Βιέννη, Ακόμα

Υπάρχουν κάποια πράγματα, κτίρια ή μνημεία ή σημεία που είναι τόσο χαρακτηριστικά μιας πόλης, που όταν τα δεις σε μια φωτογραφία είσαι σίγουρος πως είναι από το συγκεκριμένο μέρος. Ο πύργος του Άιφελ π.χ. ή ο Παρθενώνας δεν δημιουργούν αμφιβολία για το σε ποια πόλη αναφέρονται. Ο ναός του Αγίου Στεφάνου είναι κάτι αντίστοιχο για τη Βιέννη. Αν και παρόμοια πολύχρωμα κεραμίδια υπάρχουν και σε ναούς στη Βουδαπέστη και στο Μόναχο, ο συγκεκριμένος ίσως γιατί έχει προβληθεί, ίσως γιατί είναι εύκολο να τα δεις ο συγκεκριμένος έχει γίνει σήμα κατατεθέν. Βέβαια, για να πω την αλήθεια, δεν είναι μόνο αυτός που αν δει κάποιος θα αναγνωρίσει ότι γίνεται αναφορά στη Βιέννη. Τα έχουν καταφέρει κι υπάρχουν διάφορα μνημεία που σε παραπέμπουν σ' αυτήν. Το δημαρχείο ή το χρυσό άγαλμα του Στράους είναι κάποια απ' αυτά.

Εντυπωσιακό και το δικαστικό μέγαρο, λίγο πιο πέρα από το κοινοβούλιο. Αμέσως μετά βρίσκεται η γειτονιά των μουσείων. Μερικά μεγάλα μουσεία είναι συγκεντρωμένα εδώ, γύρω από μια πλατεία.

Δυο μουσεία που βρίσκονται αντικριστά: Το μουσείο φυσικής ιστορίας και το μουσείο ιστορίας της Τέχνης. Η Βιέννη ήταν κάποτε μια απ' τις μητροπόλεις των  Καλών Τεχνών.

Μπροστά στο μουσείο φυσικής ιστορίας ξεχωρίζουν δυο παραστάσεις με την Ευρώπη απ' τη μια και την Αμερική με την Αυστραλία μαζί από την άλλη.

Πολλά κτίρια ανήκουν στα πανεπιστήμια και τις λοιπές σχολές της Βιέννης.

Το κτίριο με τη χρυσή μπάλα στην οροφή είναι το κτίριο της απόσχισης. Πρόκειται για το κτίριο που έφτιαξε μια ομάδα καλλιτεχνών για να χρησιμεύσει σαν στέκι και χώρος έκφρασής τους (με εκθέσεις κλπ), όταν αποχώρησε από την επίσημη ένωση καλλιτεχνών, στα τέλη του 19ου αιώνα.

Εκτός από το ναό του Αγίου Στεφάνου υπάρχουν και πολλοί άλλοι εντυπωσιακοί ναοί. Στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για το ναό του Καρόλου, στη μια άκρη της τεράστιας Κάρλσπλατς. Επιβλητικός με τον όγκο του και έξω από τις συνηθισμένες φόρμες για ναό, μάλλον το Ταζ Μαχάλ μας θύμισε.

Ένα μεγάλο παγοδρόμιο μας τράβηξε την προσοχή αλλά και το φανάρι που περιμένεις για να περάσεις σ' αυτό. Μετράει σε πόση ώρα θ' αλλάξει χρώμα το φανάρι των πεζών. Δεν είναι ο κανόνας. Αυτό το πρωτοείδα στην Κοπεγχάγη και σε αρκετά φανάρια. Εδώ ήταν πρωτοτυπία.

Τεράστια είπαμε η Κάρλσπλατς τεράστιος και ο σταθμός του μετρό από κάτω όπου περνάνε τρεις διαφορετικές γραμμές μετρό και που προσπαθεί να έχει εξόδους σε κάθε άκρη της πλατείας. Ένα απ' αυτά τα περάσματα για να πας απ' το σταθμό σε μια άκρη της είναι και το πέρασμα των αριθμών: Το έχουν στολίσει με καθρέφτες στους οποίους παρεμβάλλονται πληροφορίες με χρήσιμα ή άχρηστα νούμερα. Σε μια μεριά έχει τον π με καμιά 50αριά δεκαδικά, Αυτό είναι στατικό, αλλά το π πάντα ήταν ένας αριθμός που γοητεύει. Τα άλλα είναι νούμερα που μετράνε διάφορα θέματα απ' την αρχή του χρόνου. Κι επειδή ήταν ακόμα πρώτες μέρες τα νούμερα ήταν χαμηλά(;). Π.χ. πόσα σνίτσελ έχουν καταναλωθεί στη Βιέννη, πόσο ρεύμα, πόσα είναι τα θύματα του Αίητζ στον κόσμο κλπ. Το νούμερο για τα τελευταία ήταν στις 19 χιλιάδες, κι εγώ πέρασα μόλις στις 3 του μήνα (παρεμπιπτόντως, τα σνίτσελ υπολογίζονταν εκείνη τη στιγμή στις 400 χιλιάδες με τα νούμερα να αλλάζουν με ταχύτητα).

Νυχτερινή βόλτα στο κέντρο σε δρόμους στολισμένους και φωτισμένους για τις γιορτές. Ο στολισμός είχε αρχίσει να αποσύρεται, αλλά αυτό γινόταν σταδιακά και από την περιφέρεια, επιτρέποντάς μας να χαρούμε κι εμείς τη γιορτινή ατμόσφαιρα της Βιέννης.
Η οποία Βιέννη έχει τον ατέλειωτο. Υπάρχουν πολλά κομμάτια της ακόμα. Έτσι, θα συνεχίσω.