Βιέννη: Καφές, Φαγητό

Κουίζ: Τι είναι αυτό που κρατάει η κυρία; Η απάντηση στο τέλος.

Η Βιέννη περηφανεύεται πως είναι η πατρίδα του σνίτσελ. Χιλιάδες σνίτσελ πουλιούνται καθημερινά στην πόλη (και στην υπόλοιπη Αυστρία, αλλά όχι με τον ίδιο ρυθμό). Έτσι αυτό που φάγαμε αρκετά ήταν σνίτσελ. Η Ειρήνη κατάφερε στις 4 μέρες που μείναμε να φάει 4 φορές σνίτσελ: Μία στο δρόμο στο χέρι σε ψωμάκι (3€), μια σε εστιατόριο σερβιρισμένο κανονικά (8€;) και δυο σε ενδιάμεσο: σε πιάτο με πατάτες τηγανιτές (4 - 5€) αλλά στο χέρι ( ή σε παρακείμενο τραπεζάκι). Εγώ τις δυο τελευταίες μόνο. Την πρώτη μέρα αποφάσισα να φάω μπόσνια (Bosnia - 3€) που είναι λουκάνικο σε ψωμάκι με διάφορα καυτερά.

Βιέννη, η Παραδουνάβια

Η Βιέννη είναι χτισμένη πάνω στο Δούναβη. Τη διασχίζει με τρία διαφορετικά τμήματα, τα εξής τέσσερα. Το κανάλι του Δούναβη είναι αυτό που περνάει από το κέντρο. Ο κύριος ποταμός ευθυγραμμίστηκε απ' την παλιά του ροή κι έτσι το παλιό κομμάτι είναι σχετικά ξεκομμένο κι ο κύριος όγκος των νερών (και η διελεύσεις των πλοίων) είναι στο καινούριο κομμάτι που δημιουργήθηκε. Αυτό το καινούριο κομμάτι είναι χωρισμένο στη μέση από μια νησίδα στην οποία υπάρχει και σταθμός του μετρό. Το ένα κομμάτι ήταν σε πλήρη λειτουργία ενώ το άλλο εν μέρει παγωμένο.

Βιέννη, Ακόμα

Υπάρχουν κάποια πράγματα, κτίρια ή μνημεία ή σημεία που είναι τόσο χαρακτηριστικά μιας πόλης, που όταν τα δεις σε μια φωτογραφία είσαι σίγουρος πως είναι από το συγκεκριμένο μέρος. Ο πύργος του Άιφελ π.χ. ή ο Παρθενώνας δεν δημιουργούν αμφιβολία για το σε ποια πόλη αναφέρονται. Ο ναός του Αγίου Στεφάνου είναι κάτι αντίστοιχο για τη Βιέννη. Αν και παρόμοια πολύχρωμα κεραμίδια υπάρχουν και σε ναούς στη Βουδαπέστη και στο Μόναχο, ο συγκεκριμένος ίσως γιατί έχει προβληθεί, ίσως γιατί είναι εύκολο να τα δεις ο συγκεκριμένος έχει γίνει σήμα κατατεθέν. Βέβαια, για να πω την αλήθεια, δεν είναι μόνο αυτός που αν δει κάποιος θα αναγνωρίσει ότι γίνεται αναφορά στη Βιέννη. Τα έχουν καταφέρει κι υπάρχουν διάφορα μνημεία που σε παραπέμπουν σ' αυτήν. Το δημαρχείο ή το χρυσό άγαλμα του Στράους είναι κάποια απ' αυτά.

Βιέννης Συνέχεια

Η παρουσίαση της Βιέννης προφανώς και δεν μπορεί να ξεμπερδέψει έτσι εύκολα με ένα - δυο σημειώματα. Τα γενικά τα είπαμε, έχουμε και κάτι λίγα ακόμα αλλά αυτά θα μπουν μαζί με φωτογραφίες. Στη φωτογραφία για παράδειγμα είναι το Σένμπρουν (Schönbrunn). Τι είναι αυτό? Ένα παλάτι, τι άλλο. Ένα θερινό παλάτι που έμεναν διάφοροι αυτοκράτορες μεταξύ των οποίων και η διάσημη Σίσσυ, που είχε και γνωριμίες με τον Λουδοβίκο ΙΙ του Μονάχου, αυτόν που έχτιζε παλάτια! Μαρία Θηρεσία και Φραγκίσκος Ιωσήφ δυο άλλα παλιότερα αλλά εξίσου διάσημα ονόματα.

Βιέννη

Ο ναός του Αγίου Στεφάνου στο κέντρο της πόλης αποτελεί σημείο αναφοράς

Η Βιέννη συνοδεύεται συχνά από τον τίτλο αυτοκρατορική. Και τον τίτλο αυτόν τον έχει κερδίσει επάξια αφού στ' αλήθεια είναι τέτοια. Μας γοήτευσε πολύ κι αν είχαμε προγραμματίσει μερικές μέρες ακόμα διαμονή εκεί, ευχαρίστως θα βρίσκαμε τι να δούμε και που να πάμε. Τα επιβλητικά κτίρια σε όλη την παλιά πόλη έδιναν μια τέτοια αίσθηση αρχοντιάς και πλούτου, που υπήρχε αλλά και υπάρχει ακόμα, όχι ξεπεσμένα μεγαλεία. Και το λέω αυτό εγώ, που το κόλλημά μου με το Μόναχο είναι γνωστό!

ΚΤΕΟ

Έγραφα χθες για το δακτύλιο και την κατάταξη των αυτοκινήτων σε κατηγορίες. Ποιος είναι αρμόδιος για να δώσει τέτοιο χαρακτηρισμό και να ελέγξει αν ένα αυτοκίνητο είναι κατάλληλο για κυκλοφορία, αν πληρεί αυτές ή εκείνες τις προδιαγραφές; Ο TÜV. Τι είναι αυτός; ένας οργανισμός αντίστοιχος του ΚΤΕΟ αλλά με πολλές ακόμα αρμοδιότητες. Πέρα από τον έλεγχο επεξεργάζεται τις προδιαγραφές που πρέπει να πληρούν όχι μόνο οι μηχανές και τα υπόλοιπα συστήματα του αυτοκινήτου αλλά και κάθε άλλο αντικείμενο μηχανή ή όχι.

Δακτύλιος

Ο δακτύλιος που περιορίζει την κυκλοφορία των αυτοκινήτων στο κέντρο των πόλεων δεν είναι ελληνική εφεύρεση. Δεν υπάρχει μόνο στην Αθήνα (και νομίζω και στο Ηράκλειο;). Υπάρχει και σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας. Μόνο που ο χαρακτήρας του και ο τρόπος λειτουργίας του είναι διαφορετικοί. Λέγεται περιβαλλοντικός και είναι ακριβώς τέτοιος, άσχετα με το ότι κι αυτός της Αθήνας ως τέτοιος χαρακτηρίζεται (αν και σ' αυτόν ο πραγματικός του ρόλος, όπως δείχνουν και οι όροι που λειτουργεί, είναι για να κυκλοφορούν λιγότερα αυτοκίνητα και να μην υπάρχουν κυκλοφοριακά προβλήματα). Στο Μόναχο άρχισε να εφαρμόζεται από 1ης Οκτώβρη, αλλά τις τελευταίες μέρες άρχισαν δημοσιεύματα στις εφημερίδες που εφιστούν την προσοχή των οδηγών ότι τέλειωσε η περίοδος χάριτος. Η παραβίασή του κοστολογήθηκε στα 40€.