινή ή σκόλη), θα υπάρχει κάτι καινούριο. Απ' τις εκδρομές του Ιούνη (δηλ. Πολωνία, για το Μέλανα Δρυμό δεν πρόκανα!) αλλά και το Σάλτσμπουργκ (αυτό δεν είναι έτοιμο το κείμενο, αλλά κάτι θα γίνει)! Επιστρέφω στο Μόναχο στις 12 Σεπτέμβρη, δεν ξέρω όμως πότε θα προλάβω να συντονιστώ. Και δεν ξέρω (ακόμα) σε ποιο σχολείο θα είμαι. Έκανα αίτηση για να μετακινηθώ προς τα εδώ αλλά το συμβούλιο που ήταν να γίνει την περασμένη βδομάδα αναβλήθηκε επ' αόριστον μιας και το υπουργείο ειδοποίηση και την Τρίτη 26 του μήνα έβγαλε απόφαση για το ότι κάποιοι συνάδελφοι θα επιστρέψουν! Και να σκεφτεί κανείς πως στις 8 Αυγούστου κάποια κρατίδια ξεκινούν μαθήματα!

ΠΡΟΤΑΣΗ: να καθιερωθεί και να δοθεί ειδικό "επίδομα υπογραφής" για τους υπουργούς και τους γενικούς γραμματείς! Ξέρετε πόσον καιρό όταν κάποιοι έπαιρναν τηλέφωνο να ρωτήσουν πότε θα βγει η απόφαση έπαιρναν την απάντηση ήταν πως είναι έτοιμη και περιμένει "απλά" την υπογραφή. Μπορεί και ένα μήνα. Άρα, επίδομα υπογραφής και να κάθεται να υπογράφει καθημερινά ο αρμόδιος και να μην βρίσκεται στα κανάλια.

Ξεφύγαμε όμως από το θέμα μας. Ραντεβού το Σεπτέμβρη (επίσημα και κανονικά).