Αμβούργο, Σάνκτ Πάουλι

Ο ναός του αγίου Παύλου που έδωσε το όνομα στη γειτονιά. Μεγάλη ειρωνεία, πράγματι. Σανκτ Πάουλι θα πει άγιος Παύλος. Λένε άγιος γενικά κι αναφέρονται στον απόστολο Παύλο όπως και ο άγιος Πέτρος που ανέφερα τις προηγούμενες μέρες για τον αφιερωμένο σ' αυτόν ναό ή ο άγιος Μιχαήλ είναι ο αρχάγγελος κλπ. Ο Παύλος λοιπόν ήταν ο κατεξοχήν διώκτης κάθε σαρκικής απόλαυσης και στις επιστολές του ήταν καυστικότατος για ό,τι γινόταν με σκοπό την ευχαρίστηση της σάρκας. Και του έλαχε στο Αμβούργο να δοθεί το όνομά του στη συνοικία του αγοραίου έρωτα και των κάθε είδους γήινων απολαύσεων.

Αμβούργο Από Ψηλά

Χθες ήταν της Αναλήψεως. Ίσως κάποιοι να μην το ήξεραν ή να μην το πήραν χαμπάρι. Θυμάμαι παλιά στο χωριό μου πάντως (που οι θρησκευτικές γιορτές τονίζονταν πάντα) πως η συγκεκριμένη μέρα "γιορταζόταν" αφού γύριζαν τα παιδιά και μάζευαν "κερί και λιβάνι για τ' άγιο φως" και αργότερα όταν νύχτωνε, σε ένα λοφάκι πάνω απ' το χωριό μαζεύονταν και άναβαν τα κεριά σε ένα δρώμενο που έχει χαθεί (και τώρα που το γράφω καταλαβαίνω πως το έχω ψιλοξεχάσει). Μια και ήταν της Αναλήψεως λοιπόν, εδώ στη νότια Γερμανία είχαμε αργία(!) (λάθος. Όχι μόνο στη νότια. Σ' ολόκληρη τη Γερμανία. Αργία μόνο στη νότια, είναι μετά από δυο βδομάδες) κι έτσι δεν θα υπήρχε δημοσίευση χθες. (Άσχετα αν τελικά μπήκε κάτι τελευταία στιγμή. - Και να μην λένε μερικοί πως η εκκλησία δεν επηρεάζει το τι γίνεται στις άλλες χώρες και μόνο στην Ελλάδα μπλέκονται τα θρησκευτικά με τα πολιτικά και πως μόνο στην Ελλάδα υπάρχει υπουργείο παιδείας και θρησκευμάτων. Παρόμοιος είναι και ο τίτλος του στη Βαυαρία).

Ωράρια Εργασίας

Δεν θα έβαζα τίποτα σήμερα γιατί είναι της Αναλήψεως και είναι αργία στη Γερμανία και συνήθως τις αργίες δεν έχει δημοσίευση, αλλά θέλεις ν' αγιάσεις και δεν σ' αφήνουν. Κάντε μια βόλτα απ' το ιν την πύλη του γνωστού ειδησεογραφικού οργανισμού. Στο http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231111523 θα δείτε ότι αυτά που έλεγα πριν μόλις μια βδομάδα, τα λένε κι άλλοι. Μικροί και μεγάλοι, όχι μόνο Έλληνες αλλά και Γάλλοι. Με νούμερα, κι όχι όπως εγώ το τι νιώθω και ποια εντύπωση μου έχει δημιουργηθεί. Αν και μπορεί να τ' ακούσατε κι απ' το ραδιόφωνο.

Αμβούργο, το Λιμάνι

Το Αμβούργο χωρίς το λιμάνι του δεν γίνεται, δεν υπάρχει. Άσχετα αν μπορείς να κυκλοφορείς πολλές ώρες ή μέρες και να μην το δεις, το λιμάνι είναι αυτό που έδινε και δίνει ζωή στην πόλη. Έτσι χρειάζεται μια ιδιαίτερη αναφορά, αν και εγώ στεριανός άνθρωπος είμαι, ότι είδα μέσα από τα καραβάκια θα βάλω, αυτή καθ' αυτή τη ζωή και την κίνηση του λιμανιού δεν μπορώ να συμπεριλάβω. Αλλά ο τίτλος είναι ένας φόρος τιμής σ' αυτό που έφτιαξε το Αμβούργο.

Αμβούργο, Σπάιχερστανττ

Στανττ (Stadt) στα Γερμανικά είναι η πόλη. Και η γερμανική γλώσσα φτιάχνει σύνθετες λέξης που το πρώτο μέρος είναι ο χαρακτηρισμός του δεύτερου. Έτσι χτες έγραφα για την Άλτστανττ, την παλιά την πόλη. Σήμερα για την Σπάιχερστανττ (Speicherstadt), την Αποθηκούπολη θα μπορούσαμε να το πούμε αν θέλαμε να μείνουμε στη μονοκόμματη λέξη που επειδή η δικιά μας γλώσσα δεν συνηθίζει τέτοια κόλπα, θα το αποδώσω σαν η πόλη με τις αποθήκες (αφού αυτό θα πει το Σπάιχερ). Πρόκειται για το κομμάτι του Αμβούργου, κοντά στο λιμάνι (βέβαια), που έχει τα κτίρια με τις αποθήκες των εμπορευμάτων που έρχονταν εδώ από διάφορα μέρη του κόσμου κι έπρεπε να μείνουν κάπου μέχρι νάρθει η ώρα τους να προωθηθούν για άλλους προορισμούς ή στην κατανάλωση.

Αμβούργο, Άλτστανττ

Άλτστανττ σημαίνει παλιά πόλη. Είναι συνήθως η καρδιά της κάθε (γερμανικής) πόλης και διατηρείται όσο το δυνατό περισσότερο όπως ήταν τότε που φτιάχτηκε. Και, λογικά, σε κάθε εκδρομή, πρώτα γνωρίζεις την αλτστανττ κι ύστερα κάνεις βόλτες παραέξω, ανάλογα με το χρόνο που έχεις. Κι αφού κάναμε μια σύνδεση με το Αμβούργο (Hamburg) μέσω του σιδηροδρομικού του σταθμού, ας αρχίσουμε πάλι την περιήγηση στην πόλη. Και από πού αλλού θα ήταν καλύτερα να ξεκινήσω εκτός απ' την άλτστανττ; Λέω πάλι γιατί για το Αμβούργο είχα ξαναγράψει το καλοκαίρι που το είχαμε επισκεφθεί για πρώτη φορά. Θα προσπαθήσω να μην επαναλάβω αυτά που έγραφα τότε, ούτε να βάλω φωτογραφίες παρόμοιες μ' εκείνες. Εξάλλου, εκείνη τη φορά το μεγαλύτερο μέρος της πόλης το είδαμε μέσα από το λεωφορείο ενώ τώρα το περπατήσαμε ή χρησιμοποιήσαμε τα μέσα. Αλλά δεν μπορώ να μην αναφερθώ και πάλι στην παλιά πόλη και το δημαρχείο. Το δημαρχείο που είναι η έδρα της κυβέρνησης του κρατιδίου - πόλης του Αμβούργου. Ένα μεγάλο συγκρότημα κτιρίων και επιβλητικό. Ο αριθμός των δωματίων συναγωνίζεται επάξια αυτόν του παλατιού του Μπάκινχαμ.

Αμβούργο, ο Σταθμός

Το καλοκαίρι είχα βρεθεί στο Αμβούργο και έγραψα μερικά πράγματα γι' αυτό. Αλλά το Μάρτη ξαναπήγα στην πόλη για να τη δω καλύτερα, μιας και την πρώτη φορά μου φάνηκε λίγο. Έτσι, λέω ν' αρχίσω να συμπληρώνω σήμερα τα του Αμβούργου. Πολλά είδαμε, πολλές φωτογραφίες βγάλαμε, τις έφτιαξα, τις τακτοποίησα και είναι έτοιμα για επεξεργασία. Να γραφτούν δηλ. τα κείμενα. Και δεν ξέρω από που ν' αρχίσω. Ποια σειρά να κρατήσω. Είναι τόσα πολλά, που τάχω χάσει. Βγήκε πράγμα για καμιά δεκαριά μέρες, αν και δεν είμαι σίγουρος αν θα τα  βγάλω συνεχόμενα. Μη μας πέσει και βαρύ. Τέλος πάντων. Ας ξεκινήσω και βλέπουμε. Και λέω να ξεκινήσω από ένα στάνταρ σημείο: τον κεντρικό σιδηροδρομικά σταθμό. Εξάλλου οι Γερμανικοί Σιδηρόδρομοι (Deutsche Bahn) ήταν αυτοί που μου πρόσφεραν το ταξίδι αυτό. Επάνω μια άποψη, η μια πλευρά του σταθμού. Να σημειώσω εδώ πως τα τρένα με προορισμό (ή αφετηρία) το Αμβούργο (ακόμα και αυτά των μεγάλων αποστάσεων όπως εκείνα που ερχόμασταν από Μόναχο) σταματάνε σε τέσσερις σταθμούς, ο ένας μάλιστα πολύ κοντά στον κεντρικό που δεν κατάλαβα γιατί.