Κίμζεε (Chiemsee)

Τη Τρίτη, με το που γύρισα από εκδρομή στη Σκανδιναβία, μου λέει η Ντίνα: "Καλά, τόσα μέρη επισκέφτηκες, κι αντί να μας βάλεις στο μπλογκ καμιά φωτογραφία από εκεί, εσύ μας βάζεις για τα πουλιά!" Πέρα από τον πολύ χρόνο που μου έχει φάει εκείνο το ποστ και έτσι θεώρησα αδικία για τον κόπο μου την υποτίμηση, απ' την άλλη "γράμματα απ' τη Γερμανία" γράφω. Όχι από τα πέρα δώθε μου έστω κι αν είναι κι αυτό μέρος της ζωής (μου) στη Γερμανία. Όπως σωστά παρατήρησε αργότερα, εδώ δεν έχω βάλει την Πράγα, που και την έχω τάξει και είναι και πολύ κοντά. Τα κρατάω στο ψυγείο όπως οι δημοσιογράφοι (μα ποιος είμαι τέλος πάντων!) για περιόδους "ξηρασίας" θεμάτων. Κι ενώ για τη Σκανδιναβία επιφυλάσσομαι, θα γράψω σήμερα για την Κίμζεε ή Χίμζεε (εξαρτάται απ' το πώς διαβάζεις το αρχικό ch. Μάλλον -κ- ακούγεται).

Φανάρια για Πεζούς

Για να περάσεις απέναντι στο δρόμο υπάρχουν φανάρια. Και οι διαβάσεις είναι συνήθως στις διασταυρώσεις, περίπου όπως στην Ελλάδα. Και αν πας να περάσεις εκτός διάβασης το πιθανότερο να σταματήσει το αυτοκίνητο αλλά με μουρμούρα του οδηγού. Δεν είναι όπως στην Αγγλία που αφενός οι διαβάσεις είναι και σε άσχετα μέρη, επισημαίνονται από ένα φανάρι που αναβοσβήνει και αφετέρου όπου και να κατεβάσεις το πόδι σου από το πεζοδρόμιο θα κοκαλώσουν τα αυτοκίνητα. Πάντως, αν δεις πράσινο σε διάβαση περνάς χωρίς να κοιτάξεις αν σταμάτησαν τα αυτοκίνητα: θα σταματήσουν σίγουρα!!!

Καθαριότητα Πόλεων

 

Έχω ξαναγράψει γι’ αυτό το θέμα. Η κάθε πόλη έχει άλλα μέτρα σχετικά με την καθαριότητα. Το Μόναχο π.χ. είναι μια πόλη που αποπνέει καθαριότητα και το καταφέρνει έχοντας κόσμο (προσωπικό) που ασχολείται συστηματικά με αυτό το θέμα. Στη Στουτγάρδη οι κεντρικοί δρόμοι ή ο κήπος είναι πεντακάθαρα αλλά αν βγεις λίγο παραέξω δεν υπάρχει τόσος ζήλος. Και όταν είναι η εποχή που πέφτουν τα φύλλα των δένδρων ή τα χιόνια τότε καταλαβαίνεις τη διαφορά. Στην άλλη άκρη το Βερολίνο. Ο καθένας αφήνει το "αναμνηστικό" του όπου του γουστάρει. Κι έτσι ή στην Αλεξάντερπλατς είσαι ή στο Τίεργκάρντεν ή όπου βρεθείς θα διαπιστώσεις ότι κυκλοφόρησε κι άλλο κόσμος πριν κι έχει αφήσει κατάλοιπα: χαρτιά, μπουκάλια από αναψυκτικά ή μπίρες και πάει λέγοντας.

Αστικές Συγκοινωνίες Στουτγάρδης

Μιας και αρχίσαμε με αστικές συγκοινωνίες ας γράψω και για τη συγκοινωνία στη Στουτγάρδη. Έχω ξαναγράψει γι' αυτή. Γίνεται με τον προαστιακό βεβαίως βεβαίως, με τα λεωφορεία οπωσδήποτε, αλλά και με το Stadtbahn ένα υβρίδιο τραμ και μετρό. Αυτό είναι κάτι μάλλον σαν το ελαφρύ μετρό που λέγανε κάποια στιγμή στην Ελλάδα. Αποτελείται από ένα και σπάνια δύο συρμούς με δυο βαγόνια μικρής (σχετικά) χωρητικότητας ο καθένας.

Αστικές Συγκοινωνίες Καρλσρούης

Τότε που έμεινα στο Μάνχαϊμ έκανα και μια βόλτα απ’ την Καρλσρούη. Και δεν θα είχα να πω κάτι για τις αστικές της συγκοινωνίες μιας και τι να καταλάβω απ’ αυτές τη λίγη ώρα που έμεινα, αν δεν είχε έρθει η διαφοροποίηση με το ξεκίνημα. Πήγαμε εκεί από τη Στουτγάρδη. Τη βόλτα την κάναμε με ένα ημερήσιο εισιτήριο Βάδης (αντίστοιχο με το Μπάγιερν–Τίκετ που έχω αναφέρει, με 20 € σε οποιοδήποτε από τα τοπικά μέσα μεταφορών, για μια μέρα, από τις 9 το πρωί μέχρι τις 3 της επόμενης τις καθημερινές, από τα μεσάνυχτα Σ/Κ). Έτσι έπρεπε να πάρουμε περιφερειακά μέσα μεταφοράς και όχι τα γρήγορα IC, ICE κλπ.

Αστικές Συγκοινωνίες Μάνχαϊμ

Κατ' αρχάς όταν αναφέρομαι στο Μάνχαϊμ στην πραγματικότητα αναφέρομαι σε μια αρκετά μεγάλη περιοχή που πιάνει πόλεις σε τρία κρατίδια. Εκτός από το Μάνχαϊμ καλύπτει τη Χαϊδελβέργη, το Λούντβιγκσχάφεν και ένα σωρό άλλες πόλεις μεσαίου μεγέθους. Παίρνοντας τρεις φορές τη βδομάδα ένα τραμ λίγα πράγματα κατάλαβα. Αλλά όταν έμεινα, το Φλεβάρη, για τέσσερα βράδια στο Μάνχαϊμ γνώρισα πιο καλά την συγκοινωνία του. Οι συγκοινωνίες, λοιπόν, εδώ γίνονται κυρίως με τραμ και δευτερευόντως με λεωφορεία. Μετρό δεν υπάρχει αλλά υπάρχει (βέβαια) ο προαστιακός (S-Bahn) που ενώνει τις διάφορες πόλεις. Το τραμ κινείται συνήθως σε κομμάτια του δρόμου αποκλειστικής διέλευσης κι έτσι είναι συνεπές στους χρόνους του και σχετικά γρήγορο. Τη μέρα ακολουθεί τον κανόνα του 10λεπτου.

Ποτάμια – Δρόμοι

Όταν βρέχει στην Ελλάδα λέμε ότι οι δρόμοι έγιναν ποτάμια. Εδώ, τα πολλά ποτάμια που υπάρχουν τα χρησιμοποιούν σαν δρόμους. Το χαμηλό ανάγλυφο σημαίνει μικρές υψομετρικές διαφορές πράγμα που μαζί με τον μεγάλο όγκο νερών από τα γύρω βουνά βοηθάει στην πλευστότητα των ποταμών και την διενέργεια μεταφορών μέσω αυτών. Στο Μόναχο για παράδειγμα που βρίσκεται στα 520 μέτρα υψόμετρο τα πράγματα είναι δύσκολα, αφού ο Ίζαρ σχηματίζει μικρούς καταρράκτες τακτικά.