Έγραφα χθες για το δακτύλιο και την κατάταξη των αυτοκινήτων σε κατηγορίες. Ποιος είναι αρμόδιος για να δώσει τέτοιο χαρακτηρισμό και να ελέγξει αν ένα αυτοκίνητο είναι κατάλληλο για κυκλοφορία, αν πληρεί αυτές ή εκείνες τις προδιαγραφές; Ο TÜV. Τι είναι αυτός; ένας οργανισμός αντίστοιχος του ΚΤΕΟ αλλά με πολλές ακόμα αρμοδιότητες. Πέρα από τον έλεγχο επεξεργάζεται τις προδιαγραφές που πρέπει να πληρούν όχι μόνο οι μηχανές και τα υπόλοιπα συστήματα του αυτοκινήτου αλλά και κάθε άλλο αντικείμενο μηχανή ή όχι.
Πολλές φορές έβλεπα στην Ελλάδα το σήμα ότι μια συσκευή είναι πιστοποιημένη από τον TÜV. Μπορεί να ήταν ένα πιστολάκι για τα μαλλιά ή ένα κατσαρόλι, συνήθως από το Λιντλ. Δεν ήξερα ακριβώς το ρόλο της συγκεκριμένης πιστοποίησης. Εδώ ανακάλυψα πως οτιδήποτε για να κυκλοφορήσει, ουσιαστικά, πρέπει να έχει τη σφραγίδα του. Οι μετρητές καυσίμων στα βενζινάδικα ελέγχονται απ' αυτόν. Οι κυλιόμενες σκάλες. Οι διάφορες συσκευές όπως ανέφερα παραπάνω. Τα τρία αυτά γράμματα είναι οικεία στους Γερμανούς και έχουν μάθει να μην αγοράζουν κάτι που δεν έχει το σήμα του.
Τα αυτοκίνητα (για να γυρίσουμε σ' αυτά) περνάνε περιοδικό έλεγχο και έχουν στην πίσω πινακίδα αυτοκόλλητο όπως στην Ελλάδα (κάποιες φορές και στη μπροστά). Και προφανώς αν δεν έχουν αυτοκόλλητο σε ισχύ υπάρχει πρόβλημα. Το σύστημα αυτό είναι μάλλον πανευρωπαϊκό, μιας και θυμάμαι πέρυσι μια ιστορία που έγινε με ένα αυτοκίνητο με γερμανικές πινακίδες που ξεκίνησε το πρωί απ' την Ελλάδα (Μυτιλήνη) για την Τουρκία (Δικελί). Ταξίδευε με το ίδιο καραβάκι που πήγαμε κι εμείς εκδρομή.
Στην Τουρκία δεν το άφησαν να μπει γιατί δεν είχε πράσινη κάρτα (κάθε αυτοκίνητο που κυκλοφορεί στο εξωτερικό πρέπει να είναι εφοδιασμένο με αυτήν και είναι η βεβαίωση ότι το αυτοκίνητο είναι ασφαλισμένο). Απ' ότι είπε ο κάτοχος, στη Γερμανία τη στέλνουν μαζί με το ασφαλιστήριο και γι' αυτό δεν το είχε μαζί του. Στην Ελλάδα πρέπει να κάνεις αίτηση στην ασφαλιστική η οποία θα στο χορηγήσει μπορεί δωρεάν μπορεί έναντι τιμήματος που διαφέρει αρκετά από εταιρία σε εταιρία. (π.χ. εταιρία με χαμηλά ασφάλιστρα για να σε καλύψει και για το εξωτερικό για ένα μήνα ήθελε 100€).
Το άφησε λοιπόν ο άλλος στο χώρο του τελωνείου, έκανε τη βόλτα του στο Δικελί ή δεν ξέρω γω πού αλλού και το βράδυ της ίδιας μέρας επέστρεψε στη Μυτιλήνη. Στο τελωνείο άλλο πρόβλημα: δεν είχε το σωστό σήμα ΚΤΕΟ. Πάλι το αυτοκίνητο στο χώρο του τελωνείου. Βρε καλέ μου βρε χρυσέ μου σήμερα έφυγα από εδώ. Τίποτα. Το τι έγινε και πώς το πήρε μετά, δεν ξέρω. Κάποια στιγμή εμείς φύγαμε. Αλλά τη φάση με την απαίτηση για σήμα τη θυμάμαι.
Το είναι είναι κακιά λέξη (μια συνεργασία του Μιχάλη Ρουμελιώτη)
Πριν από 14 ώρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου