Τριρ

Τελευταία από τις Γερμανικές πόλεις που έχω να παρουσιάσω, η Τριρ (Trier - δεν ξέρω γιατί η Βικιπαίδεια τη γράφει με ήτα). Μια πόλη στους δρόμους του κρασιού της Γερμανίας, χτισμένη στις όχθες του Μοζέλα, παραπόταμου του Ρήνου. Την λέω τελευταία όχι από άποψη σημαντικότητας ούτε γιατί την επισκέφτηκα τελευταία. Εκεί πήγα στα τέλη του Μάη, (σε συνδυασμό με το Λουξεμβούργο). Αλλά δεν υπάρχει άλλη για παρουσίαση (εκτός κι αν γράψω κάποτε για τη Νυρεμβέργη. Που την έχω επισκεφτεί τόσες φορές, έχω βγάλει φωτογραφίες από κει σε τόσες διαφορετικές εποχές, αλλά παρόλ' αυτά δεν έγραψα σχεδόν ποτέ γι' αυτήν. Μια αναφορά μόνο κι αυτή από σπόντα. Και τότε ανακάλυψα την έλλειψη).

Γαλλικό φαγητό

Γαλλικό φαγητό. Μάλιστα. Ποιο φαγητό μπορεί να χαρακτηριστεί γαλλικό; Τι ακριβώς σηματοδοτεί ένα φαγητό ώστε να χαρακτηριστεί γαλλικό; Ας το ξεκινήσουμε λίγο διαφορετικά. Ποιο είναι το ελληνικό φαγητό. Η απάντηση είναι διαφορετική ανάλογα τον ποιον ρωτάμε κάθε φορά. Ας πούμε, πού άνετα εγώ θα έλεγα τα ντολμαδάκια (κανονικά ή γιαλαντζί) που όμως άλλος θα το χαρακτήριζε τούρκικο και δεν θα ήταν το μοναδικό φαγητό που θα μαλώναμε με τους γείτονες σε ποιον ανήκει. Αν όμως ρωτήσουμε έναν τουρίστα φαντάζομαι πως θα πάρουμε δυο απαντήσεις: Μουσακά και σουβλάκι. Κι όταν λέμε σουβλάκι εννοούμε αυτό που έχει πέντε κομμάτια κρέας πάνω του, αυτό π.χ. που πουλάει η «Λειβαδιά» στην Αθήνα στη γωνία Κάνιγγος και Γλάδστονος, αυτό που λέγανε σουβλάκι παλιά πριν επικρατήσει η τουρκομερίτικη πίτα (το ντονέρ κεμπάπ είναι ένα φαΐ που το βρήκα σε κάθε πόλη της Ευρώπης που πήγα, είτε το περίμενα είτε όχι και το πιο εκπληκτικό το είδα και μέσ' τη μέση του δρόμου, μέσ' την ερημιά) που έκανε όλα τα τυλιχτά της Αθήνας σουβλάκια και που κάνει τους Σαλονικείς να βγαίνουν δικαιωμένη στη διαμάχη τους.

Λίνταου, συνέχεια

Για το Λίνταου μιλάγαμε στην προηγούμενη δημοσίευση. Οπότε και για σύνδεση με τα προηγούμενα, άποψη του λιμανιού από το καραβάκι μέσα. Και ο καινούριος ο φάρος, και ο παλιός και το λιοντάρι κι ένα βαρκάκι να βγαίνει.

Λίνταου

Το Λίνταου (Lindau) είναι μια επαρχιακή πόλη, μικρή για τα δεδομένα της Γερμανίας αλλά στο συνηθισμένο μέγεθος για τα ελληνικά δεδομένα: έχει γύρω στις 25 - 30 χιλιάδες κατοίκους. Βρίσκεται στα 400 μέτρα υψόμετρο στις όχθες της λίμνης της Κωνστάντιας, την οποία η Γερμανία μοιράζεται με την Αυστρία και την Ελβετία. Εκεί αποφασίσαμε να κάνουμε την τελευταία μας εκδρομή από το Μόναχο, αν και είχαμε βρεθεί εκεί πριν δυο χρόνια, τέτοιες μέρες! Μόνο που τότε, αφενός γιατί πήγαμε αργά τ' απόγεμα (δεν το 'χαμε προγραμματίσει, μας προέκυψε καθοδόν) αφετέρου γιατί φάγαμε και κάμποση ώρα να ψάχνουμε για ξενοδοχείο (και σιγά που βρήκαμε) και μετά για το πού να βρούμε χώρο να παρκάρουμε το αυτοκίνητο, λίγα πράγματα είδαμε. Αυτό που σίγουρα διαπιστώσαμε ήταν πως ήταν ένα μέρος με πολύ τουρισμό κι αυτό γιατί θύμιζε νησί. Δηλαδή είναι νησί, αλλά και όλο το στυλ θύμιζε καλοκαιρινή νύχτα σε ελληνικό νησί.

Ασφάλεια στη Γαλλία

Υπάρχει ασφάλεια όταν κυκλοφορείς στη Γαλλία κι ειδικά στην περιοχή του Παρισιού; Δεν ξέρω τι να απαντήσω. Πέρα απ' τις πολλές προειδοποιήσεις για τους πορτοφολάδες στα περισσότερα απ' τα πολυσύχναστα μέρη έπεφτα συνέχεια και πάνω σε περιπολίες στρατιωτών με το δάχτυλο στη σκανδάλη. Αυτό τώρα είναι καθησυχαστικό; Για μένα όχι. Γιατί ας πούμε πως στο πάρκο των Βερσαλλιών (απ' όπου η πάνω φωτογραφία) γίνεται κάτι. Μπαίνει κάποιος τρομοκράτης. Ή ακόμα χειρότερα υποθέτουν πως κάποιος είναι τρομοκράτης. Έτσι όπως τους είδα, θ' άρχιζαν να πυροβολούν. Αλλά είναι σίγουρο πως οι σφαίρες δεν θα έπαιρναν και κάποιον άσχετο;

Παλίρροια

Για το θέμα της παλίρροιας έχω διαβάσει πολλά και διάφορα. Είτε επιστημονικά είτε από τα μυθιστορήματα της Αγκάθα Κρίστι που αρκετές φορές την αναφέρει. Το θέμα το δίδαξα κιόλας, στα πλαίσια του μαθήματος της Αστρονομίας για τα φαινόμενα που προκαλεί η βαρυτική επίδραση της σελήνης στη γη. Όμως το έλεγα χωρίς να το έχω πλήρως συνειδητοποιήσει. Γιατί μπορεί τα «τρελά» νερά της Χαλκίδας να δίνουν μια αίσθηση του φαινομένου, αλλά άλλο αυτό κι άλλο να βλέπεις τη στεριά να χάνεται από μπροστά σου. Κι αυτό το είδα στο Σεν Μαλό που είχαμε πάει τον περασμένο μήνα (κι η Αγγλία της Κρίστι είναι ακριβώς απέναντι, μόνο η Μάγχη μας χώριζε). Στην πάνω φωτογραφία είναι ένα καστράκι μπροστά από την τειχισμένη πόλη. Είναι βραδάκι κι ο γλάρος κάθεται στο τείχος της πόλης.

Προτάσεις

Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο φόρουμ του Ισοκράτη (συμμετέχουν μόνο εγγεγραμμένα μέλη). Το αναδημοσιεύω κι εδώ σαν ένα σύνδεσμο ανάμεσα στα δυο κομμάτια που με απασχόλησαν και έχουν σχέση με αυτό που ασχολήθηκα τα τελευταία τρία χρόνια: την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικά και ειδικά στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (όπως είναι ο επίσημος τίτλος). Το κείμενο είναι ο αποχαιρετισμός μου προς του συναδέλφους και μη που συμμετείχαν όλο αυτόν το καιρό στα φόρουμ μαζί με μένα.