Ο ναός του αγίου Παύλου που έδωσε το όνομα στη γειτονιά. Μεγάλη ειρωνεία, πράγματι. Σανκτ Πάουλι θα πει άγιος Παύλος. Λένε άγιος γενικά κι αναφέρονται στον απόστολο Παύλο όπως και ο άγιος Πέτρος που ανέφερα τις προηγούμενες μέρες για τον αφιερωμένο σ' αυτόν ναό ή ο άγιος Μιχαήλ είναι ο αρχάγγελος κλπ. Ο Παύλος λοιπόν ήταν ο κατεξοχήν διώκτης κάθε σαρκικής απόλαυσης και στις επιστολές του ήταν καυστικότατος για ό,τι γινόταν με σκοπό την ευχαρίστηση της σάρκας. Και του έλαχε στο Αμβούργο να δοθεί το όνομά του στη συνοικία του αγοραίου έρωτα και των κάθε είδους γήινων απολαύσεων.
Η συνοικία βρίσκεται κοντά στο λιμάνι (από όπου τρεφόταν αλλά και τρέφεται, πάντα τα λιμάνια έχουν κοντά τους μια παρόμοια συνοικία που είναι στενά συνδεμένη με την πορεία του λιμανιού: όταν ξεπέφτει το λιμάνι, ξεπέφτουν κι οι δουλειές στη "γειτονιά"). Ξεκινάει από την ψαραγορά με μια τεράστια προκυμαία και με σπίτια βαμμένα με έντονα χρώματα έστω κι αν αρχιτεκτονικά δεν έχουν κάτι το ιδιαίτερο (όχι πως δεν υπάρχουν και αρχιτεκτονικά μπιζουδάκια, παρακάτω υπάρχουν μερικά, αλλά είναι λίγα. Σ' ένα τέτοιο στεγάζεται το πανίσχυρο αστυνομικό τμήμα που είναι επιφορτισμένο με την τάξη στην περιοχή).
Ολοήμερο σχολείο του Σνακτ Πάουλι (όπως λένε οι ταμπέλες του)!
Απ' την παραλία με τους πλαστικούς φοίνικες φεύγουμε σιγά σιγά και προχωρούμε προς το εσωτερικό της συνοικίας.
Τη ναυτική διασύνδεση της γειτονιάς υποστηρίζει κι η πόρτα του γκαράζ αλλά και το άγαλμα του ναυτικού που προσπαθεί ν' αγναντέψει τη θάλασσα αλλά με τα τόσα που έχουν χτιστεί, χλωμό υο βλέπω!
Μπαρ αγγλικού στιλ, πιτσαρίες ιταλικές, εστιατόρια ελληνικά και γενικά όλες οι χώρες αντιπροσωπεύονται εδώ με διάφορους τρόπους. Η κάθε μια προσφέρει ό,τι έχει.
Στην πρώτη φωτογραφία υπάρχει ένα οδόφραγμα στον συγκεκριμένο δρόμο. Είναι εδώ που στεγάζονται συγκεντρωμένα τα πορνεία της περιοχής. Όχι πως δεν μπορείς να βρεις υπηρεσίες και απ' έξω (αλίμονο, όλη η βιομηχανία διασκέδασης εδώ είναι στενά συσχετισμένη με το σεξ), αλλά εδώ είναι η πηγή. Η είσοδος είναι (υποτίθεται) ελεγχόμενη και δίπλα στα ανοίγματα αναφέρει πως απαγορεύεται η είσοδος σε γυναίκες και σε όσους είναι κάτω των 18 ετών (και μάλιστα στα Γερμανικά αλλά και στα Αγγλικά). Υπάρχει δηλ. κι εδώ ένα άβατο, που όμως δεν ξέρω πόσο αυστηρά τηρείται: όταν πέρναγα, λίγο πριν τραβήξω τη φωτογραφία έβγαινε από μέσα ένα ζευγάρι (ένας άντρας και μια γυναίκα εννοώ) που το ντύσιμό τους δεν έδειχνε να δουλεύουν εκεί. Στην άλλη φωτογραφία το κτίριο της αστυνομίας. Εδώ είναι συγκεντρωμένη η μεγαλύτερη δύναμη στο Αμβούργο. Βλέπετε διακινείται πολύ χρήμα εδώ κι έτσι οι πελάτες πρέπει να απολαμβάνουν κάποια αίσθηση ασφάλειας.
Και μερικές πινακίδες καταστημάτων της περιοχής. Πρώτη επίσκεψη - φωτογράφηση το μεσημέρι. Αλλά μας είπανε πως δεν ήταν η κατάλληλη ώρα για να γνωρίσουμε τι προσφέρει το Σανκτ Πάουλι και πως έπρεπε να ξαναπάμε το βράδυ.
Επειδή, όπως φαίνεται απ' τις φωτογραφίες που βάζω συνήθως, μ' αρέσουν τα κτίρια του 19ου αιώνα (και παλιότερα) που είναι φτιαγμένα "από τεχνίτες με μεράκι για ανθρώπους με γούστο", δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να βάλω κι αυτές τις δυο φωτογραφίες έστω κι αν το σημερινό κομμάτι βγαίνει πολύ μακρύ. Καιρός να το κόψω εδώ. Αύριο η συνέχεια.
Το είναι είναι κακιά λέξη (μια συνεργασία του Μιχάλη Ρουμελιώτη)
Πριν από 21 ώρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου