Διάβασμα

Οι Γερμανοί διαβάζουν πολύ. Αυτό το διαπιστώνεις αφενός μεν από τα πολλά βιβλιοπωλεία που βρίσκεις στο δρόμο σου αλλά και αν δεις στο μετρό (ακόμα και όρθιοι) ή στα καφέ, ακόμα και στο γυμναστήριο: είναι πολλοί αυτοί που είναι με ένα βιβλίο στο χέρι. Μη με ρωτήσει κανείς τι βιβλίο γιατί προφανώς και δεν ξέρω. Ούτε στα βιβλιοπωλεία ξέρω τι πουλιέται (τα γερμανικά μου δεν με βοηθούν). Αλλά μου έκανε εντύπωση ότι είναι τόσοι πολλοί που κρατάνε βιβλίο! Καινούριο ή παλιό με κιτρινισμένες σελίδες, δεν έχει σημασία. Αλλά και η εφημερίδα καλή είναι. Και αν δεν έχω δικιά μου μπορεί να έχει ρίξει κανείς στα σκουπίδια. Δεν ρίχνω μια ματιά! Και βλέπεις διάφορους που ψάχνουν στα σκουπίδια ακριβώς γι’ αυτό. Για μια εφημερίδα – αλλά να είναι και της αρεσκείας τους! Αν δεν τους κάνει, την ξαναρίχνουν!!!
Οι κυρίες, συνήθως, αν δεν διαβάζουν πλέκουν. Πολλές φορές στην Ελλάδα είχα δει το Lidl να φέρνει υλικά για πλέξιμο και είχα την απορία πώς επέλεγε στο συγκεκριμένο προϊόν που δεν είναι απ’ αυτά που έχουν μεγάλη κατανάλωση (κατά την άποψή μου). Εδώ κατάλαβα το γιατί. Οι γερμανίδες πλέκουνε. Και πολλά μαγαζιά είτε έχουν μόνιμα στην γκάμα τους είδη πλεξίματος είτε (όπως το Lidl που λέγαμε) φέρνουν σε τακτά χρονικά διαστήματα. Πλέκουν εσάρπες, πουλόβερ, γάντια. Έτσι κι αλλιώς το κρύο είναι πολύ και διαρκείας, οπότε ό,τι πλέξει κανείς καλό είναι.

Άστεγοι – Ζητιάνοι

Άστεγους δεν έχω συναντήσει. Δεν ξέρω τι γίνεται και αν υπάρχουν αλλά δεν φαίνονται. Όμως στο Παρίσι, ας πούμε, φαίνονταν πως υπήρχαν. Εδώ όχι. Μπορεί να είναι και κρυμμένοι. Δεν ξέρω. Ο άλλος που απλώνει το σλίπινγκ και κοιμάται στη μέση του δρόμου και έχει και το σκύλο του μαζί, δεν μου πολυμοιάζει με άστεγο.

Ζητιάνους πάντως, με διάφορους τρόπους, βρίσκεις αρκετούς. Συνήθως με «προσφορά» μελωδίας. Παίζουν ένα όργανο και έχουν απλωμένο το πιατάκι μπροστά τους. Αλλά και σε εκκλησίες απ’ έξω ή άλλα «κατάλληλα» μέρη. Βέβαια, όσο πλησιάζουν τα Χριστούγεννα τα προσχήματα αφήνονται κατά μέρος. Και εμφανίζονται π.χ. στο μετρό άνθρωποι που ζητούν την ελεημοσύνη μας. Αλλά και τις άλλες εποχές δεν λείπουν. Παντού θα βρεθεί ένα απλωμένο χέρι (μπορεί και καμουφλαρισμένο).

Ωράριο Καταστημάτων

Οι ώρες που μπορούν να είναι ανοιχτά τα καταστήματα διαφέρουν από κρατίδιο σε κρατίδιο. Σε άλλα είναι όλο το εικοσιτετράωρο ενώ σε άλλα (όπως π.χ. στη Βαυαρία) απ’ τις 6 το πρωί μέχρι τις 8 το βράδυ. Στο Μάνχαϊμ μέχρι τις 10 το βράδυ (ειδικά τα Σάββατα).
Επίσης διαφέρει και το πόσες και ποιες Κυριακές μπορούν να είναι ανοιχτά. Αλλού προβλέπονται 2 – 3 Κυριακές το χρόνο αλλού 10 και περισσότερες. Και μιας και η περίοδος πριν τα Χριστούγεννα είναι ιδιαίτερη με τις Χριστουγεννιάτικες αγορές που στήνονται σε κάθε πλατεία (που λέει ο λόγος) υπάρχει ειδική πρόβλεψη και συνήθως οι Κυριακές που θα είναι ανοιχτά τα μαγαζιά δεν είναι οι Κυριακές του Advent. Και ξεσηκώθηκε θύελλα διαμαρτυρίας που το Βερολίνο με πρόσφατη απόφασή του επέτρεψε να χρησιμοποιηθούν και αυτές οι Κυριακές.

Τιμή Βενζίνης

Στα πλαίσια της συζήτησης για το κόστος ζωής εδώ και με την ευκαιρία της αύξησης της τιμής της βενζίνης στην Ελλάδα να αναφέρω εδώ πως η τιμή της αμόλυβδης βενζίνης 90 ή 95 (που την λένε σούπερ και έχει ίδια τιμή με την απλή των 90) οκτανίων στη Στουτγάρδη και στο Μάνχαϊμ, όπως την είδα χθες (18/02/2010) ήταν από 1,28 μέχρι 1,38 €. Κάπου τόσο (2 - 3 σεντσ παραπάνω μικρή διαφορά) μου τη δείχνει το ψαχτήρι (δίνεις είδος καυσίμου και ταχυδρομικό κώδικα: είναι 5ψήφιος αριθμός. Δοκιμάστε στην τύχη) και στο Μόναχο. Να αναφέρω επίσης εδώ ότι, η σούπερ πλους (98 οκτάνια - όχι 100 δεν έχω δει) έχει - μόνο - 5 με 6 σεντς παραπάνω (έναντι 15 - 25 στην Ελλάδα).
Ξέρω, επίσης, ότι χαμηλότερη τιμή βενζίνας έχει στην Αυστρία και στο Λουξεμβούργο. Εκεί υπάρχει σημαντική διαφορά, οπότε από τις κοντινές πόλεις της Γερμανίας περνάνε τα "σύνορα" μόνο για ένα φουλάρισμα. Ειδικά τα φορτηγά. Ακριβώς μπαίνοντας (ή βγαίνοντας, όπως το δεις) στο Λουξεμβούργο υπάρχει ένα πρατήριο με καμιά 25αριά αντλίες, τουλάχιστον, που δουλεύουν όλες και δουλεύουν μ' αυτόν τον τρόπο (οι πινακίδες τους είναι αψευδείς μάρτυρες!).

Αμόκ σε Σχολείο

Χθες έγραφα για το Λούντβιγκσχάφεν με την ευκαιρία των κεντρικών σταθμών. Σήμερα, το Λούντβιγκσχάφεν ήρθε στην επικαιρότητα για ένα διαφορετικό λόγο. Ένας νεαρός μπήκε σε ένα σχολείο και σκότωσε έναν καθηγητή. Την είδηση μετέδωσαν και τα ελληνικά μέσα και μπορείτε να δείτε πώς παρουσιάζεται από τους ιντερνετικούς τόπους δυο Γερμανικών εφημερίδων μεγάλης κυκλοφορίες την Südeutschezeitung και την Die Welt. Στην τελευταία έχει αναφορά και σε παλιότερα παρόμοια περιστατικά, κάτι αντίστοιχο με αυτό που έγινε στη σχολή του ΟΑΕΔ στην Αθήνα.
Το σχολείο είναι ένα μεγάλο συγκρότημα 3000 μαθητών, επαγγελματική σχολή για την ακρίβεια. Ο 23χρονος νεαρός μπήκε με όπλο θέλοντας, λέει, να εκδικηθεί τον καθηγητή για τους μικρούς βαθμούς που του είχε βάλει. Έτσι η αστυνομία προσπαθεί να διαφοροποιήσει το θέμα από παρόμοια επεισόδια του παρελθόντος. Γιατί τότε, λέει, είχαν καταληφθεί από αμόκ ενώ τώρα πρόκειται για μια "απλή" υπόθεση δολοφονίας.
Εδώ το σχολείο είναι ένας χώρος που αφήνονται τα παιδιά και υποτίθεται ότι κάνει όλη τη δουλειά και δεν χρειάζεται να ασχοληθεί ο γονιός ξανά. Το σχολείο, προσπαθεί να ετοιμάσει τους μαθητές τους για να παίξουν το ρόλο τους στη Γερμανική κοινωνία: να δουλεύουν και να μην αντιδρούν στα όσα συμβαίνουν αφού για όλα φροντίζει το κράτος και ο εκπρόσωπός του η αστυνομία. Την αστυνομία την έχουν σε πρώτη ζήτηση. Ό,τι και να γίνει θα είναι αυτή που θα λύσει το πρόβλημα. Ακόμα και για το σημερινό, οι φωτογραφίες στις εφημερίδες δείχνουν την εκ των υστέρων κινητοποίηση της αστυνομίας. Πώς τρέξανε. Το θέμα, όμως, δεν είναι να τρέξει κάποιος μετά. Είναι πώς δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο.
Δυστυχώς, δεν λύνονται όλα τα προβλήματα με ή από την αστυνομία. Υπάρχουν και πράγματα που πρέπει να λυθούν με άλλο τρόπο. Αλλά, αυτό, το όλο σύστημα προσπαθεί να το περιορίσει. Όταν όμως ένα πρόβλημα δεν το αντιμετωπίζεις και περιμένεις να αντιμετωπιστεί από κάποιον εξωτερικό παράγοντα αυτό μεγαλώνει. Και η καταπίεση που αισθάνεσαι αυξάνει. Και αυξάνει μέχρι που κάποια στιγμή θα κάνει μπαμ και θα εκραγεί. Ο τρόπος που θα εκδηλωθεί η έκρηξη, δεν είναι προδιαγεγραμμένος σε κανενός είδους έκρηξη. Μια μορφή είναι τα περιστατικά αυτά τα οποία αυξάνονται και απλώνονται.

Τα Πλούτη τους = Η Φτώχεια μας

Ένα ενδιαφέρον άρθρο που δημοσιεύτηκε σήμερα στην εκπαιδευτική πύλη "Αλφαβήτα" από το συνάδελφο Γιάννη Κυριακάκη. Μιλάει για το φλέγον θέμα της εποχής μας. Λιτότητα λόγω υπερχρέωσης. Αλλά όχι για όλους. Πού πήγαν τα λεφτά?
Θα μου πείτε τι σχέση έχει αυτό με τη Γερμανία. Σωστά. Αλλά, στη Γερμανία βρίσκομαι προσωρινά. Και τα μέτρα τσούζουν.

Συρμοί Άλλων Χωρών

Στους σταθμούς του τρένου σπάνια εμφανίζονται συρμοί από άλλες χώρες. Αυτοί που είναι από Γαλλία (όπως το παραπάνω) ξεχωρίζουν, συνήθως, λόγω διαφορετικών χρωμάτων και κοψιάς. Έχω δει και συρμούς από Ιταλία, Ουγγαρία ενώ όσοι είναι από Ελβετία (όπως ο παρακάτω) ή Αυστρία δεν ξεχωρίζουν ιδιαίτερα και είναι συνήθως πολύ ίδιοι με τους ντόπιους, αφού είναι η Deutsche Bahn που τους έχει. Και συνήθως συρμοί εμφανίζονται σε πόλεις που είναι γειτονικές με τις χώρες αυτές μια και από κει ξεκινούν και εκεί καταλήγουν οι επαφές. Π.χ. το Μόναχο έχει αυτούς που έχει γιατί είναι στα σύνορα με την Αυστρία. Από την Πράγα φθάνουν μέχρι Νυρεμβέργη. Από Βρυξέλες μέχρι Κολωνία και πάει λέγοντας.