Βιέννης Συνέχεια

Η παρουσίαση της Βιέννης προφανώς και δεν μπορεί να ξεμπερδέψει έτσι εύκολα με ένα - δυο σημειώματα. Τα γενικά τα είπαμε, έχουμε και κάτι λίγα ακόμα αλλά αυτά θα μπουν μαζί με φωτογραφίες. Στη φωτογραφία για παράδειγμα είναι το Σένμπρουν (Schönbrunn). Τι είναι αυτό? Ένα παλάτι, τι άλλο. Ένα θερινό παλάτι που έμεναν διάφοροι αυτοκράτορες μεταξύ των οποίων και η διάσημη Σίσσυ, που είχε και γνωριμίες με τον Λουδοβίκο ΙΙ του Μονάχου, αυτόν που έχτιζε παλάτια! Μαρία Θηρεσία και Φραγκίσκος Ιωσήφ δυο άλλα παλιότερα αλλά εξίσου διάσημα ονόματα.

Η λεωφόρος που οδηγεί στο παλάτι και το κεντρικό του τμήμα από πιο κοντά.

Όχι. Δεν το έχτισε αυτή, ούτε επηρεάστηκε από τον Λουδοβίκο. Το παλάτι είναι πολύ παλιότερο, η Σίσσυ μόνο το έβαψε σ' αυτό το υπέροχο(;) κίτρινο χρώμα!!!

Γύρω από το παλάτι υπάρχει ένα τεράστιο πάρκο. Τόσο τεράστιο μου φάνηκε, που ξεθώριασε το Νύμφενμπουργκ στα μάτια μου. Από μέγεθος, βέβαια, μόνο, αφού ούτε πρόλαβα να το γυρίσω, ούτε διάβασα να έχει τόσα παρακολουθήματα. Εκείνο που σίγουρα έχει είναι καταπληκτικοί κήποι. Δυστυχώς, μόλις και μετά βίας πήραμε μιαν ιδέα απ' αυτούς. Βλέπετε ήταν χειμώνας και άρα μόνο το πράσινο βλέπαμε και καθόλου λουλούδια. Την γενική αρχιτεκτονική και τα σχέδια καταλαβαίναμε αλλά τίποτα παραπάνω.

Για λουλούδια είπαμε; Τα λουλούδια κοιμούνται. Έτσι λέει η πινακίδα. Μια απ' τις πολλές, στην πόλη μέσα που προειδοποιούν να προσέχουμε πού πατάμε γιατί εκεί από κάτω έχουν φυτευτεί βολβοί που μπορεί να είναι χειμώνας και να κοιμούνται, αλλά επειδή σιγά σιγά θα ξεπροβάλλουν, να μην πατηθούν και καταστραφούν.

Στην πόλη εκτός απ' τα πολλά αγάλματα υπάρχουν και πιο μοντέρνα γλυπτά,

ενώ η βόλτα με τα αμαξάκια (φιάκερ - Fiaker) είναι ό,τι πρέπει για τους τουρίστες (εμείς μπορεί να μην υποκύψαμε, αλλά στη φωτογραφία της πλατείας μπορεί κάποιος να μετρήσει πέντε άμαξες την ίδια στιγμή).

Κι εδώ είναι τα χειμερινά παλάτια. Να μην έχουν λίγο πλούτο παραπάνω; Ούτε εδώ μπήκαμε μέσα (είπαμε, αν είχαμε κι άλλο χρόνο...), τα θαυμάσαμε όμως απ' έξω.

Κοσμοσυρροή στο δρόμο προς το παλάτι και αμαξάκια στην εσωτερική αυλή του, περιμένουν τους πελάτες.

Συνωστισμός. Και η Σίσσυ μας καλεί να επισκεφτούμε τα δωμάτιά της, αλλά τ' αφήσαμε για μιαν άλλη φορά.

Εσωτερικές αυλές του παλατιού

Είχα δει από μακριά το μνημείο αυτό και φαγώθηκα να πάω να το δω. Με το που στρίβουμε, βλέπουμε το κτίριο που υποθέσαμε πως στεγάζει τη γαλλική πρεσβεία (απ' τη σημαία) και με το που το είδαμε βγάλαμε κραυγές θαυμασμού όλοι. Πλησιάζουμε το μνημείου να δούμε τι είναι αυτό, μιας και από μακριά είναι εντυπωσιακό με το χρυσό που είχε.

Και είδαμε πως είναι μνημείο προς τιμή του σοβιετικού στρατιώτη (αυτό που κρατάει και από μακρυά φαινόταν σαν χρυσή ασπίδα στην πραγματικότητα είναι το εθνόσημο της πάλαι ποτέ Σοβιετικής ένωσης)! Για την απελευθέρωση της Βιέννης από τους ναζί και με τσιτάτο του Στάλιν στη βάση. Πού να φανταζόμουνα ποτέ πως ενώ ότι έχει να κάνει με τον Στάλιν έχει εξαφανιστεί στη χώρα που κυβερνούσε (και που ούτε αυτή υπάρχει σαν χώρα σήμερα) θα εύρισκα απόφθεγμά του εδώ.

Ένα δέντρο στολισμένο με καρδιές ήρθε από το (σχετικά γειτονικό) Ζάγκρεμπ και στήθηκε στην πλατεία μπροστά από το μνημείο του κόκκινου στρατού, ενώ σε ένα σιντριβάνι εκεί δίπλα (που βέβαια είναι κλειστό λόγω χειμώνος) τα απομεινάρια από τον γιορτασμό της πρωτοχρονιάς δίνουν το παρόν τους.

Στο Στάντπαρκ ένα λουλουδάτο ρολόι. Και λουλούδια μεν που να αντέχουν τον χειμώνα βρέθηκαν, αλλά μιας και δεν είναι έντονα οι αριθμό φτιάχτηκαν από χρωματιστό θρυμματισμένο γυαλί!
Συνεχίζεται.