Μονοήμερη(!) Εκδρομή στην Κολωνία

Μονοήμερη εκδρομή στην Κολωνία (από το Μόναχο εννοείται) είναι σαν να λέει ο Τριπολιτσιώτης να κάνει μια βόλτα μέχρι τη Λάρισα. Με το τρένο, βεβαίως, γιατί με αυτοκίνητο ούτε κατ' ιδέαν δεν θα επιχειρούσα κάτι τέτοιο. Αλλά και με το τρένο, για βόλτα είναι αρκετά δύσκολο, όχι γιατί δεν έχει ένα μεγάλο αριθμό τρένων που μπορούν να σε πάνε απ' τη μια πόλη στην άλλη (έχει περίπου 3 την ώρα, άλλα απ' ευθείας κι άλλα με ανταπόκριση) αλλά γιατί το κόστος είναι εξαιρετικά ψηλό. Σε κανονικές τιμές, ένα πήγαιν' έλα στοιχίζει 228 - 258€ (ανάλογα το είδος των μέσων που θα χρησιμοποιήσεις). Αλλά και με έκπτωση δεν είναι λίγα έστω κι αν περιορίζεται στα 58€ (που πρέπει να κλείσεις αρκετά νωρίς για να το πετύχεις). Εγώ βέβαια, όπως έχω ξαναγράψει, έχω την κάρτα απεριορίστων διαδρομών, άρα δεν έμπαινε, για μένα, θέμα κόστους. Όπως και νά 'ταν το πράγμα, δεν θά 'δινα μία. Αλλά η Μαρία άντε να πάρει και την έκπτωση του 25% στα 58 πάμε στα 45. Για μια μέρα είναι αρκετά ή τουλάχιστον έτσι έχουμε μάθει εδώ (συνήθως το ημερήσιο είναι 20€ για μέσα στη Βαυαρία αλλά μόνο με τοπικά τρένα). Είχαμε στο νου μας να πάμε στην Κολωνία κάποια στιγμή, αλλά να μείνουμε και κάποιες μέρες για να αξίζει τον κόπο.

Πώς λοιπόν και πήραμε τέτοια απόφαση? Ο λόγος είναι λίγο πεζός: Η εταιρία των γερμανικών σιδηροδρόμων, η Ντόιτσε Μπαν (Deutsche Bahn) μου έστειλε τον περασμένο μήνα ένα δώρο. Ένα κουπόνι με το οποίο σε ένα ταξίδι (μετ' επιστροφής φυσικά) μπορούσε να με συνοδέψει ένα άτομο τσάμπα. Και η προθεσμία για να το χρησιμοποιήσω ήταν μέχρι τέλος Νοέμβρη. Θα ήταν μια καλή ιδέα να χρησιμοποιηθεί στο διάστημα των φθινοπωρινών διακοπών στις αρχές του μήνα, αλλά όταν το πήρα ήταν αργά: είχαμε ήδη προγραμματίσει πού θα πάμε, τι θα κάνουμε, είχαμε κλείσει ξενοδοχεία κλπ. Γυρίζοντας ήρθε η Ειρήνη, να πάρουμε και μια ανάσα, έμενε αυτό το Σαββατοκύριακο.
Καθώς ο προορισμός ήταν ελεύθερος προσπαθούσαμε να δούμε πού θα ήταν εφικτό να πάμε. Η αρχική ιδέα ήταν να μείνουμε ένα βράδυ εκεί που θα πηγαίναμε. Αλλά να είναι και κάπου που δεν έχουμε ξαναπάει. Οι σκέψεις μας πήγαν προς τη Λειψία αλά τελικά(;!) μας οδήγησαν στο Βίρτσμπουργκ (Würtzburg). Κι ενώ έχουμε κλείσει ξενοδοχείο, εμένα κάτι δεν μου κάθεται καλά. Ήταν κι ο καιρός που θα χάλαγε κι οι προβλέψεις ήταν για χιονιά και ίσως δεν θα μπορούσαμε να γυρίζουμε όπως το σκεφτόμασταν. Ακυρώνουμε το ξενοδοχείο, να μην είμαστε δεσμευμένοι στον τόπο και τον χρόνο κι αποφασίζουμε πως το πού θα πάμε και για πόσο θα το βγάλουμε τελευταία στιγμή, να δούμε αν έχουμε και διάθεση βρε αδερφέ.

Η Κολωνία ως σκέψη μπήκε κάπου εκεί, αφού ο καιρός δεν προβλεπόταν και πολύ καλός να έχει αρκετή διαδρομή με το τρένο κι ό,τι δούμε από το παράθυρο. Η ιδέα ήταν πολύ καλή, πραγματικά. Σηκωθήκαμε το πρωί την ίδια ώρα που σηκώνομαι εγώ καθημερινά, να μην αλλάζω και το ξυπνητήρι. Φύγαμε από το σπίτι κατά τις 6 και από το σταθμό του Μονάχου στις 7 παρά 10. Με μια μικρή καθυστέρηση λόγω έργων στη Φυρτ (Fürth) φτάσαμε στην Κολωνία στις 12. Κάναμε τη βόλτα μας μέχρι τις 5 περίπου, ήπιαμε έναν καφέ στο σταθμό (υπάρχει ειδικός χώρος για μας τους κατόχους τέτοιων καρτών) και στις 6 παρά 5 ξεκινάμε για την επιστροφή. Είδαμε μια ταινία στον υπολογιστή, ήπιαμε μια μπίρα στο μπαρ και φτάσαμε στο σπίτι γύρω στις 11 το βράδυ. Κουρασμένοι, αλλά κι ευχαριστημένοι.