Φανάρια για Πεζούς

Για να περάσεις απέναντι στο δρόμο υπάρχουν φανάρια. Και οι διαβάσεις είναι συνήθως στις διασταυρώσεις, περίπου όπως στην Ελλάδα. Και αν πας να περάσεις εκτός διάβασης το πιθανότερο να σταματήσει το αυτοκίνητο αλλά με μουρμούρα του οδηγού. Δεν είναι όπως στην Αγγλία που αφενός οι διαβάσεις είναι και σε άσχετα μέρη, επισημαίνονται από ένα φανάρι που αναβοσβήνει και αφετέρου όπου και να κατεβάσεις το πόδι σου από το πεζοδρόμιο θα κοκαλώσουν τα αυτοκίνητα. Πάντως, αν δεις πράσινο σε διάβαση περνάς χωρίς να κοιτάξεις αν σταμάτησαν τα αυτοκίνητα: θα σταματήσουν σίγουρα!!!

Εν τω μεταξύ, στις διαβάσεις με φανάρι δεν υπάρχουν γραμμές "ζέμπρα" κάτω. Τέτοιες γραμμές υπάρχουν μόνο εκεί που δεν έχει φανάρι, οπότε και υπάρχει το σχετικό μπλε σήμα ή σε ποδηλατόδρομους. Η διαφορά στην παραπάνω φωτογραφία δεν αφήνει αμφιβολία.

Ειδικά για τα τραμ υπάρχει ένα διπλό πορτοκαλί φανάρι που αναβοσβήνει όταν πλησιάζει τραμ!

Αν πας να περάσεις εκτός διάβασης ή με κόκκινο υπάρχει περίπτωση και να φας πρόστιμο. Για το κόκκινο είναι λέει 5 €! Συμβολικό ουσιαστικά, αλλά οι Γερμανοί το τάλιρο το σέβονται και το μετράνε πολύ. Το ζήτημα δεν είναι, αυτό που λέει ο Γιώργος, περνάς όπου νάναι και αν σου κολλήσει κάνας μπάτσος του δίνεις ένα 5ευρω και τους λες να σε ξεζαλίζει. Είναι θέμα νοοτροπίας. Περνάμε από κει και όταν πρέπει. Περνάνε, σίγουρα, και με κόκκινο αλλά σπάνια.

Σε φανάρια που δεν έχει πολύ κίνηση υπάρχει κουμπί. Πατάς και πρασινίζει. Βέβαια, αυτό που με προβληματίζει πολλές φορές είναι το εξής: φθάνεις σε μια διάβαση με κουμπί και δεν φαίνεται αυτοκίνητο. Είναι καλύτερο, να πατήσεις το κουμπί και να περιμένεις να ανάψει πράσινο, κόβοντας τα αυτοκίνητα που πιθανά να εμφανιστούν ή να περάσεις με ασφάλεια επί τόπου την ώρα που δεν περνάει κανένα? Ο τύπος θα πρέπει να είναι πάνω από την ουσία? Για τους Γερμανούς ισχύει το «ο τύπος πάνω απ’ όλα». Εμείς το βλέπουμε διαφορετικά και γι’ αυτό είναι δύσκολο να συμμορφωθούμε.

Τα φανάρια του Βερολίνου με το ανθρωπάκι με το καπελάκι

Σε κάποιες πόλεις, πριν ανάψει κόκκινο για τους πεζούς, αναβοσβήνει το πράσινο που σημάνει συντομεύεται. Βέβαια, πάντα υπάρχει χρόνος να περάσεις, ακόμα κι αν έχει μόλις ανάψει το κόκκινο, αλλά μπορεί να είναι οριακό. Και σε μερικές διαβάσεις (δεν έχω καταλάβει πώς γίνεται η επιλογή) υπάρχει και ακουστικό σήμα για τους τυφλούς. Μόνο που το έχω ακούσει με αντίθετους τρόπους: σε άλλη πόλη αν ακούγεται αργά σημαίνει πέρνα, αλλού περίμενε. Αν δηλ. μετακινείται ένας τυφλός πρέπει να μάθει τον κώδικα της πόλης.

Τα πεζοφάναρα του Σάλτσμπουργκ πάντως είναι κάτι ξεχωριστό.

Και μιας και πιάσαμε τα εξωτερικά, να κι ένα από Κοπενχάγη. Ενδιαφέρουσα η αντίστροφη μέτρηση.