Σπίτι: Τα Kλειδιά

 

Όχι. Αυτό δεν είναι Μόναχο. Δεν είναι καν Γερμανία. Είναι πάνω στα σύνορα, από την άλλη μεριά. Είναι το Ζάλτσμπουργκ (εμείς το λέμε Σάλτσμπουργκ) της Αυστρίας. Αλλά μ' αρέσει.

Και μια που τ’ αναφέραμε τα κλειδιά. Μπορεί να λέμε «τα κλειδιά του σπιτιού» αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει μόνο ένα κλειδί. Ανοίγει την κεντρική είσοδο αλλά και κάθε άλλη κοινόχρηστη πόρτα της πολυκατοικίας καθώς επίσης και την εξώπορτα του σπιτιού. Και ενώ ανοίγει όλες αυτές τις πόρτες (προφανώς) δεν ανοίγει την πόρτα του διπλανού διαμερίσματος! Πώς τα φτιάχνουνε δεν ξέρω, πάντως βολεύει. Δεν χρειάζεται ούτε να κουβαλάς πολλά κλειδιά (δεν θυμάμαι κι εγώ πόσες κοινόχρηστες πόρτες έχουμε, χρησιμοποιούμε τακτικά 3 – 4, αλλά άμα βρω κλειστή πόρτα δοκιμάζω αυτό το κλειδί και συνήθως ανοίγει) ούτε να ψάχνεις ποιο είναι για πού.

Σπίτι: Αναζήτηση Σπιτιού

Η αναζήτηση σπιτιού ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία. Όχι πως διέφερε πολύ από τον τρόπο της Ελλάδας, αλλά να. Έχουμε έρθει εδώ σε διατεταγμένη υπηρεσία. Με αίτησή μας βέβαια, αλλά για να κάνουμε κάποια συγκεκριμένη δουλειά. Περιττό να πω πως δεν υπάρχει καμιά μέριμνα από την υπηρεσία για το πού θα μείνουμε. Πριν φύγουμε είχαμε περάσει και από ένα σεμινάριο (τελικά ήταν η τελευταία φορά που έγινε τέτοιο σεμινάριο, τώρα πια στις αποσπάσεις η όποια ενημέρωση είν' απ' το τηλέφωνο) όπου μας έδωσαν μερικές ιδέες: πληροφορίες για σπίτι θα μπορούμε να βρούμε από συναδέλφους, από ανακοινώσεις στα γραφεία συντονιστών, από γονείς μαθητών και την Ελληνική κοινότητα ή από το ίντερνετ (βασικά ένα σάιτ), αλλά να προσέχουμε γιατί εκεί κάποιες αγγελίες έχουν και κόστος για μεσιτικά. Παρόμοιες ήταν και οι οδηγίες – συμβουλές που ήταν αναρτημένες στο ίντερνετ από τα εκεί συντονιστικά γραφεία (που τότε ήταν 9 τον αριθμό).

Σπίτι: Η Θέρμανση

Στο σπίτι προσπαθώ ανεπιτυχώς να κατεβάσω λίγο τη θερμοκρασία. Τα έχω καταφέρει μέχρι το 23 (+ ή – 0,5). Πιο κάτω πήγε όταν έκλεισα τελείως τη θέρμανση, αλλά με τις παγωνιές δεν γίνεται να μένει κλειστή. Την ξανάνοιξα και πήρε πάλι την ανηφόρα. Το σπίτι έχει ενδοδαπέδια τηλεθέρμανση. Δηλ: οι σωλήνες είναι στο πάτωμα και όταν αρχίσουν να ζεσταίνουν το κάνουν πολύ καλά. Απλά, αργούν. Αν (με κάποιο τρόπο – θα εξηγήσω παρακάτω) έχεις κλειστό το καλοριφέρ και το ανοίξεις για να δεις ουσιαστική διαφορά μπορεί να περάσουν δυο - τρεις μέρες!

Το συγκεκριμένο συγκρότημα, ζεσταίνεται με τηλεθέρμανση: Το νερό δηλ. έρχεται ζεστό από κάπου αλλού. Δεν ξέρω πού ακριβώς. Είναι και για χρήση (π.χ. μπάνιο) και για ζέστη. Πληρώνουμε 80 € το μήνα έναντι και στο τέλος θα δούνε πόσο «ξοδέψαμε» και ανάλογα θα δώσουμε ή θα πάρουμε πίσω. Το πρόβλημα είναι ότι οι βάνες είναι σε ένα πολύ κουφό σημείο (πρέπει να κατεβάσεις τον καθρέφτη από το μπάνιο και να βγάλεις κάτι πλακάκια για να τις φτάσεις), άρα δεν μπορείς να τις ρυθμίζεις κάθε λίγο. Είναι απλές βάνες και δεν μπορείς να βάλεις θερμοστάτη χώρου. Χώρια πως είναι και λίγο περίεργες. Είναι 3, ανά μία για καθιστικό, υπνοδωμάτιο και μπάνιο. Έχω κλείσει, αν δεν κάνω λάθος, τις δύο και έχω σκαστή την τρίτη και πάλι είναι πολύ ζεστά. Αλλά η απόδοση εξαρτάται και από το πόσο ξοδεύουν οι γείτονες κι έτσι δεν έρχεται σε σταθερή θερμοκρασία. Σε άλλα σπίτια η θέρμανση γίνεται, συνήθως, με γκάζι. Υπάρχει ένας καυστήρας σε κάθε διαμέρισμα και έτσι μπορείς να κανονίσεις τι θερμοκρασία θα έχεις. Χώρια που αν έχεις κεντρική θέρμανση κυκλοφορούν θερμοστάτες για τη βάνα του καλοριφέρ.

Από μια Χριστουγεννιάτικη αγορά στο Μόναχο

Το ίδιο ζεστά είναι και σε κάθε χώρο που μπαίνεις. Στο σχολείο, στο τρένο στα μαγαζιά κλπ. Έτσι πρέπει να ντυνόμαστε αρκετά όταν θα βγούμε στο δρόμο, αλλά να γδυνόμαστε (μέχρις ενός επιτρεπτού ορίου βεβαίως) όταν είμαστε σε εσωτερικό χώρο. Και βέβαια το πρόβλημα είναι όταν μπαίνεις σε ένα χώρο για λίγο (π.χ. τράπεζα). Πώς να τα βγάλεις εκεί? Ανοίγεις λοιπόν ό,τι και όσο μπορείς και κάνεις υπομονή. Πάντως, το πρόβλημα αυτό δεν είναι μόνο εδώ στη Γερμανία. Το είχα και στην Ελλάδα.

Σπίτι: Τα Έξοδα

Μένω σε ένα δυάρι διαμέρισμα 52 τετραγωνικών σύμφωνα μα το συμβόλαιο. Και το λέω έτσι γιατί εδώ όταν μετρούν ένα διαμέρισμα αφενός υπολογίζουν μόνο τον καθαρό χώρο για διαμονή (χωρίς τοίχους) αλλά αφετέρου προσθέτουν το μισό από το εμβαδόν της βεράντας κι έχω μια αρκετά μεγάλη (μπορεί και 14 τετραγωνικά). Επίσης έχει και μια αποθηκούλα στο υπόγειο που μπορεί να είναι μόνο γύρω στα 3 τετραγωνικά αλλά με εξυπηρετεί πάρα πολύ στο να στοιβάζω εκεί διάφορα πράγματα που δεν τα θέλω άμεσα. Είναι στον 8ο όροφο σε μια μεγάλη πολυκατοικία στο Ολυμπιακό χωριό. Πληρώνω 560€ για νοίκι. Σ’ αυτό προστίθενται (και καταβάλλονται κάθε μήνα στον ιδιοκτήτη μαζί με το ενοίκιο) 120€ κοινόχρηστα (σ’ αυτά μέσα είναι και τα δημοτικά τέλη), 80 € για θέρμανση και 35€ για μια θέση πάρκινγκ. Το τελευταίο θα μπορούσα να το αποφύγω. Ή να το μειώσω στα 20€ αν πήγαινα με το μήνα στο πάρκινγκ του μετρό που είναι λίγο πιο μακριά ή αν έπαιρνα μια θέση που να μην είναι στεγασμένη. Θα μπορούσα και να το αυξήσω στα 40 ή στα 50€ αν ζήταγα θέση στο υπόγειο γκαράζ.