Λίνταου

Το Λίνταου (Lindau) είναι μια επαρχιακή πόλη, μικρή για τα δεδομένα της Γερμανίας αλλά στο συνηθισμένο μέγεθος για τα ελληνικά δεδομένα: έχει γύρω στις 25 - 30 χιλιάδες κατοίκους. Βρίσκεται στα 400 μέτρα υψόμετρο στις όχθες της λίμνης της Κωνστάντιας, την οποία η Γερμανία μοιράζεται με την Αυστρία και την Ελβετία. Εκεί αποφασίσαμε να κάνουμε την τελευταία μας εκδρομή από το Μόναχο, αν και είχαμε βρεθεί εκεί πριν δυο χρόνια, τέτοιες μέρες! Μόνο που τότε, αφενός γιατί πήγαμε αργά τ' απόγεμα (δεν το 'χαμε προγραμματίσει, μας προέκυψε καθοδόν) αφετέρου γιατί φάγαμε και κάμποση ώρα να ψάχνουμε για ξενοδοχείο (και σιγά που βρήκαμε) και μετά για το πού να βρούμε χώρο να παρκάρουμε το αυτοκίνητο, λίγα πράγματα είδαμε. Αυτό που σίγουρα διαπιστώσαμε ήταν πως ήταν ένα μέρος με πολύ τουρισμό κι αυτό γιατί θύμιζε νησί. Δηλαδή είναι νησί, αλλά και όλο το στυλ θύμιζε καλοκαιρινή νύχτα σε ελληνικό νησί.

Αυτή τη φορά πήγαμε με τρένο. Μεγάλη η απόσταση (κάπου 200 χλμ), αλλά όχι και ιδιαίτερα πολλή ώρα (λίγο πάνω από δυόμισι). Απευθείας πάνε τρένα της ιδιωτικής εταιρίας ALEX και με μια μετεπιβίβαση αλλά μιας και είναι χωρίς πολλές πολλές στάσεις φτάνεις καλά.

Ο σταθμός του τρένου και το κτίριο της ΔΟΥ (το γερμανικό αντίστοιχο δηλαδή) της πόλης.

Είπαμε πως η πόλη αποτελείται από τη στεριά και το νησί (κάπως όπως η Μονεμβασιά, αν και όχι με την ίδια γραφικότητα!) οπότε έχει και λιμάνι. Οι πόλεις που βρίσκονται πάνω σε ποτάμια έχουν αποβάθρες αλλά δεν χρειάζονται λιμάνι. Αντίθετα εδώ χρειάζονται κανονικό λιμάνι. Με το λιμενοβραχίονά του όπου υπάρχουν δέστρες και για να μην πέσει κανένας υπάρχουν κάγκελα ανοξείδωτα (έτσι κι αλλιώς η λίμνη δεν είναι θάλασσα, άρα η διάβρωση δεν είναι ίδια). Δέστρες και για τα καράβια στο λιμάνι, αποβάθρες δηλαδή, πλωτές κι εδώ αφού, όπως στα ποτάμια, το ύψος του νερού δεν είναι σταθερό αλλά και τα καραβάκια δεν έχουν και μεγάλο ύψος,

Κι αφού υπάρχει λιμάνι, υπάρχει και φάρος. Εντυπωσιακός και το σήμα της πόλης. Απ' την άλλη μεριά ένα βαυαρέζικο λιοντάρι φυλάει την είσοδο.

Στο λιμάνι στημένα διάφορα μαγαζάκια (που σου κάνουν το πορτρέτο, που γράφουν το όνομά σου σε κόκκο ρυζιού, διάφορες αυτοσχέδιες καλλιτεχνικές κατασκευές όπως σε ένα οποιοδήποτε νησί) και το κτίριο του παλιού φάρου, εντυπωσιακό και αυτό.

Ένα μέρος του λιμανιού διατίθεται για μικρότερα σκάφη (κι υπάρχου ποοολλά) αλλά και κάτι σαν πισίνα δίπλα. Χωρίς τοιχώματα και αντλίες για αλλαγή νερού, απλά ένα χώρισμα. Βέβαια, αυτό δεν είναι ο μόνος τρόπος για να κάνεις μπάνιο στη λίμνη.

Κάναμε κι εμείς την καθιερωμένη βόλτα στη λίμνη. Όχι μ' αυτό το πλοίο, αυτό το είδαμε απ' το καράβι. Είναι με ρόδα στο πλάι, όπως τα παλιά ποταμόπλοια που βλέπουμε σε αμερικάνικες ταινίες, αν και λίγο καλυμμένη.

Απόψεις του νησιού.

Μια από τις πλαζ που είδαμε, στα σύνορα της Βαυαρίας με την Βάδη - Βυρτεμβέργη. Ενώ στην άλλη φωτογραφία μια αυστριακή πόλη εκεί κοντά. Η κρουαζιέρα υποτίθεται πως θα μας έδειχνε τις τρεις χώρες (αφού το Λίνταου είναι στο τριεθνές Γερμανίας - Αυστρίας - Ελβετίας). Σταμάτησε σε αρκετές θέσεις για μπάνιο στη Γερμανία, προχώρησε απέναντι, προς Ελβετία δεν πήγε ουσιαστικά, από μακριά ό,τι είδαμε, πήγε προς Αυστρία, λέμε θα κάνει μια στάση και κει αλλά τζίφος. Ότι προλάβαμε και είδαμε από μακρυά.

Μετά την επιστροφή κάναμε και μια βόλτα στο νησί, απ' την άλλη πλευρά ουσιαστικά από κει που είχαμε πάει την προηγούμενη φορά, να έχουμε πλήρη κάλυψη. Αλλά γι' αυτήν σε επόμενη δημοσίευση.