Το να παρακολουθήσεις τις διαγραμμίσεις των δρόμων στο Λονδίνο είναι ένας άθλος. Έχουμε και στην Ελλάδα ποικιλία αλλά όχι πια και τόση. Υπάρχουν οι γραμμές που είναι στη μέση κι άλλες που είναι στα πλάγια. Υπάρχουν αυτές που είναι άσπρες κι οι άλλες που έχουν χρώμα ή και χρώματα (π.χ. μισή μπλε, μισή κόκκινη). Αυτές που είναι διπλές ή μονές, συνεχείς ή διακεκομμένες και που υπάρχουν σε κάθε πόλη για να ξεχωρίζουν τις σειρές των αυτοκινήτων και που συνδυάζονται μεταξύ τους αλλά εδώ υπάρχουν κι άλλες: οι τεθλασμένες που δεν κατάλαβα τι ακριβώς σημαίνουν, πάντως τις βρήκα πάντα κοντά σε διαβάσεις ή στο τέλος ενός δρόμου, απ' ότι μου είπαν - μάλλον - μια πιο αυστηρή απαγόρευση στάσης και στάθμευσης εκεί.
Ξέροντας οι Εγγλέζοι πως η κυκλοφορία των αυτοκινήτων αριστερά δεν είναι και τόσο κοινή συνήθεια (αν ήταν θα την άλλαζαν, πώς θα διέφεραν αλλιώς) αλλά και πως έχουν σημαντικό αριθμό τουριστών από τις χώρες που δεν ήταν αποικίες τους και δεν ακολουθούν αυτό το σύστημα, αλλά και πως η παρουσία των τουριστών αυτών είναι και επιθυμητή και ωφέλιμη, έχουν βάλει στις διαβάσεις πεζών καθοδήγηση προς τα πού πρέπει να κοιτάξει ο πεζός. Από πού του έρχονται τα αυτοκίνητα. Που όπως είναι γραμμένα εξυπηρετεί και τους ντόπιους που δεν έχουν παρά να διαβάσουν και να στρίψουν το κεφάλι προς τα εκεί. Στα πλαίσια του εκσυγχρονισμού μάλλον, μπροστά από το παλάτι της βασίλισσας η σχετική προειδοποίηση έγινε οπτική, μια πινακίδα στο φανάρι των πεζών.
Τα οποία φανάρια για τους πεζούς έχουν ποικίλες μορφές. Υπάρχουν τα αυτόματα αλλά κι αυτά που πρέπει να πατήσεις το κουμπί και να περιμένεις μέχρι ν' ανοίξει.
Αλλά υπάρχουν και τα άλλα, αυτά που επισημαίνουν τις διαβάσεις πεζών. Αυτά είναι ένας στύλος με ένα κίτρινο φως στο πάνω μέρος που επισημαίνει πως εκεί υπάρχει διάβαση πεζών. Με το που κατεβάζεις το πόδι από το πεζοδρόμιο, όλα τα αυτοκίνητα ακινητοποιούνται. Το σύστημα το έχουν μιμηθεί και κάποιοι δήμοι στα βόρεια προάστια της Αθήνας αλλά σπάνια να περνάει πεζός ενώ υπάρχει αυτοκίνητο. Στην πράξη περιμένεις ν' αδειάσει και δεν το διακινδυνεύεις. Στο Λονδίνο ο πεζός είναι ο βασιλιάς των δρόμων. Και εκτός διάβασης να κατεβάσει το πόδι του στο δρόμο σταματάνε τα αυτοκίνητα, αν και όχι με την ίδια συνέπεια και ανταπόκριση όλα. Οπότε στη διάβαση δεν διανοείται κανένας να μην σταματήσει. Και, ας πούμε μπροστά στο Βρετανικό Μουσείο, πέρναγες ένας, ξεκίναγαν τα αυτοκίνητα, άντε ακόμα ένας, ξανά σταμάτημα!
Ενδιαφέρον είναι, νομίζω, και το γεγονός πως τα σήματα κατεύθυνσης των αυτοκινήτων (υποχρεωτική πορεία, απαγόρευση στροφής κλπ) ενσωματώνονται στα φανάρια. Στο κάτω μέρος τους υπάρχει η όποια οδηγία. Δεν μπορείς να πεις πως δεν το είδες!
Σήματα υπάρχουν κι άλλα. Σε μίμηση (λέω εγώ ο κακός) του δρόμου με τ' αστέρια του Χόλιγουντ, φτιάχτηκε το 1977 ο περίπατος του αργυρού ιωβηλαίου (δηλαδή των 25 χρόνων της βασιλείας της Ελισάβετ. Φέτος με τα 60!!! ποιος ξέρει τι άλλο θα σκεφτούνε). Τι είναι αυτός; Ένας περίπατος στην πόλη, αρκετών χιλιομέτρων, που περνάει από διάφορα αξιοθέατα και μη και που επισημαίνεται με ειδικές πινακίδες στο πεζοδρόμιο. Η άλλη πινακίδα τα λέει όλα: Αν και δεν κυκλοφορούν τόσοι σκύλοι όπως στη Γερμανία (και δεν νομίζω να υπάρχει αλλού τέτοια φιλοσκυλία!) υπάρχει η σχετική προειδοποίηση: Μαζεύτε τ' απομεινάρια των σκύλων σας, αλλιώς πέφτει 500άρα πρόστιμο.
Α! κι άλλη διάβαση. Αυτή με χρονόμετρο. Τόση ώρα έχεις ακόμα να περάσεις. Στην άλλη φωτογραφία οι διαγραμμίσεις έχουν τα χρώματα των γραμμών του μετρό προς το οποίο σε κατευθύνουν. Θα γράψω κάποια μέρα και για το μετρό του Λονδίνου και το μπέρδεμα που ένιωσα με την επιμονή για χρωματικό κώδικα (και μόνο).
Και να κλείσω με διαγραμμίσεις, όπως ξεκίνησα. Κυκλική κυκλοφορία. Σ' όποια χώρα τη συνάντησα, αυτή είχε να κάνει με ένα κυκλικό κόμβο. Κάτι υπήρχε στη μέση. Κι αν αυτό δεν ήταν πλατεία, έστω ένα παρτέρι με διάμετρο κάνα δυο μέτρα. Εδώ το βρήκα να είναι με μια άσπρη τελεία και μόνο! Λιγότερο από ένα μέτρο, το να πας από γύρω μάλλον μπλέξιμο ήταν, εκτός αν ήθελε κάποιος να στρίψει αριστερά. Αλλά τότε μάλλον δεν θα μπορούσε ν' ακολουθήσει ακριβώς τις γραμμές! Πού να χωρέσει αυτοκίνητο (πόσο μάλλον όταν προσπαθούσε να μπει στο πλαίσιο αυτό λεωφορείο)!
Το είναι είναι κακιά λέξη (μια συνεργασία του Μιχάλη Ρουμελιώτη)
Πριν από 8 ώρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου