Κολωνία

Να γράψω για την Κολωνία πριν περάσει πολύς καιρός από την επίσκεψή της. Η Κολωνία μου ήταν γνωστή ως όνομα, αλλά δεν την είχα δει εκ των έσω. Μπορεί να έβλεπα τις πινακίδες ή τα κτίρια στην άκρη της κοντά στον αυτοκινητόδρομο, αλλά την πόλη την ίδια δεν την είχα επισκεφθεί και πολλές φορές τη σκεφτόμουνα. Τα παιδιά (μου) την είχαν επισκεφθεί πριν αρκετά χρόνια στα πλαίσια ενός προγράμματος ανταλλαγής του Γυμνασίου Αγίου Στεφάνου, που πήγαιναν τότε, με ένα σχολείο του Άαχεν (και στο οποίο ο "Γερμανός" καθηγητής που ήταν υπεύθυνος για την ανταλλαγή βρέθηκε πως ήταν Έλληνας και μάλιστα παλιός καθηγητής της Μαρίας!). Είχα δει κάποιες φωτογραφίες που είχαν τραβήξει, αλλά ήθελα να βάλω κι εγώ το πόδι μου εκεί. Ή μάλλον το είχα βάλει στο αεροδρόμιό της δυο φορές στα 1987 -1988. Άλλος πόνος κι αυτός. Νύχτα πήγα, νύχτα έφυγα. Ήταν τότε που δούλευα στην εταιρία και πήγα για δουλειά. Άρα δεν είδα τίποτα κι είναι σαν να μην πήγα.

Μονοήμερη(!) Εκδρομή στην Κολωνία

Μονοήμερη εκδρομή στην Κολωνία (από το Μόναχο εννοείται) είναι σαν να λέει ο Τριπολιτσιώτης να κάνει μια βόλτα μέχρι τη Λάρισα. Με το τρένο, βεβαίως, γιατί με αυτοκίνητο ούτε κατ' ιδέαν δεν θα επιχειρούσα κάτι τέτοιο. Αλλά και με το τρένο, για βόλτα είναι αρκετά δύσκολο, όχι γιατί δεν έχει ένα μεγάλο αριθμό τρένων που μπορούν να σε πάνε απ' τη μια πόλη στην άλλη (έχει περίπου 3 την ώρα, άλλα απ' ευθείας κι άλλα με ανταπόκριση) αλλά γιατί το κόστος είναι εξαιρετικά ψηλό. Σε κανονικές τιμές, ένα πήγαιν' έλα στοιχίζει 228 - 258€ (ανάλογα το είδος των μέσων που θα χρησιμοποιήσεις). Αλλά και με έκπτωση δεν είναι λίγα έστω κι αν περιορίζεται στα 58€ (που πρέπει να κλείσεις αρκετά νωρίς για να το πετύχεις). Εγώ βέβαια, όπως έχω ξαναγράψει, έχω την κάρτα απεριορίστων διαδρομών, άρα δεν έμπαινε, για μένα, θέμα κόστους. Όπως και νά 'ταν το πράγμα, δεν θά 'δινα μία. Αλλά η Μαρία άντε να πάρει και την έκπτωση του 25% στα 58 πάμε στα 45. Για μια μέρα είναι αρκετά ή τουλάχιστον έτσι έχουμε μάθει εδώ (συνήθως το ημερήσιο είναι 20€ για μέσα στη Βαυαρία αλλά μόνο με τοπικά τρένα). Είχαμε στο νου μας να πάμε στην Κολωνία κάποια στιγμή, αλλά να μείνουμε και κάποιες μέρες για να αξίζει τον κόπο.

Προφυλακτικά

Η αγορά προφυλακτικών στη Γερμανία δεν είναι δύσκολο πράγμα. Εκτός απ' τα καταστήματα που είναι αναμενόμενο, υπάρχουν συνήθως σε όλες τις (ανδρικές) δημόσιες τουαλέτες. Ένας αυτόματος πωλητής αναλαμβάνει να προμηθεύσει τον ενδιαφερόμενο με τα απαραίτητα. Κάτι αντίστοιχο νομίζω γίνεται και στην Ελλάδα, αλλά όχι σε τέτοια έκταση. Εκεί είναι σε τουαλέτες κάποιων καταστημάτων. Βέβαια, θα μπορούσε να πει κανείς πού να βρεθούν σε δημόσιες τουαλέτες αφού τις δημόσιες τουαλέτες τις έχουμε εξοβελίσει. Σωστό κι αυτό.

Περί Καπνίσματος και της Απαγόρευσής του

Με την απαγόρευση του καπνίσματος χύθηκαν τόνοι μελάνης, κυρίως για να υπερασπιστούν το δικαίωμα στο κάπνισμα. Κι εγώ αναφέρθηκα σ' αυτήν στις αρχές που ξεκίνησα αυτό το μπλογκ. Αλλά ξαναέγινε επίκαιρο μιας και στην Ελλάδα επανέρχεται το θέμα τακτικά. Μέσα σε 15 μέρες από την εφαρμογή(;)  του νόμου οι καταστηματάρχες της διασκέδασης είδαν, λέει, ότι μειώθηκε ο τζίρος τους, και διαπίστωσαν ότι αυτό οφείλεται στο μη κάπνισμα και θα αντισταθούν, ξαναβγάζοντας τα τασάκια στα τραπέζια και αψηφώντας τα πρόστιμα. Πνευματικοί άνθρωποι, όπως ο πρώην υπουργός μεγάλος Μικρούτσικος, οργανώνουν συναντήσεις αντίστασης και διαμαρτυρίας καπνίζοντας σε κλειστό χώρο και καλώντας και τους υπόλοιπους να κάνουν το ίδιο. Αλήθεια γιατί δεν έκανε την πρόσκληση αυτή κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας του στο μέγαρο; Εκεί δεν είναι περιορισμός και στέρηση η απαγόρευση του καπνίσματος;

Φρανκφούρτη

Το κόκκινο είναι το χρώμα που κυριαρχεί στα παλιά κτίρια της πόλης

Η Φρανκφούρτη (που μερικές φορές τη βρίσκουμε γραμμένη και Φραγκφούρτη, δεν ξέρω γιατί - αλλά ψάχνοντας τα δικά μου τα γραμμένα βλέπω πως κι εγώ το χρησιμοποιώ) είναι το κέντρο της οικονομικής ζωής της Γερμανίας. Το λένε τα κτίριά της, το λέει το σήμα του ευρώ στην πλατεία, το φωνάζουν τα μαγαζιά της. Εδώ είναι η έδρα της κεντρικής τράπεζάς της εδώ και η έδρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αυτής που ελέγχει το ευρώ. Το χρηματιστήριό της (με του Λονδίνου και της Νέας Υόρκης) είναι απ' τα χρηματιστήρια - βαρόμετρα της παγκόσμιας οικονομίας (ενώ χρηματιστήρια υπάρχουν και σε άλλες γερμανικές πόλεις).

Λουλούδια

Οι Γερμανοί γενικά αλλά ειδικότερα οι Βαυαροί, στο Μόναχο και από τις Άλπεις μέχρι το Έρλαγκεν και τη Νυρεμβέργη (που ξέρω σίγουρα) αγαπούν πολύ τα λουλούδια. Αυτό φαίνεται από διάφορα γεγονότα. Κατ’ αρχήν τα μαγαζιά πουλάνε λουλούδια για φύτεμα όλες τις εποχές του χρόνου. Το Όμπι (Obi) και το Πράκτικερ έχουν μεγάλο τμήμα κήπου με διαρκή παρακαταθήκη λουλουδιών (μια συνήθεια που βλέπουμε να έχει μεταφερθεί και στα καταστήματα του τελευταίου στην Ελλάδα). Αλλά εκτός απ’ αυτά υπάρχουν και πιο εξειδικευμένες αλυσίδες (όπως η Ντέχνερ – Dehner).

Αφιέρωμα

Το παρακάτω ποίημα το βρήκα καθώς περιδιάβαινα τις σελίδες του σάιτ του Κου Νίκου Σαραντάκου (που αποδείχτηκε πως έχουμε και άλλα κοινά - είναι από τη Μυτιλήνη). Δεν ξέρω ακριβώς πώς βρέθηκα εκεί. Μάλλον απ' τη βικιπαίδεια, στην οποία με παρέπεμψε σύνδεσμος σχετικός με τους μύθους που κυκλοφορούν για να τονίσουν την αίσθηση ανωτερότητας ημών των Ελλήνων. Από άσχετο θέμα με τη Γερμανία δηλαδή. Είναι γραμμένο από τον συνονόματο παππού του που έχει δημοσιεύσει κείμενα με το ψευδώνυμο Άχθος Αρούρης. Είναι επίκαιρο, μου άρεσε και είπα να το μοιραστώ μαζί σας. Λέει τόσα πολλά...