Ολυμπιακοί Αγώνες 2018

Δεν τους πήραμε, δεν τους πήραμε.
Όπως είναι γνωστό στους τακτικούς επισκέπτες του μπλογκ το Μόναχο ήταν ένας απ' τους 3 διεκδικητές για τους χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες του 2018. Φιλοδοξία του να είναι η πρώτη πόλη που θα έχει διοργανώσει τόσο θερινούς (το 1972) όσο και χειμερινούς αγώνες. Η μεγάλη μέρα της απόφασης ήταν χτες. Από καιρό υπήρχαν μετρητές αντίστροφης μέτρησης για την ώρα της ανακοίνωσης. Επίσης είχαν ετοιμαστεί και οι σχετικές φιέστες, πλην όμως οι "αρμόδιοι" στο μακρινό Ντούρμπαν της Νότιας Αφρικής αποφάσισαν πως οι αγώνες πρέπει να πάνε στην Κορέα.

Το ερώτημά μου είναι: Όπως και στους Ολυμπιακούς της Αθήνας, για τη διοργάνωση είχαν προγραμματιστεί διάφορα μεγάλα έργα (όπως η αναμόρφωση των γραμμών του προαστιακού για την οποία θα τα πούμε μάλλον αύριο). Τώρα; Ποια θα πραγματοποιηθούν και ποια θα μπουν στο χρονοντούλαπο;

Ταξικά Ταξίδια

Τα ταξίδια ήταν πάντα ταξικά για τους ταξιδεύοντες. Οι πρώτοι διδάξαντες, τα καράβια. Τα αρχαία χρόνια ας πούμε, όποιος είχε φράγκα καθόταν στην καρέκλα και ρέμβαζε το ταξίδι με το πλοίο, ενώ όποιος δεν είχε τράβαγε κουπί ή έκανε άλλες δουλειές έχοντας για ανταπόδοση τη δυνατότητα να ταξιδέψει (έστω και με κινδύνους να μην τον αφήσουν όταν έφθαναν στον προορισμό και να συνέχιζαν να τον κρατάνε για να τραβάει κουπί – αλλά σ’ αυτό ούτε και ο «επιβάτης α’ θέσης» ήταν εξασφαλισμένος)!

Ελληνολατινικά

Πάει αρκετός καιρός που σκέφτομαι να γράψω για το θέμα αυτό. Έχω βάλει τον τίτλο, αλλά λείπει το κείμενο που δεν έχει να κάνει με τη Γερμανία, αλλά με τον τρόπο που γράφονται τα κείμενα που αναφέρουν κάτι από το εξωτερικό, όνομα τόπου, όνομα προσώπου κλπ. Είναι συνηθισμένο φαινόμενο πια και όσο πάει η μόδα εξαπλώνεται όλο και πιο πολύ το να γράφονται όλα αυτά τα ονόματα με λατινικά στοιχεία. Κι ενώ διαβάζεις ένα κείμενο στα Ελληνικά, ξαφνικά πετάγονται κάποια "άλλα" στοιχεία. Είναι ενοχλητικό για μένα, και ακόμα πιο ενοχλητικό είναι όταν αυτά δεν είναι στο αλφάβητο προέλευσης (δηλ. Αγγλικά ή Γαλλικά ή Γερμανικά κλπ) αλλά μεταγραμμένα στα Αγγλικά. Και μου δημιουργείται η απορία: αφού δεν πρόκειται για το πρωτότυπο και ήδη έχει γίνει μεταγραφή γιατί να γίνεται στα Αγγλικά και όχι στα Ελληνικά; Που ακόμα και στο πρωτότυπο να χρησιμοποιούταν το λατινικό αλφάβητο γιατί να μην εμφανιστεί η λέξη με μεταγραφή στα Ελληνικά;

Φικτουάλιενμαρκτ

Η Φικτουάλιενμαρκτ (Viktualienmarkt) είναι για το Μόναχο κάτι αντίστοιχο σαν να λέμε με τη Βαρβάκειο της Αθήνας ή τη Μοδιάνο της Θεσσαλονίκης. Είναι μια αγορά στο κέντρο της πόλης (παραδίπλα απ' την Μαρίενπλατς, βρίσκεται στη θέση αυτή περίπου διακόσια χρόνια τώρα) με διάφορα είδη, κυρίως τρόφιμα,  που προσφέρονται από μόνιμους πάγκους που έχουν γίνει κάτι σαν μαγαζάκια και με δυνατότητα για επιτόπου κατανάλωση φαγητού ή μπίρας! Είναι μια ιδιαίτερη εμπειρία το να βρεθείς εκεί, κι είναι απ' τα μέρη που όταν τα γνωρίσεις θέλεις να ξαναπάς. Κάποιοι έχουν το στέκι τους εκεί. Βέβαια, χρειάζεται να βοηθάει κι ο καιρός μιας και είναι τελείως ανοιχτή από πάνω.

Δώρα στους Μισθούς

Πολλές φορές ακούγεται ότι τα δώρα στους μισθούς στην Ελλάδα είναι ελληνική εφεύρεση και πως σε άλλες χώρες δεν δίνονται δώρα. Γι' αυτό και γίνονται οι πιέσεις για περικοπή τους: αφού δεν δίνουν σε άλλα μέρη, να μοιάσουμε κι εμείς. Άλλος ένα μύθος. Αφορμή πήρα από μια είδηση που διάβασα τις προηγούμενες μέρες στην πύλη "ιν": στην Πορτογαλία, λέει, θα κληθούν οι εργαζόμενοι (όλοι, όχι μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι) να πληρώσουν έκτακτη εισφορά μισό δώρο Χριστουγέννων (έκτακτη εισφορά, τονίζεται, σημαίνει πως θα γίνει μόνο φέτος, και δεν περικόπτεται μόνιμα από δω και στο μέλλον - αν θα γίνει έτσι ή όχι δεν ξέρω, θα δείξει το μέλλον).

Τραπεζιτικά

Κι άλλες φορές έχω ασχοληθεί με το να παρουσιάσω ενδιαφέροντα (κατά τη γνώμη μου) μπλογκ. Τελευταία λοιπόν, άρχισα να παρακολουθώ τις εξομολογήσεις ενός τραπεζίτη. Ένα στέλεχος από την Ιρλανδία ενός μεγάλου τραπεζικού οργανισμού, βλέποντας τα παιχνίδια του συστήματος σε βάρος της χώρας του αρχικά αλλά και των υπολοίπων χωρών αργότερα (το ότι ο κλήρος έπεσε στην Ελλάδα, δεν σημαίνει πως δεν δοκιμάστηκαν οι αντοχές διαφόρων χωρών - μικρών αλλά και μεγάλων) τα παρατάει από τη θέση που είναι και όχι μόνο αυτό, αλλά αποφασίζει να πει και όσα ξέρει. Κι αν το να τα παρατήσει κάποιος δεν είναι τόσο απίθανο, το να ανοίξει το στόμα του, είναι δύσκολο αφού συνήθως υπάρχουν ρήτρες που λειτουργούν αποτρεπτικά.

Πινακίδες Αυτοκινήτων

Στο παραπάνω αυτοκίνητο το ενδιαφέρον δεν μου το κίνησε η πινακίδα του, αλλά τα χριστιανικά του σύμβολα: το ψάρι δεξιά (και στην Ελλάδα κυκλοφορεί αλλά γράφει μέσα ΙΧΘΥΣ), το D της Γερμανίας  αριστερά είναι τροποποιημένο να παραπέμπει στα θεία, στο πίσω τζάμι γραμμένο ένα σχετικό σλόγκαν και κάτω απ' την πινακίδα κάτι σαν σάιτ (ουδεμία σχέση).

Τις πρώτες γερμανικές πινακίδες που είδα στη ζωή μου ήταν σε αυτοκίνητο που είχε έρθει στο χωριό στις αρχές της 10ετίας του 70. Το είχε φέρει κάποιος που είχε πάρε - δώσε με το Κογκό και έφερε αυτοκίνητο απ' έξω. Οι πινακίδες αυτές που ήταν οβάλ σχήματος, σήμερα δεν χρησιμοποιούνται πια (αν και νομίζω πως ήταν ειδικά για αυτοκίνητα που κυκλοφορούσαν στο εξωτερικό!), όπως δεν χρησιμοποιούνται και αυτές που υπήρχαν τότε στην Ελλάδα κι ήταν με σκέτους αριθμούς. Οι σημερινές πινακίδες είναι προσαρμοσμένες στα ευρωπαϊκά δεδομένα, υπάρχουν και κάποιες πιο παλιές που κυκλοφορούν ακόμα και δεν έχουν τη γαλάζια λωρίδα στην άκρη, αλλά είναι ελάχιστες (σ' αντίθεση με την Ελλάδα που είναι πάμπολλες).