Λονδίνο - Φαγητό

Ποιο είναι το εθνικό φαγητό του Λονδίνου; Εξαρτάται. Αν μιλάμε για φαγητό του δρόμου (κάτι σαν βρώμικο) τότε αναμφίβολα το Φις-εντ-Τσιπς. Βέβαια, σήμερα κι αυτό όπως και τόσα άλλα έχει τυποποιηθεί. Στο δρόμο θυμάμαι να το 'χω δει πριν μερικές δεκάδες χρόνια. Αυτή τη φορά που πήγα, στο δρόμο δεν είδα να πουλάνε τίποτα. Όμως, το Φις-εντ-Τσιπς εξακολουθεί να πουλιέται από μαγαζάκια γρήγορου φαγητού. Εκτός απ' αυτά μπορεί να το βρεις και σε μαγαζιά πιο τυποποιημένα, σε κάποιες παμπ ας πούμε.

Τηλεφωνικοί Αριθμοί

Κουίζ: Πόσα νούμερα (ψηφία) έχει ένας τηλεφωνικός αριθμός στη Γερμανία; Δύσκολη απάντηση. Δεν θα το πιστέψει εύκολα κανείς πως μπορεί να έχει από τρία, χωρίς να είναι συνοπτικός! Τα παλιά χρόνια (πριν το 2002) στην Ελλάδα η κάθε περιοχή είχε τον κωδικό της. Αν ήθελες να πάρεις στην ίδια περιοχή δεν έβαζες κωδικό. Αν έπαιρνες σε άλλη έβαζες το 0 που έδειχνε πως τα νούμερα που θα ακολουθούσαν ήταν συνδυασμός κάπου προς άλλη περιοχή. Από 0 ξεκίναγες κι αν ήθελες να πάρεις κινητό. Σήμερα έχουμε πια συνηθίσει το νέο σύστημα και τα έχουμε ξεχάσει όλ' αυτά, αλλά στη Γερμανία τα ακολουθούν ακόμα. Η κάθε περιοχή έχει έναν κωδικό. Αν θέλεις να πάρεις στην ίδια περιοχή δεν χρειάζεται να τον βάλεις, αλλά κι αν τον έχεις δεν τον αντιλαμβάνεται το σύστημα ως λάθος, στην αναγνώριση της κλήσης πάντως, πάντα βγαίνει και ο κωδικός.

Αεροπορικό

Κάποτε για να ταξιδέψει κάποιος αεροπορικά έπρεπε να πάει σε ένα αναγνωρισμένο πρακτορείο και να ζητήσει να βγάλει ένα εισιτήριο. Αν ήθελε, ρώταγε και την τιμή και κανόνιζε αν τον έπαιρνε να ταξιδέψει ή όχι. Υπήρχαν δε δυο τιμές: μια οικονομική (Υ) που τη λέγαμε και δεύτερη θέση και μια πιο ακριβή, που λεγόταν πρώτη θέση αλλά για να μην ακούγεται τόσο άσχημα της δίναν κι άλλα ονόματα όπως π.χ. μπίζνες. Και οι αεροπορικές έκαναν εκπτώσεις σε τακτικούς πελάτες που ήταν κι αυτές προκαθορισμένες κι οι πελάτες αυτού του καιρού ήξεραν το τι και πώς και έκαναν τον προγραμματισμό τους (δεν αποφάσιζε κανείς εύκολα ένα αεροπορικό ταξίδι). Οι πράκτορες, για να προχωρήσουν στο κλείσιμο ή στην έκδοση των εισιτηρίων έπαιρναν τηλέφωνο την εταιρία και όταν κατάφερναν να επικοινωνούσαν μάθαιναν τι γίνεται για τη συγκεκριμένη πτήση. Ενημέρωναν το πελάτη τους (που μπορεί να τον βλέπαν μετά από κάποιες μέρες), έβγαζαν το εισιτήριο μέχρι κάποια προθεσμία που είχαν και έπαιρναν πάλι τηλ. την εταιρία και έδιναν τον αριθμό του εισιτηρίου ώστε να ολοκληρωθεί η πώληση. Πού τα θυμήθηκα θα ρωτήσει κάποιος αυτά. Εμ, μ' αυτά που συμβαίνουν!

Λονδίνο - με Καραβάκι

Η γέφυρα του πύργου, ένα από τα σύμβολα της πόλης

Όπως έχω ξαναγράψει, στο εξωτερικό, κάθε πόλη που έχει ένα ποτάμι, το αξιοποιεί για να οργανώνει βόλτες με καραβάκια. Το ίδιο και οι παραλιακές πόλεις, αν και όχι το ίδιο αποτελεσματικά. Το Λονδίνο λοιπόν δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Και μιας και η πόλη είναι απλωμένη κατά μήκος του Τάμεση, το καραβάκι, εκτός από μέσω για βόλτα είναι και μέσω συγκοινωνίας. Κι εμείς, όταν βρίσκουμε τέτοια ευκαιρία την εκμεταλλευόμαστε μιας και απολαμβάνεις την κρουαζιέρα σου σε πολύ φιλικές τιμές και για το Λονδίνο αυτό είναι σημαντικό.

Λονδίνο - Σύμβολα

Το Λονδίνο έχει πολλά πράγματα που μπορούν να θεωρηθούν ως εμβλήματά του. Όπως η Αθήνα έχει τον Παρθενώνα και η Θεσσαλονίκη τον Λευκό Πύργο, αντίστοιχα το Λονδίνο έχει καταφέρει να έχει πολλά και διαφορετικά αντικείμενα, τόσο μόνιμα (όπως τα κτίρια) όσο και κινητά. Είναι αυτά που τα πουλάνε σε μαγνητάκια ή κάρτες κλπ είδη σουβενίρ (κοινώς αναμνηστικά) ας πούμε, αλλά και που όταν τα δεις κάπου ο νους σου πάει στο συγκεκριμένο μέρος. Για μένα το πιο χαρακτηριστικό όλων για το Λονδίνο είναι το Μπιγκ Μπεν, ο πύργος με το ρολόι δίπλα στο κοινοβούλιο και πάν' απ' τον Τάμεση. Που οι φήμες λένε ότι έχει αρχίσει να γέρνει, όπως ο πύργος της Πίζας, αλλά πολύ λιγότερο. Όποιος λέει όμως πως αυτό το αντιλαμβάνεται με το μάτι μάλλον λέει ψέματα. Έχει φύγει νομίζω 5 πόντους απ' την κατακόρυφη! Επίσης όποιος πιστέψει πως φαίνεται στη φωτογραφία, απλά αγνοεί πως για να είσαι σίγουρος για κάτι τέτοιο πρέπει να έχεις στηρίξει σωστά τη φωτογραφική αφενός και αφετέρου να έχεις φακό που δεν θα παραμορφώνει.

Μετανάστευση στη Γερμανία;

Χρόνια πολλά για το Πάσχα αν και η σημερινή μέρα, λίγο δύσκολη για χρόνια πολλά. Μαύρη επέτειος γαρ. Για "Χριστός Ανέστη" δεν λέω. Δεν ήμουνα εκεί. Γυρίζαμε βλέπετε από Ιταλία το Μέγα Σάββατο το βράδυ. Ήταν γύρω στις δέκα και τέταρτο, κοντεύαμε στο Μόναχο, υπολόγιζα πως θα φθάναμε γύρω στις έντεκα και παίρνω τηλέφωνο μια φίλη για να μάθω σε ποια εκκλησία θα πάει να πάμε κι εμείς από κει. Και τότε μαθαίνω πως η Ανάσταση έγινε ήδη στις 10! Γιατί δεν ξέρω. Ο παπάς μάλλον βιαζότανε να πάει για τη μαγειρίτσα! Στην Ιταλία που είχαμε πάει στον Επιτάφιο, έγραφε πως η Ανάσταση θα γίνει στις 12. Το ίδιο παλιότερα σε Παρίσι ή Βρυξέλλες. Γιατί στο Μόναχο βιάζονται;

Λονδίνο - Διαγραμμίσεις και Σήματα

Το να παρακολουθήσεις τις διαγραμμίσεις των δρόμων στο Λονδίνο είναι ένας άθλος. Έχουμε και στην Ελλάδα ποικιλία αλλά όχι πια και τόση. Υπάρχουν οι γραμμές που είναι στη μέση κι άλλες που είναι στα πλάγια. Υπάρχουν αυτές που είναι άσπρες κι οι άλλες που έχουν χρώμα ή και χρώματα (π.χ. μισή μπλε, μισή κόκκινη). Αυτές που είναι διπλές ή μονές, συνεχείς ή διακεκομμένες και που υπάρχουν σε κάθε πόλη για να ξεχωρίζουν τις σειρές των αυτοκινήτων και που συνδυάζονται μεταξύ τους αλλά εδώ υπάρχουν κι άλλες: οι τεθλασμένες που δεν κατάλαβα τι ακριβώς σημαίνουν, πάντως τις βρήκα πάντα κοντά σε διαβάσεις ή στο τέλος ενός δρόμου, απ' ότι μου είπαν - μάλλον - μια πιο αυστηρή απαγόρευση στάσης και στάθμευσης εκεί.