Αμβούργο, το Λιμάνι

Το Αμβούργο χωρίς το λιμάνι του δεν γίνεται, δεν υπάρχει. Άσχετα αν μπορείς να κυκλοφορείς πολλές ώρες ή μέρες και να μην το δεις, το λιμάνι είναι αυτό που έδινε και δίνει ζωή στην πόλη. Έτσι χρειάζεται μια ιδιαίτερη αναφορά, αν και εγώ στεριανός άνθρωπος είμαι, ότι είδα μέσα από τα καραβάκια θα βάλω, αυτή καθ' αυτή τη ζωή και την κίνηση του λιμανιού δεν μπορώ να συμπεριλάβω. Αλλά ο τίτλος είναι ένας φόρος τιμής σ' αυτό που έφτιαξε το Αμβούργο.

Στο λιμάνι του Αμβούργου λοιπόν, που να θυμίσω πως βρίσκεται 80 ολόκληρα χιλιόμετρα απ' τη θάλασσα. Πώς γίνεται αυτό; Απλούστατα ο Έλβας είναι αυτός που επιτρέπει τα πλοία να φτάσουν μέχρις αυτό το σημείο και το λιμάνι δεν είναι τίποτα άλλο παρά εγκαταστάσεις πάνω στο ποτάμι. Και γιατί το έφτιαξαν εδώ κι όχι πάνω στη θάλασσα; Μα αν το φορτωμένο βαπόρι που φέρνει πράγματα απ' την άλλη μεριά του κόσμου μπορεί να προχωρήσει στη στεριά γιατί να το σταματήσουν; Αντίθετα, η δυνατότητα να φτάσει μέχρι τόσο μέσα (χωρίς φουρτούνες και κινδύνους) είναι ένα τεράστιο πλεονέκτημα.

Άποψη της πόλης με τα καμπαναριά της από το λιμάνι, και η παρουσία της αστυνομίας που κάνει περιπολίες.

Η ψαραγορά του Αμβούργου είναι γνωστή και μπορεί κανείς να την επισκεφθεί για αγορές λιανικής την Κυριακή το πρωί (5 - 10 η ώρα). Το άλλο οικοδόμημα το έβλεπα απ' το καραβάκι, μου έκανε εντύπωση, αλλά δεν ήξερα τι είναι. Ή μάλλον δεν ήξερα πως είναι αυτό που ήξερα πως κάπου εκεί υπήρχε: η είσοδος για το πρώτο τούνελ που φτιάχτηκε στις αρχές ακόμα του εικοστού αιώνα για να ενώσει τις δυο πλευρές της πόλης κάτω απ' το ποτάμι!

Ένα ιστορικό ιστιοφόρο, το Ρίκμερ Ρίκμερς, έχει συντηρηθεί κι έχει γίνει μουσείο. Αγκυροβολημένο σε καίριο σημείο, εκεί που η (πλωτή) αποβάθρα για τα καραβάκια για βόλτα στο ποτάμι συνδέεται με το σταθμό του μετρό και τον προαστιακό, τραβάει τους επισκέπτες για μια γνωριμία με το παρελθόν. Η εμπορική εκμετάλλευση που λέγαμε. Ένα από τα αναμνηστικά που έχω φτιάξει είναι εδώ, μπροστά στο καράβι μουσείο (παρ' όλο που δεν μπήκα μέσα).

Ο σταθμός του Λάντουγκσμπρύκεν, ο κομβικός σταθμός που λέγαμε παραπάνω. Πίσω του διακρίνεται το καμπαναριό του αγίου Μιχαήλ με την χαρακτηριστική σαν πρωσικό κράνος κορυφή του. Στην άλλη φωτογραφία ένα ποταμόπλοιο της Δύσης, το "Μισισίπι Κουίν". Το είχα δει πέρυσι από το ξενοδοχείο που έκανε βόλτα δίνοντας μια άλλη νότα. Φέτος δεν έχει μάλλον αρχίσει ακόμα.

Η αποβάθρα των τουριστικών πλοιαρίων ήταν γεμάτη κόσμο. Κάτι ο καλός καιρός (παρά τις περί του αντιθέτου προβλέψεις) κάτι το Σαββατοκύριακο κόσμος και κοσμάκης έκανε τη βόλτα του εκεί και αρκετοί έμπαιναν και στα καραβάκια για μια βόλτα στο νερό.

Και μιας και είμαστε σε λιμάνι, να και ένα υποβρύχιο. Περάστε κόσμε να γνωρίσετε και να θαυμάσετε πώς είναι ένα υποβρύχιο. Δεν το συναντάς κάθε μέρα. Πληρώνεις όμως ένα εισιτήριο και βλέπεις πώς είναι από μέσα. Μου έκανε εντύπωση πώς, ενώ δεν υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο για να τραβήξει κόσμο, πώς, λέω, βρίσκουν διάφορους τρόπους για να κυκλοφορεί το χρήμα με στημένα αξιοθέατα. Στην άλλη φωτογραφία για παράδειγμα, πάλι το Ρίκμερ Ρίκμερς. Εδώ λεπτομέρεια απ' τ' άρμενά του.

Ένα παλιό φορτηγό, δεμένο κάπου στο λιμάνι, επισκέψιμο κι αυτό. Στην αποβάθρα οι κράχτες κάνουν καλή δουλειά με τόσο κόσμο. Οι παροτρύνσεις για να περάσουμε στο καλό τους καράβι (μα θάταν καμιά δεκαριά αυτά που γέμιζαν ταυτόχρονα!) για μια ώρα βόλτα με 15€ μόνο, δεν μας έπεισαν γιατί είχαμε κάνει τη βόλτα μας με το καραβάκι της γραμμής (θα τα δούμε κι αυτά). Πάντως απ' τη μια κι απ' την άλλη στην πλωτή αυτή αποβάθρα (που χρησιμοποιείται και σαν πασαρέλα για βόλτα) υπάρχουν δεμένα τουριστικά, στη μέση εναλλάσσονται καταστήματα με σουβενίρ, τα γραφεία για τα πλοία που κάνουν τις βόλτες, καφέ και εστιατόρια.

Σε ένα από τα εστιατόρια αυτά κάτσαμε και να φάμε. Και την ώρα που πάμε να παραγγείλουμε το γκαρσόνι (που μας άκουσε) μας μιλάει Ελληνικά! Και μας εξήγησε πως δεν είναι Έλληνας αλλά από τη Γευγελή! (προσεκτικός στη διατύπωση του από που κατάγεται, δεν προσδιόρισε χώρα μην τυχόν και υπάρξουν ανεπιθύμητες συγκρούσεις!!!) που τα Ελληνικά τα έμαθε όταν δούλευε πριν κάποια χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Πάντως, αν δεν μας το έλεγε, άνετα θα πέρναγε για Έλληνας που απλά μεγάλωσε στο εξωτερικό. Τόσο καλά ήταν τα Ελληνικά του.