Το Λονδίνο έχει πολλά πράγματα που μπορούν να θεωρηθούν ως εμβλήματά του. Όπως η Αθήνα έχει τον Παρθενώνα και η Θεσσαλονίκη τον Λευκό Πύργο, αντίστοιχα το Λονδίνο έχει καταφέρει να έχει πολλά και διαφορετικά αντικείμενα, τόσο μόνιμα (όπως τα κτίρια) όσο και κινητά. Είναι αυτά που τα πουλάνε σε μαγνητάκια ή κάρτες κλπ είδη σουβενίρ (κοινώς αναμνηστικά) ας πούμε, αλλά και που όταν τα δεις κάπου ο νους σου πάει στο συγκεκριμένο μέρος. Για μένα το πιο χαρακτηριστικό όλων για το Λονδίνο είναι το Μπιγκ Μπεν, ο πύργος με το ρολόι δίπλα στο κοινοβούλιο και πάν' απ' τον Τάμεση. Που οι φήμες λένε ότι έχει αρχίσει να γέρνει, όπως ο πύργος της Πίζας, αλλά πολύ λιγότερο. Όποιος λέει όμως πως αυτό το αντιλαμβάνεται με το μάτι μάλλον λέει ψέματα. Έχει φύγει νομίζω 5 πόντους απ' την κατακόρυφη! Επίσης όποιος πιστέψει πως φαίνεται στη φωτογραφία, απλά αγνοεί πως για να είσαι σίγουρος για κάτι τέτοιο πρέπει να έχεις στηρίξει σωστά τη φωτογραφική αφενός και αφετέρου να έχεις φακό που δεν θα παραμορφώνει.
Εκτός όμως από το Μπιγκ Μπεν και άλλα αντικείμενα διεκδικούν την ταυτοποίησή τους με το Λονδίνο. Ας πούμε οι κόκκινοι τηλεφωνικοί θάλαμοι. Το κόκκινο χρώμα γενικά χρησιμοποιείται στο γκρίζο και μουντό τοπίο του Λονδίνου και προσθέτει λίγο χρώμα. Οι παλιοί τηλεφωνικοί θάλαμοι χρησιμοποιούνται ακόμα, έστω κι αν το μπεις σ' έναν τέτοιο είναι τόλμημα, η μυρωδιά που επικρατεί σε αποτρέπει, αφού χρησιμοποιούνται ως χώροι για άλλες δουλειές!
Οι θάλαμοι έχουν αρχίσει να εκσυγχρονίζονται, να έχουν κάποιο και άλλο χρώμα, αλλά οι περισσότεροι διατηρούν το παλιό στυλ και το κόκκινο. Όπως επίσης κόκκινα είναι και τα ταχυδρομικά κουτιά. Το σήμα των βασιλικών ταχυδρομείων κάποτε βαφόταν χρυσό, τώρα δεν θυμάμαι να είδα κανένα βαμμένο, όμως τα κουτιά έμειναν τα ίδια. Κι είναι κι αυτά χαρακτηριστικά.
Όπως χαρακτηριστικά είναι και τα κόκκινα διώροφα λεωφορεία. Που είναι αναπτυγμένα καθ' ύψος κι όχι κατά μήκος γιατί οι δρόμοι του Λονδίνου παραείναι στενοί. Δυο διπλά λεωφορεία είδαμε όλα κι όλα τις μέρες που βρισκόμασταν εκεί: το ένα της φωτογραφίας και το άλλο στα προάστια, από το λεωφορειάκι την ώρα που φεύγαμε. Τα περισσότερα είναι σύγχρονα, κάτι λίγα κυκλοφορούν απ' τα παλιά, αυτά τα χωρίς πόρτες που σκαρφάλωνες για να μπεις όποτε το έβρισκες ακίνητο, κι αυτά μάλλον για τουριστικούς λόγους.
Ο υπόγειος σιδηρόδρομος (μετρό) του Λονδίνου είναι άλλο ένα σημείο αναφοράς. Είτε πρόκειται για το σήμα του (αυτό με τον κόκκινο κύκλο - κι εδώ κόκκινο - με την μπλε γραμμή στη μέση) είτε την προτροπή "Mind the gap" (όχι δεν πρόκειται για τον ΓΑΠ γραμμένο με λατινικά, αλλά είναι αυτό που γράφει στο σταθμό του ηλεκτρικού στο Μοναστηράκι "Προσοχή στο κενό" - "μεταξύ συρμού και αποβάθρας" συμπληρώνει το μεγάφωνο. Και έτσι είναι γιατί άμα δεν προσέξεις, μετά παρακαλάς να σε προσέξει ο οδηγός και να μην ξεκινήσει. Την πάτησα πριν μερικές μέρες. Μεσημέρι, επιστροφή απ' το σχολείο, το τρένο περιμένει, είμαστε με μια συνάδελφο, τρέχω εγώ και χώνομαι, κάνω να γυρίσω να δω πού βρίσκεται εκείνη και βρίσκομαι εγώ με το ένα πόδι στο ενδιάμεσο. Ευτυχώς με τράβηξαν οι μαθητές!). Ακόμα κι αυτή την προτροπή λοιπόν μπορεί να τη βρει κάποιος ως αναμνηστικό. Σε μαγνητάκι, σε κάρτα, σε μπλουζάκι!
Αλλά και τα ταξί. Τα παλιά κλασσικά μαύρα ταξί του Λονδίνου. Που χωράνε έξι άτομα στο πίσω μέρος (πού μπαίνουν οι αποσκευές, αν υπάρχουν, δεν ξέρω). Εμ, αφού τα έχουν κατοχυρώσει στο σχήμα και δεν τα βρίσκεις αλλού. Αλλά και η γέφυρα του πύργου, μια απ' τις πολλές που υπάρχουν στον Τάμεση, κι αυτή όποιος τη δει, Λονδίνο θα του θυμίσει.
Κι ενώ όπως φαίνεται απ' όσα εξιστόρησα μέχρι τώρα, δεν είναι λίγα τα πράγματα που μπορούν να αποτελέσουν σήμα της πόλης (έχει κι άλλα, αλλά που δεν είναι τόσο προβεβλημένα) πρόσφατα προστέθηκε ένα ακόμα: Η ρόδα της χιλιετίας. Θυμάστε πριν 10 και κάτι χρόνια που είχε επικρατήσει ένας πυρετός γιατί θα ερχόταν το έτος 2000 που θα έφερνε πολλά μαζί του (και σύμφωνα και με αρκετούς άσχετους θα όριζε την έναρξη της νέας χιλιετίας); Τότε είχαν κυκλοφορήσει διάφορα αναμνηστικά, τρέχουσας χρήσης. Οι Λονδρέζοι έκαναν κάτι καλύτερο. Παράλληλα με τα διάφορα (μπλουζάκια, ποτηράκια κλπ) έστησαν κι έναν τροχό λούνα παρκ. Τον ονόμασαν "Τροχό της Χιλιετίας" και τον έκαναν (κι αυτόν) σύμβολο του Λονδίνου.
Παρεμπιπτόντως: Τι αντίστοιχο έχει να παρουσιάσει το Μόναχο; Τον πύργο της τηλεόρασης (όπως και κάθε γερμανική πόλη που έχει έναν τέτοιον), τα μπρέτσελ (μόνα τους ή σε συνδυασμό με ραπανάκια!) τα ποτήρια της μπίρας και τα εθνικά χρώματα της Βαυαρίας, το γαλανόλευκο. Άντε, να προστεθούν και οι πύργοι της Φράουενκίρχε. Τίποτα δηλαδή. Γιατί απ' όλ' αυτά μόνο το πρώτο (ο πύργος) και το τελευταίο (οι πύργοι) είναι πραγματικά στο Μόναχο και μόνο. Και για να μην είναι μόνον πύργοι, άντε να προσθέσουμε και το "Αρένα", το στάδιο της Μπάγιερν. Για τις ελληνικές πόλεις, έκανα την περιγραφή στην αρχή. Ακόμα πιο φτώχεια. Δεν συνηθίζουμε σχεδόν τίποτα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου