Διάβασμα

Οι Γερμανοί διαβάζουν πολύ. Αυτό το διαπιστώνεις αφενός μεν από τα πολλά βιβλιοπωλεία που βρίσκεις στο δρόμο σου αλλά και αν δεις στο μετρό (ακόμα και όρθιοι) ή στα καφέ, ακόμα και στο γυμναστήριο: είναι πολλοί αυτοί που είναι με ένα βιβλίο στο χέρι. Μη με ρωτήσει κανείς τι βιβλίο γιατί προφανώς και δεν ξέρω. Ούτε στα βιβλιοπωλεία ξέρω τι πουλιέται (τα γερμανικά μου δεν με βοηθούν). Αλλά μου έκανε εντύπωση ότι είναι τόσοι πολλοί που κρατάνε βιβλίο! Καινούριο ή παλιό με κιτρινισμένες σελίδες, δεν έχει σημασία. Αλλά και η εφημερίδα καλή είναι. Και αν δεν έχω δικιά μου μπορεί να έχει ρίξει κανείς στα σκουπίδια. Δεν ρίχνω μια ματιά! Και βλέπεις διάφορους που ψάχνουν στα σκουπίδια ακριβώς γι’ αυτό. Για μια εφημερίδα – αλλά να είναι και της αρεσκείας τους! Αν δεν τους κάνει, την ξαναρίχνουν!!!
Οι κυρίες, συνήθως, αν δεν διαβάζουν πλέκουν. Πολλές φορές στην Ελλάδα είχα δει το Lidl να φέρνει υλικά για πλέξιμο και είχα την απορία πώς επέλεγε στο συγκεκριμένο προϊόν που δεν είναι απ’ αυτά που έχουν μεγάλη κατανάλωση (κατά την άποψή μου). Εδώ κατάλαβα το γιατί. Οι γερμανίδες πλέκουνε. Και πολλά μαγαζιά είτε έχουν μόνιμα στην γκάμα τους είδη πλεξίματος είτε (όπως το Lidl που λέγαμε) φέρνουν σε τακτά χρονικά διαστήματα. Πλέκουν εσάρπες, πουλόβερ, γάντια. Έτσι κι αλλιώς το κρύο είναι πολύ και διαρκείας, οπότε ό,τι πλέξει κανείς καλό είναι.