Συνέπεια στη Λήψη Αποφάσεων, Συνέχεια

Στο χθεσινό σημείωμα έγραφα πόση ήταν η υποχρέωση παραμονής στις θέσεις που διορίζονταν οι εκπαιδευτικοί τις δεκαετίες του 70 και του 80. Από τα πέντε χρόνια στο ένα αλλά για ειδικές περιπτώσεις μπορούσε να είναι τρία. Τα θέμα είναι ότι αυτό με τα τρία χρόνια χρησιμοποιήθηκε σε ελάχιστες περιπτώσεις. Εκτός από το 86 και 87 που ανέφερα χθες, ενεργοποιήθηκε ξανά το 95 και το 96 - πάλι με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Τότε ήταν που διορίστηκα κι εγώ στο Διδυμότειχο. Το Διδυμότειχο που (όπως και η Ορεστιάδα) κατατάχτηκε στην κατηγορία Θ των 9 μορίων το 1995. Γέμισαν τα σχολεία καθηγητές που ήμασταν εκεί απ' την αρχή μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς. Αυτό όμως είχε δυο παρενέργειες. Μια πραγματική - αφού τα σχολεία ήταν γεμάτα και μιας και όσοι ήμασταν σ' αυτοί την κατηγορία δεν μπορούσαμε να πάρουμε ούτε απόσπαση ούτε να μετακινηθούμε δεν υπήρχε χώρος για αναπληρωτές, έτσι οι ντόπιοι που δούλευαν έτσι για αρκετά χρόνια βρέθηκαν ξαφνικά χωρίς δουλειά - και μια που ήταν απλά στο μυαλό των τοπικών παραγόντων - ότι το να χαρακτηρίζεται το μέρος τους δυσπρόσιτο ήταν υποτιμητικό και μειωτικό. Έτσι έπεσαν οι σχετικές πιέσεις και μειώθηκαν τα μόριά τους και αποχαρακτηρίστηκαν από δυσπρόσιτα ήδη από το 1998. Ζητήσαμε κι εμείς να φύγουμε χωρίς να ισχύει η τριετία (να μας κάνουν τα 3 2, υπήρχε και το προηγούμενο του 89) αλλά πού τέτοια τύχη.

Συνέπεια στη Λήψη Αποφάσεων

Το σημερινό σημείωμα δεν έχει να κάνει με τη Γερμανία. Αλλά αφού τα "γράμματα απ' τη Γερμανία" περιλαμβάνουν τις εντυπώσεις ενός εκπαιδευτικού αποσπασμένου στη Γερμανία, τα προβλήματα που προκύπτουν απ' αυτήν ακριβώς την ιδιότητα έχουν θέση κι αυτά εδώ. Σήμερα λοιπόν θα αναφερθώ στη συνέπεια που δείχνει η ελληνική κυβέρνηση στις αποφάσεις που παίρνει. Δηλαδή, για την ακρίβεια, για τη μη συνέπεια. Γιατί αν έδειχνε συνέπεια, δεν θα μπορούσε να υπάρχει πρόβλημα. Θα έλεγε κανείς πως μπορεί κάποιες αποφάσεις να μην είναι σωστές, αλλά τουλάχιστον ακολουθούν έναν συγκεκριμένο σκεπτικό. Όπως για παράδειγμα, οι τελευταίες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μπορεί να διαφωνώ μαζί τους αλλά ακολουθούν με συνέπεια αυτά που λέει όλον τον καιρό η Μέρκελ. Μπορεί να αλλάζει ο κόσμος γύρω μας και γύρω της, αλλά αυτή σταθερά επιμένει στα ίδια!

Συγχώνευση Λυκείων

Το παρακάτω σχόλιο δημοσιεύτηκε σήμερα στον Ισοκράτη (μην περιμένετε να μπείτε, τον κλείσανε από χρόνια). Το δικτυακό τόπο για την "Παιδεία των ομογενών και τη διαπολιτισμική εκπαίδευση". Που όμως για να το διαβάσει κάποιος πρέπει να είναι γραμμένος σ' αυτόν κι έτσι το αναδημοσιεύω κι εδώ. Η είδηση είναι πως στο Μόναχο συγχωνεύτηκαν τα δυο Λύκεια που υπήρχαν μέχρι ΧΘΕΣ. Και μπορεί συγχωνεύσεις να έγιναν πολλές το καλοκαίρι στην Ελλάδα αλλά εδώ έχουμε δυο διαφορές: Μία τη χρονική στιγμή που αυτή εφαρμόζεται στα μέσα της χρονιά και δεύτερη το μέγεθος τόσο των σχολείων καθαυτών αλλά και των τμημάτων απ' τα οποία αποτελούνται

Τραπεζικοί Λογαριασμοί

Το σημερινό σημείωμα είναι "απάντηση" σε σχόλιο φίλου του ιστολογίου. Το ερώτημα για την ακρίβεια έμπαινε για τις γερμανικές τράπεζες. Δηλαδή για το τι γίνεται με τις τράπεζες εδώ, τι έξοδα κρατάνε, τι επιτόκια δίνονται, τι δίκτυα υπάρχουν. Και με τα δυο πρώτα ερωτήματα συνδέονται και τα είδη των λογαριασμών που υπάρχουν που έχουν μιας και όλ' αυτά συνδυάζονται.

Φράιμπουργκ 2

Συνέχεια και τέλος για το Φράιμπουργκ. Πολυκατοικίες γεμάτες με λουλούδια σε μια πλατεία του. Αποκάλυψη.

Φράιμπουργκ

Το Φράιμπουργκ (Freiburg). Το μικρό, γλυκό Φράιμπουργκ που λέει κι η Αγγελίνα (που παρακολούθησε παλιότερα ένα πρόγραμμα στα πλαίσια του Εράσμους εδώ και της ζητήσαμε πληροφορίες για την πόλη που ήταν εξαιρετικές και πολύτιμες). Να βάλω σήμερα τα σχετικά που τα έχω τόσο καιρό και όλο κάτι συμβαίνει και ξεμένει. Κανονικά, τέτοιες μέρες θα 'πρεπε να έβαζα για τη Νυρεμβέργη που έχει μια φημισμένη χριστουγεννιάτικη αγορά και την επισκέφθηκα πρόσφατα, αλλά πού καιρός. Το Φράιμπουργκ λοιπόν είναι η μεγαλύτερη πόλη στην περιοχή του Μαύρου Δάσους (με πάνω από 220.000 κατοίκους), Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Ελλάδα αφού εδώ πέθανε ο Νίκος Καζαντζάκης. Βρίσκεται στα σύνορα με τη Γαλλία (λιγότερο από 10 χλμ) αλλά και την Ελβετία. Είναι προσβάσιμη με τρένο και αυτοκινητόδρομο από Καρλσρούη, Μπάντεν - Μπάντεν, ενώ από το Μόναχο μπορείς να πας με το αυτοκίνητό σου και διασχίζοντας το δάσος, έχει αρκετά καλό δρόμο (που βέβαια, για να πας γρήγορα, πάλι πρέπει να πας μέχρι τη Στουτγάρδη)!

Μόναχο

3ο Άντβεντ σήμερα, με μια όμορφη φωτογραφία που δείχνει το σταθμό του Μονάχου σε όλη του την μεγαλοπρέπεια. Στο σκεπαστό (εκεί που φαίνεται ανάποδα η διαφήμιση της Gruding) είναι το κυρίως μέρος, όπου σταματούν τα τρένα των μακρινών αποστάσεων (αλλά όχι μόνο) ενώ στα πλάγια είναι κάποια τοπικά. Με λίγο χιόνι στις γραμμές και στο βάθος οι πύργοι της Φράουενκίρχε και του Δημαρχείου. Από μια έκδοση του οργανισμού αστικών συγκοινωνιών (MVV).