Κίμζεε (Chiemsee)

Τη Τρίτη, με το που γύρισα από εκδρομή στη Σκανδιναβία, μου λέει η Ντίνα: "Καλά, τόσα μέρη επισκέφτηκες, κι αντί να μας βάλεις στο μπλογκ καμιά φωτογραφία από εκεί, εσύ μας βάζεις για τα πουλιά!" Πέρα από τον πολύ χρόνο που μου έχει φάει εκείνο το ποστ και έτσι θεώρησα αδικία για τον κόπο μου την υποτίμηση, απ' την άλλη "γράμματα απ' τη Γερμανία" γράφω. Όχι από τα πέρα δώθε μου έστω κι αν είναι κι αυτό μέρος της ζωής (μου) στη Γερμανία. Όπως σωστά παρατήρησε αργότερα, εδώ δεν έχω βάλει την Πράγα, που και την έχω τάξει και είναι και πολύ κοντά. Τα κρατάω στο ψυγείο όπως οι δημοσιογράφοι (μα ποιος είμαι τέλος πάντων!) για περιόδους "ξηρασίας" θεμάτων. Κι ενώ για τη Σκανδιναβία επιφυλάσσομαι, θα γράψω σήμερα για την Κίμζεε ή Χίμζεε (εξαρτάται απ' το πώς διαβάζεις το αρχικό ch. Μάλλον -κ- ακούγεται).

Επιτέλους το Σάββατο είχε λιακάδα και ζέστη, μετά από μια βδομάδα με θερμοκρασίες κάτω από 10 βαθμούς και βροχή. Έτσι είπαμε με τη Μαρία να το αξιοποιήσουμε με μια εκδρομή στην Κίμζεε, μια μεγάλη λίμνη στα μέσα της διαδρομής Μόναχο - Σάλτσμπουργκ, κάπου ανάμεσα στις Άλπεις.

Κι ήταν μεγαλείο να βλέπεις τη λίμνη ν' απλώνεται και στο τέλος της να ανεβαίνουν τα βουνά ψηλά, τόσο που κάποια ήταν ακόμα χιονισμένα. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι, την ίδια ιδέα με μας είχαν και μερικές εκατοντάδες (τουλάχιστον) ακόμα παρεπιδημούντες. Το γιατί ήταν πρόβλημα? Μα όπου πηγαίναμε ήμασταν πολλοί.

Για τη βόλτα αυτή είχα πρωτομάθει πριν καιρό, από ένα διαφημιστικό που βρήκα από την εταιρία που έχει τα καραβάκια. Επίσης, όταν είχα πάει στο Νόισβάνσταϊν είχα ακούσει πως πολλές διακοσμητικές ιδέες εκεί προέρχονταν από ένα παλάτι που υπάρχει στην εδώ περιοχή. Έτσι ήμουν προετοιμασμένος. Το τρένο από το Μόναχο θέλει μια ώρα για να φτάσει στο Πριν αμ Κίμζεε (Prien am Chiemsee). Εκεί που σταματάει όμως, είναι κάνα χιλιόμετρα από τη λίμνη, απ' το σημείο που φεύγουν τα καραβάκια. Έτσι μπορείς είτε να πας με τα πόδια, είτε με ένα τρενάκι εποχής που λειτουργεί η ίδια εταιρία με τα καραβάκια.

Μάλιστα μπορείς να βγάλεις και ένα συνδυασμένο εισιτήριο για τρένο - καράβι όλη μέρα, που σου έρχεται φτηνότερα: Για να κάνουμε το μικρό γύρο (με δυνατότητα να σταματάμε ενδιάμεσα) το κόστος ήταν 7,80 € το άτομο ενώ αν βγάζαμε και για το τρενάκι φτάναμε στα 10 δηλ. με 2,20 € επιπλέον όσο ήταν το εισιτήριο απλής διαδρομής με το τρένο. Μόνο που έπρεπε αυτό να το ζητήσεις στο γκισέ στο Πριν κι όχι μέσα στο τρένο που είχε εισπράκτορα - ελεγκτή (μπροστά του εκτός από τα εισιτήρια έχει και ειδική θήκη για τα κέρματα που τα χωρίζει σε κατηγορίες) αλλά που εξυπηρετεί μόνο το τρένο.

Το τρένο είναι κάτι από τα παλιά. Φτιαγμένο πάνω από ένα αιώνα πριν (τουλάχιστον η μηχανή του αυτό γράφει), με βαγόνια ανοιχτά που έκλειναν με πλαστικό απ' τα πλάγια σε περίπτωση βροχής ή κρύου, κυκλοφορεί τα Σαββατοκύριακα.

Δουλεύει με κάρβουνο (κοκ). Δυστυχώς, ακόμα οι φωτογραφικές μηχανές δεν μπορούνε να συλλάβουν τη χαρακτηριστική μυρουδιά του κοκ που απλωνόταν καθώς αυτό έτρεχε (ή μάλλον τσούλαγε θα ήταν η ορθότερη λέξη - 1,8 χλμ η διαδρομή σε 8 λεπτά). Όμως ο καπνός του καθώς και ο ατμός που φεύγει από παντού είναι παρόντες!

 

Με σαφή διαφοροποίηση της Α' απ' τη Β' θέση. Όχι όπως σήμερα που σε κάποια βαγόνια του προαστιακού έχει καθίσματα Α' θέσης που το μόνο που τα διαφοροποιεί απ' της Β' είναι η ενδιάμεση πόρτα (και το πρόστιμο αν σε βρει ο ελεγκτής εκεί μέσα με εισιτήριο Β'). Η διαφοροποίηση στην τιμή ήταν νομίζω 1 € ή κάτι τέτοιο. Το γεγονός ότι δεν έβγαλα εισιτήριο χλιδής είναι ότι δεν το έλεγε στον τιμοκατάλογο που είχα μελετήσει και δεν είχα προετοιμαστεί.

Όμως μαζεύονται πολλά. Μέχρις εδώ για σήμερα και η συνέχεια στο επόμενο. Δεν προλαβαίνω να βάλω όσα θέλω σ' αυτό το ποστ. Κι απ' το να το καθυστερήσω να το ανεβάσω, καλύτερα σε συνέχειες.