Βιέννη, η Παραδουνάβια

Η Βιέννη είναι χτισμένη πάνω στο Δούναβη. Τη διασχίζει με τρία διαφορετικά τμήματα, τα εξής τέσσερα. Το κανάλι του Δούναβη είναι αυτό που περνάει από το κέντρο. Ο κύριος ποταμός ευθυγραμμίστηκε απ' την παλιά του ροή κι έτσι το παλιό κομμάτι είναι σχετικά ξεκομμένο κι ο κύριος όγκος των νερών (και η διελεύσεις των πλοίων) είναι στο καινούριο κομμάτι που δημιουργήθηκε. Αυτό το καινούριο κομμάτι είναι χωρισμένο στη μέση από μια νησίδα στην οποία υπάρχει και σταθμός του μετρό. Το ένα κομμάτι ήταν σε πλήρη λειτουργία ενώ το άλλο εν μέρει παγωμένο.

Ναι, ο Δούναβης είναι κι όχι καμιά λίμνη. Το πλάτος του εντυπωσιακό, αλλά και με μεγάλο βάθος μεταφέρει τεράστιους όγκους νερού (τά 'χω ξαναπεί δα αυτά).

Στην περιοχή επικρατούν τα μοντέρνα κτίρια. Δεν πήγα στα γνωστά και ξεχωριστά κτίρια όπως π.χ. των 100 κυμάτων. Αλλά φτάνοντας στο Δούναβη οι καινούριες φόρμες στην αρχιτεκτονική έδιναν το παρόν τους.

Η εκκλησία του αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης βρίσκεται στις όχθες του ευθυγραμμισμένου ποταμού. Την χαζέψαμε από μακριά (κι ας ήταν δίπλα στο ξενοδοχείο) και προχωρήσαμε προς τον παλιό ρου του Δούναβη που τον βρήκαμε να είναι όλος παγωμένος.

Κόσμος κυκλοφορούσε στο παγωμένο ποτάμι, είπαμε να κατέβουμε κι εμείς να κάνουμε μια βόλτα.

Παραδίπλα από το ξενοδοχείο, εκεί κοντά στο Δούναβη, ήταν και το τεράστιο λούνα παρκ με τη ρόδα εποχής αλλά και ένα σωρό άλλα παιχνίδια, όλα σε στυλ εποχής. Δυστυχώς όταν το επισκεφτήκαμε αφενός μεν τα περισσότερα ήταν κλειστά (ήταν νωρίς ακόμα, μόνο η ρόδα είχε ξεκινήσει και κάτι συγκρουόμενα) και αφετέρου δεν είχαμε χρόνο. Τα είχαμε αφήσει για την τελευταία μέρα το πρωί. Λέμε κοντά στο ξενοδοχείο είναι ας πάμε να ρίξουμε μια ματιά. Βασικά, πρόταση του Δημήτρη ήταν. Αλλά δεν βρήκαμε ένα απλό και συνηθισμένο λούνα παρκ. Έτσι τελικά ο χρόνος δεν ήταν αρκετός. Αλλά και τι να κόβαμε;

Στο λούνα παρκ είχαμε και υψηλές συναντήσεις. Συναντηθήκαμε και με την Αντζελίνα Τζολί που δεν μας έδωσε όμως και πολύ σημασία!